Nasz mały bohater świetnie by się odnalazł w dzisiejszych czasach szukających innych wrażeń i otwartych na oryginalne doświadczenia i spotkania. Mógłby zostać nauczycielem tolerancji i uczącym zasad i sposobów nie dyskryminowania. I choć pewnie kiedy powstawała opowieść o nim Autor nie miał takich intencji, udało mu się stworzyć coś niezwykle uniwersalnego w swym przekazie. Wyobraźnia dziecka, które jest niezwykle wrażliwe i wyczulone na wszystko z czym się spotyka, dostaje do ręki bajkę o nad wyraz bystrym i przebojowym pingwinie, który jest trochę znudzony tym, że musi siedzieć w jednym miejscu i dzień w dzień spotykać te same pingwinie twarze i robić te same pingwinie rzeczy, podczas gdy słuchając opowieści swego wuja już widzi się w innym świecie, gdzie przygoda goni przygodę, a wokół niego zdarzają się nieprawdopodobne rzeczy. I ściska go ogromna tęsknota, i rodzi się pragnienie, by jeśli tylko by mógł, to chciałby zostawić ten swój spokojny, ustabilizowany świat i podążyć w nieznane. Kiedy więc tylko udaje mu się spotkać lotnika nawet przez moment nie waha się by pójść w ślady swego wuja i wyruszyć w świat. I mimo, że jak to w bajkach bywa, wszystko ostatecznie skończy się dobrze i po wielu perypetiach wróci z powrotem do domu, to jednak przeżyje wiele dramatycznych przygód. Jedne będą bardziej radosne i przyjemne, inne trochę niebezpieczne, niektóre nawet groźne, jak wtedy kiedy połknie puszkę ze szprotkami i będzie musiał mieć operowany żołądek, by ja wydobyć. Wszystkie one jednak czegoś go nauczą o świecie, o poznanych ludziach, o tym, co warta jest prawdziwa przyjaźń, i jak ostrożnym trzeba być w jej zwieraniu. Pik Pok jest optymistą i w każdej, nawet najtrudniejszej sytuacji, nie poddaje się, i mimo kłopotów stara się dążyć do celu. Dla dzieci jego przygody mają podwójny wymiar. Z jednej strony są pełnymi wrażeń historiami, które cały czas trzymają w napięciu i każą trzymać kciuki za pingwina, z drugiej strony niosą ze sobą duży ładunek emocjonalnego i moralnego napięcia zawierający ładnie podsunięty morał. Najważniejszym jest właśnie postawa otwartości, tolerancji dla kogoś, kto jest inny, nie taki jak ja, a przecież wcale przez to nie jest gorszy. I z tego powodu nie wolno nam nikogo dyskryminować, nawet jeśli nam się to czasami może nie podobać lub uważamy, że ktoś nie ma racji lub my byśmy to zrobili inaczej, to w imię szacunku dla drugiego akceptujemy go takim jakim jest, i nie chcemy go zmieniać, uważając, że jesteśmy lepsi, mamy racje i wszyscy powinni być tacy jak my. Pik Pok uwidacznia to nam na każdym kroku, sam nie ocenia i nie dokonuje negatywnej selekcji, uczy, że w tym wyraża się bogactwo świata, że tyle w nim różnorodności i inności. Ciekawa bajka.

Nasz mały bohater świetnie by się odnalazł w dzisiejszych czasach szukających innych wrażeń i otwartych na oryginalne doświadczenia i spotkania. Mógłby zostać nauczycielem tolerancji i uczącym zasad i sposobów nie dyskryminowania. I choć pewnie kiedy powstawała opowieść o nim Autor nie miał takich intencji, udało mu się stworzyć coś niezwykle uniwersalnego w swym przekazie....