Lektura tej niewielkiej książeczki to było dziwne przeżycie. Z jednej strony nieustannie przypominała mi, że jest na podstawie gry: przez przeraźliwie sztuczne dialogi, komentarze narratora sugerujące, że w tym momencie w grze zobaczylibyśmy napis "nowy wpis w dzienniku!", okropnie toporne nawiązywanie do nazw statystyk (w jednej scenie bohaterka bawi się alchemią i dostajemy dosłowne stwierdzenie, że dany składnik ma wpływ na taki a taki atrybut, no ludzie...) et cetera. Z drugiej strony, w ogóle nie czułam klimatu serii, w którą zagrywam się od pacholęcia i jest jedną z moich ulubionych. Gdyby nie kilka nazw miast i ras znanych z Morrowinda czy Obliviona, byłabym przekonana, że ta powieść nie ma z nimi absolutnie nic wspólnego. Większość wydarzeń i elementów świata przedstawionego - zwłaszcza tych związanych bezpośrednio z tytułowym miastem - wywoływało u mnie ciężkie wtf. Jakieś larwy, jakieś lśniące liny wysysające dusze, jakiś lud żywiącymi się tymi wyssanymi duszami, rany boskie, czego tu nie ma. Niby rozumiem, że skoro zostało to zatwierdzone przez twórców, to musi to wszystko uchodzić za oficjalne i prawdziwe, ale nie mogę się pozbyć wrażenia, że to po prostu czyjeś kiepskie fan fiction. To taki hamburger - smaczny, szybko wchodzi, ale nie ma wiele do zaoferowania.

Lektura tej niewielkiej książeczki to było dziwne przeżycie. Z jednej strony nieustannie przypominała mi, że jest na podstawie gry: przez przeraźliwie sztuczne dialogi, komentarze narratora sugerujące, że w tym momencie w grze zobaczylibyśmy napis "nowy wpis w dzienniku!", okropnie toporne nawiązywanie do nazw statystyk (w jednej scenie bohaterka bawi się alchemią i...