Po przeczytaniu zaledwie jednej trzeciej części powieści, powiedziałem sobie dosyć, dalej nie dam rady. Na opinię pozwoliłem sobie z tego powodu że czytałem dokładnie i jest to dla mnie siódma część sagi. Wcześniejsze czytałem w całości.

Wątki w tym główny, historia tropienia i próby zabicia potwora, zwanego przez niektórych nawet szatanem, była dosyć ciekawa. Natomiast to co mnie irytowało i odpychało to język tej powieści, drętwy, nieadekwatny, wręcz sztuczny.
Ludzie Lodu muszą zmierzyć się z bestią straszną, bo zdolną zabijać wzrokiem, a nawet samą swoją obecnością. Pokonać ją próbują, oddziały kapitana Dristiga, jedni z najbardziej wyborowych żołnierzy, padają martwi, a kapitanowi rośnie ciśnienie.

To co mi się w tej powieści podobało, to stosunek rodu Ludzi Lodu, do najsłabszych, tym razem najsłabszym był Kulawiec. O Jego losach czytało się ze wzruszeniem, a przygarnięcie go przez tą rodzinę, było czymś bardzo dobrym.

Po przeczytaniu zaledwie jednej trzeciej części powieści, powiedziałem sobie dosyć, dalej nie dam rady. Na opinię pozwoliłem sobie z tego powodu że czytałem dokładnie i jest to dla mnie siódma część sagi. Wcześniejsze czytałem w całości.

Wątki w tym główny, historia tropienia i próby zabicia potwora, zwanego przez niektórych nawet szatanem, była dosyć ciekawa. Natomiast...