(W zasadzie powinno nie być oceny - w końcu ciężko oceniać tę książkę)
Długie przedstawienie twórcy i jego życiorysu by w późniejszym etapie rozkoszować się opisem zasad kodeksu Bushido. Oczywiście autor rozpływa się nad tymi zasadami podtrzymując obraz samurajów jako wielce moralnej "klasie społecznej".
Dla mnie jednak każde zetknięcie z tematem samurajów ma ogromne znaczenie. Polecam.

(W zasadzie powinno nie być oceny - w końcu ciężko oceniać tę książkę)
Długie przedstawienie twórcy i jego życiorysu by w późniejszym etapie rozkoszować się opisem zasad kodeksu Bushido. Oczywiście autor rozpływa się nad tymi zasadami podtrzymując obraz samurajów jako wielce moralnej "klasie społecznej".
Dla mnie jednak każde zetknięcie z tematem samurajów ma ogromne...

Ksiązka profesora NITOBE to kwintesencja wiedzy historycznej o japońskim rycerstwie, samurajskim systemie wartości i kulturowym fenomenie BUSHIDO. Ksiązka wydana w 1899 roku, powstała jako owoc przemyśleń profesora Nitobe po serii wizyt w akademickich centrach Europy. Jest to pozycja adresowana do Europejczyków. Profesor Nitobe odwołując się do europejskich tradycji rycerskich próbuje przybliżyć czytelnikom z zachodniego kręgu kulturowego specyfikę japońskiej mentalności, uwypuklając przy tym analogie oraz różnice pomiędzy standardami Bushido, a zachodnim Kodeksem Rycerskim. Warto zwrócić uwagę na fakt, iż pierwsze polskie wydanie datuje się na rok 1904, a więc niespełna 5 lat po opublikowaniu angielskiego oryginału (książka ukazała się po angielsku !). Profesor Nitobe podróżując po Europie, spotykał polskich studentów (zwłaszcza w niemieckich ośrodkach akademickich),poznał tragiczne dzieje Polski i mentalność Polaków. To dlatego właśnie opatrzył polskie wydanie autorskim komentarzem, podkreślając wspólne cechy dumnych narodów Polski i Japonii….
Dzieło profesora Nitobe to absolutna klasyka wiedzy o „Duchu” Japonii.

Ksiązka profesora NITOBE to kwintesencja wiedzy historycznej o japońskim rycerstwie, samurajskim systemie wartości i kulturowym fenomenie BUSHIDO. Ksiązka wydana w 1899 roku, powstała jako owoc przemyśleń profesora Nitobe po serii wizyt w akademickich centrach Europy. Jest to pozycja adresowana do Europejczyków. Profesor Nitobe odwołując się do europejskich tradycji...

Książka poświęcona kodeksowi postępowań Japończyków czasów samurajów.
Co prawda era samurajów zakończyła się przed napisaniem książki (jak dla mnie końcem jest bitwa pod Shiroyamą z 1877 r.),ale w książce nie ma o tym ani słowa.

Cała książka ma charakter trochę propagandowy, jednostronny, idealizujący Japończyków. Wiarygodność treści książki oceniam na ten sam poziom, co rzetelność informacji w reżimowych "Wiadomościach" w TVPiS.

Książka poświęcona kodeksowi postępowań Japończyków czasów samurajów.
Co prawda era samurajów zakończyła się przed napisaniem książki (jak dla mnie końcem jest bitwa pod Shiroyamą z 1877 r.),ale w książce nie ma o tym ani słowa.

Cała książka ma charakter trochę propagandowy, jednostronny, idealizujący Japończyków. Wiarygodność treści książki oceniam na ten sam poziom, co...

Dzieło o wyidealizowanych zachowaniach Japończyków, które nigdy nie miały miejsca. Autor, który był kulturalnie bardziej Europejczykiem niż Japończykiem, a o historii czy kulturze swojego kraju nie wiedział prawie nic.
Polecam przeczytać analizę zamieszczoną na ostatnich 30 stronach książki.
Utwór pisany na przełomie XIX i XX wieku, więc trzeba wziąć poprawkę na ówczesne standardy społeczne i moralne, dlatego daję aż 3/10.

Dzieło o wyidealizowanych zachowaniach Japończyków, które nigdy nie miały miejsca. Autor, który był kulturalnie bardziej Europejczykiem niż Japończykiem, a o historii czy kulturze swojego kraju nie wiedział prawie nic.
Polecam przeczytać analizę zamieszczoną na ostatnich 30 stronach książki.
Utwór pisany na przełomie XIX i XX wieku, więc trzeba wziąć poprawkę na ówczesne...

Bushido - droga rycerzy. Mimo że powierzchownie opisuje kodeks wojowników średniowiecznej Japonii, to według mnie książka przedstawia pewien sposób myślenia , swoistą filozofię życia. Choć pewnie niewiele ma wspólnego z rzeczywistością i prawdziwymi zachowaniami samurajów, to ukazuje według mnie ideał zachowań mężczyzny/człowieka. Pogarda dla pieniędzy, uczciwość , honor to postawy godne szacunku, szczególnie w dzisiejszym konsumpcjonistycznym świecie.

Pozycja obowiązkowa dla każdej osoby, która kontempluje życie, interesuje się filozofią oraz szuka odpowiedzi na pytanie "jak żyć?"

Bushido - droga rycerzy. Mimo że powierzchownie opisuje kodeks wojowników średniowiecznej Japonii, to według mnie książka przedstawia pewien sposób myślenia , swoistą filozofię życia. Choć pewnie niewiele ma wspólnego z rzeczywistością i prawdziwymi zachowaniami samurajów, to ukazuje według mnie ideał zachowań mężczyzny/człowieka. Pogarda dla pieniędzy, uczciwość , honor...

Autor wstępu do wydania z 2001 r. Witold Nowakowski zauważył, iż Nitobe: „Pisał z pasją, chociaż z własnego punktu widzenia, niekiedy przemilczając lub ubarwiając pewne fakty. Pisał nieświadom tego, że za trzy dekady, w czasach militaryzacji Japonii, słowo bushido stanie się synonimem gwałtów i pożogi. Talent autora sprawił jednak, że jego dzieło po dziś dzień stanowi podstawowe źródło wiedzy o japońskim etosie rycerskim.”

O tej książce w artykule „Ciemna strona "bushido" : próba oceny "bushido" jako wzorca” piszą m. in.
„Nitobe twierdzi, "że szukanie śmierci uważane było przez prawdziwego samuraja za tchórzostwo." Jest to niezgodne zarówno z praktyką, o której informują nas źródła historyczne, jak też z pierwszymi pisanymi świadectwami, dotyczącymi kodeksu bushido.”

Mauvais „Wszelkie negatywne komentarze na temat książki uważam za niewłaściwie. W takim wypadku niską ocenę przypisywałbym niezdarności czytelnika.”

Jak mówi Barbara Białowąs: to nie mój film jest denny, to recenzent nie rozpoznał konwencji filmu.

„Jak przystało na uprzejmego Japończyka, Pan Inazo w przedmowie Polskiego wydania nie omieszka rzec kilkunastu przyjaznych zdań do naszego narodu”

W przedmowie do wydania polskiego wplótł parę frazesów o „patriotycznej historii Kościuszki i Dąbrowskiego” (s. 13),jaką miało to wartość, widać na s. 95 gdzie wykpiwał demokrację.
A tym samym tych, co za nią ginęli.
Propagandowe bzdety powtarzał jak prawdę niezbitą.
Na s. 34 „gdy Fryderyk Wielki pisał "Król jest pierwszym sługą państwa" prawnicy słusznie sądzili, że nastała nowa epoka w rozwoju wolności”.
Na s. 35 z podobną aprobatą cytował Bismarcka i kajzera Wilhelma.
I tak dalej.

To że jego wiedza jest żadna to jego problem, to że wydawca pozostawił bez komentarzy wygląda żałowo.

Na s. 91 odkrył jakoby wedle rzymskiego prawnika Ulpiana „wszyscy ludzie są równi wobec prawa”.
Wiedział, że gdzieś dzwonią. Odnośny tekst Ulpiana (Digesta 50,17,32) brzmiał „quod ad ius naturale attinet, omnes homines aequales sunt” (zgodnie z prawem przyrody wszyscy ludzie są równi) lecz „quod attinet ad ius civile, servi pro nullis habentur”(w prawie cywilnym niewolnicy są nikim). A i „wszyscy” obejmowało w najlepszym razie tylko mężczyzn (biorąc w nawias to, że ekwita nie był równy senatorowi, wyzwoleniec wolnourodzonemu, cesarz zaś stał ponad prawem). Wg Ulpiana (Digesta 50,17,2 pr.) „Feminae ab omnibus officiis civilibus vel publicis remotae sunt et ideo nec iudices esse possunt nec magistratum gerere nec postulare nec pro alio intervenire nec procuratores existere.” (Kobiety są odsunięte od wszystkich obowiązków, mających swe źródło w prawie cywilnym i publicznym. Stąd nie mogą być one sędziami, sprawować urzędów, a także nie mogą stawiać wniosków w sądzie czy występować w cudzym imieniu jako zastępca procesowy.)

Na http://isbn.blox.pl/2008/12/Inazo-Nitobe-Bushido-dusza-Japonii.html po różnych zachwytach zauważono:
„Wielkim minusem książki są ciągłe porównania do europejskiej kultury. Autor bez przerwy cytował Biblię oraz dzieła zachodnich twórców, począwszy od Millera, na Szekspirze kończąc. Rozumiem, że te porównania i cytaty miały pomóc zrozumieć "gaijinom" istotę bushido i naprawdę nie wątpię, że znakomicie spełniły swoją funkcję w roku 1900, w czasach gdy Japonia wciąż była owiana mgłą tajemnicy. Nie jestem jednak pewna, czy ten patent może się nadal sprawdzać w dzisiejszych czasach, ponad sto lat od ukazania się książki.” Łagodnie mówiąc.
Dodaję jedną gwiazdkę biorąc poprawkę na owe sto lat.

Autor wstępu do wydania z 2001 r. Witold Nowakowski zauważył, iż Nitobe: „Pisał z pasją, chociaż z własnego punktu widzenia, niekiedy przemilczając lub ubarwiając pewne fakty. Pisał nieświadom tego, że za trzy dekady, w czasach militaryzacji Japonii, słowo bushido stanie się synonimem gwałtów i pożogi. Talent autora sprawił jednak, że jego dzieło po dziś dzień stanowi...

To bardzo ważna książka w historii Japonii, a także jej stosunków z Zachodem, przede wszystkim w kontekście postrzegania Japonii przez resztę świata, a zawarte w niej mity i przekładania pokutują do dzisiaj. Tak - książka jest najeżona błędami od pierwszej do ostatniej strony, w dodatku pisana jest nadętym i aspirującym do górnolotnego stylem, a mimo to - jako książka napisana przez Japończyka i jedno z pierwszych źródeł anglojęzycznych na Zachodzie na temat Japonii, została bezkrytycznie uznana za wyrocznię rzekomej duszy samuraja. Nitobe zapewne przyświecał szlachetny cel nie tyle "rzucenia mostu pomiędzy swoją ojczyzną a Zachodem", co udowodnienia reszcie świata, która pogardzała w owych czasach szeroko rozumianym orientem, nie wyłączając Japonii, że jego kraj cechuje co najmniej równa moralność, co chrześcijański Zachód (nawiasem mówiąc, Nitobe był kwakrem). Rzutuje to na nachalne sypanie często kompletnie przypadkowymi cytatami i zestawianie ich ze sobą w iście mozaikowy sposób - zdaje się, że gdyby usunąć część cytowaną z książki, zostałoby jakieś 20 stron tekstu.
Książkę warto przeczytać przede wszystkim ze względu na zawarty w tym wydaniu rozdział krytycznie analizujący postać Nitobe, jego kompetencje w zakresie przedstawiania historii swojej ojczyzny i sprowadzający na ziemię wszystkich tych, którzy bezrefleksyjnie powtarzają komunały o "duszy Japonii".

To bardzo ważna książka w historii Japonii, a także jej stosunków z Zachodem, przede wszystkim w kontekście postrzegania Japonii przez resztę świata, a zawarte w niej mity i przekładania pokutują do dzisiaj. Tak - książka jest najeżona błędami od pierwszej do ostatniej strony, w dodatku pisana jest nadętym i aspirującym do górnolotnego stylem, a mimo to - jako książka...

Kopalnia wiedzy, nie tylko na temat Japonii. Autor opisując zwyczaje swojego narodu, bardzo często, jak sam zapowiada w przedmowie do cudzoziemców, odwoływać się będzie do nurtów myśli Europejskiej. W tekście nierzadko zetkniemy się ze znanymi nazwiskami filozofów naszego kontynentu, więc oprócz poznania dalekiej kultury Japonii możemy liczyć na zaznajomienie się z kwestiami bliskimi naszej rodzimej :)

Autor pisze ładnie i zwięźle, z gracją przechodząc od rozdziału do rozdziału. Chociaż każdy z nich traktować będzie o innym aspekcie, odczujemy, że omawiane przedmioty są ze sobą ściśle powiązane i wzajemnie się uzupełniają.

Jak przystało na uprzejmego Japończyka, Pan Inazo w przedmowie Polskiego wydania nie omieszka rzec kilkunastu przyjaznych zdań do naszego narodu.

Polecam lekturę. Pomimo ogromu wiedzy, nie wymaga godzin ślęczenia nad treścią, a wszystko napisane jest przystępnym językiem, więc do zrozumienia przekazu wystarczy nieco uwagi i chęci.

Wszelkie negatywne komentarze na temat książki uważam za niewłaściwie. W takim wypadku niską ocenę przypisywałbym niezdarności czytelnika.

Kopalnia wiedzy, nie tylko na temat Japonii. Autor opisując zwyczaje swojego narodu, bardzo często, jak sam zapowiada w przedmowie do cudzoziemców, odwoływać się będzie do nurtów myśli Europejskiej. W tekście nierzadko zetkniemy się ze znanymi nazwiskami filozofów naszego kontynentu, więc oprócz poznania dalekiej kultury Japonii możemy liczyć na zaznajomienie się z...

„Niczego świadomie nie planować, nic nie kalkulować, nie przewidywać, nie oczekiwać – słowem, stać niewinnie jak dziecko, a jednak z całym sprytem i podstępami przenikliwej inteligencji w pełni dojrzałego umysłu.”
Książka napisana i przetłumaczona na język polski na początku XX wieku. Przedwojenny styl i liryka dodają książce niepowtarzalnego kilmatu. Bez gwiazdek w ocenie bo to przeżycie mistyczne.

„Niczego świadomie nie planować, nic nie kalkulować, nie przewidywać, nie oczekiwać – słowem, stać niewinnie jak dziecko, a jednak z całym sprytem i podstępami przenikliwej inteligencji w pełni dojrzałego umysłu.”
Książka napisana i przetłumaczona na język polski na początku XX wieku. Przedwojenny styl i liryka dodają książce niepowtarzalnego kilmatu. Bez gwiazdek w ocenie...

Interesująca książka, chociaż ja czuję niedosyt, jak na mój gust za dużo filozofii, cytatów z ludzi żyjących w XIX wieku i odwołań do religii, a za mało konkretów. Można znaleźć perełki w postaci anegdot. Niestety napisana stylem lekko archaicznym, bo wydana ponad 100 lat temu, ale nie jest źle. No i ładne ilustracje, szkoda że w tym wydaniu czarno-białe.

Interesująca książka, chociaż ja czuję niedosyt, jak na mój gust za dużo filozofii, cytatów z ludzi żyjących w XIX wieku i odwołań do religii, a za mało konkretów. Można znaleźć perełki w postaci anegdot. Niestety napisana stylem lekko archaicznym, bo wydana ponad 100 lat temu, ale nie jest źle. No i ładne ilustracje, szkoda że w tym wydaniu czarno-białe.