Barwne, ale merytorycznie mało istotne. Poza tym w niektóre opowiastki bardzo powątpiewam. Zdają się być naciągane jak gumka od majtek.

Barwne, ale merytorycznie mało istotne. Poza tym w niektóre opowiastki bardzo powątpiewam. Zdają się być naciągane jak gumka od majtek.

Troszkę czegoś innego się spodziewałem. Myślałem, że więcej będzie o samych Bieszczadach, natomiast połowa książki to wspomnienia autora z młodości w PRL-u. Ale nie szkodzi. Potocki operuje takim językiem, że aż chce się czytać, a że dodatkowo ma nietuzinkową osobowość, więc jego wspomnienia nie są nudne.
To co dotyczy samych Bieszczadów też jest ciekawe. Reportaże są bardzo zróżnicowane tematycznie. Opowiadają m. in. historię życia mieszkańca jednej z wsi, opisują działania UPA i niechlubne działania Wojska Polskiego w jej zwalczaniu. Są tu też reportaże o bieszczadzkich szlakach Karola Wojtyły, solińskiej „plaży nieboszczyków", czy też historie wyburzonych cerkwi.
Mimo, iż książka jest tematycznie bardzo zróżnicowana, to czytałem ją z zainteresowaniem.

Troszkę czegoś innego się spodziewałem. Myślałem, że więcej będzie o samych Bieszczadach, natomiast połowa książki to wspomnienia autora z młodości w PRL-u. Ale nie szkodzi. Potocki operuje takim językiem, że aż chce się czytać, a że dodatkowo ma nietuzinkową osobowość, więc jego wspomnienia nie są nudne.
To co dotyczy samych Bieszczadów też jest ciekawe. Reportaże są...

A pamietam ja Ci te dawne czasy w Bieszczadach. I opowiesci staryxch ludzi po wsiach. Autor opisuje dokladnie tak jak bylo.

A pamietam ja Ci te dawne czasy w Bieszczadach. I opowiesci staryxch ludzi po wsiach. Autor opisuje dokladnie tak jak bylo.

Zakupiona na miejscu, w Bieszczadach. Wydanie bez cenzury. Pozwala szerzej spojrzeć na ten region Polski. Dobrze napisane reportaże sprawiają, że czuję się jakby niewidzialnym towarzyszem dziennikarza.

Zakupiona na miejscu, w Bieszczadach. Wydanie bez cenzury. Pozwala szerzej spojrzeć na ten region Polski. Dobrze napisane reportaże sprawiają, że czuję się jakby niewidzialnym towarzyszem dziennikarza.

Polecam.

Polecam.

Autor nie ma dla nas litości. Bawi i smuci. Ta książka jest po trosze literaturą faktu i trochę poezją. Jest również wielkim hołdem złozonym Bieszczadom i ludziom w nich mieszkającym.

Autor nie ma dla nas litości. Bawi i smuci. Ta książka jest po trosze literaturą faktu i trochę poezją. Jest również wielkim hołdem złozonym Bieszczadom i ludziom w nich mieszkającym.

Drugie wydanie "Przystanku", które wpadło w moje ręce, nosi podtytuł "Bez cenzury". Nie miałem, co prawda, do czynienia z tym pierwszym z 2008 roku ("Bez litości"),ale zachodzę w głowę, jaka cenzura mogła wówczas w nie zaingerować (?). Chyba, że to czysty "chłyt małketnigowy"... Andrzej Potocki ma swój punkt widzenia, dlatego trudno zgodzić się z tezą z przedmowy Katarzyny Potockiej, iż jest to spojrzenie wolne od subiektywnych ocen. Pytanie brzmi, jak ich uniknąć (albo: po co?),gdy chodzi przykładowo o burzenie cerkwi, zbrodnie UPA czy wątpliwe ekshumacje z cmentarzy, które znalazły się pod wodami Zalewu Solińskiego... Właśnie dzięki temu, że nie są to beznamiętne relacje, ta książka ma swój koloryt, przy okazji przemycając wiele ciekawostek o tym rejonie i jego ludziach. Są to historie i tragiczne i zabawne, i pospolite i wyjątkowe, i sięgające dawnych czasów i współczesne, jak chociażby katastrofa śmigłowca ekipy programu "997" (tak, tak, był kiedyś taki program Michała Fajbusiewicza, ale widocznie komuś przeszkadzał, bo go zdjęto) nad Cisną. I nawet jeśli nie wszystko może okazać się najprawdziwszą prawdą (choć Autor zarzeka się, że tak jest),to w tym przypadku Potockiemu nie można odmówić dobrego pomysłu na książkę i sprawnego warsztatowo pióra.

Drugie wydanie "Przystanku", które wpadło w moje ręce, nosi podtytuł "Bez cenzury". Nie miałem, co prawda, do czynienia z tym pierwszym z 2008 roku ("Bez litości"),ale zachodzę w głowę, jaka cenzura mogła wówczas w nie zaingerować (?). Chyba, że to czysty "chłyt małketnigowy"... Andrzej Potocki ma swój punkt widzenia, dlatego trudno zgodzić się z tezą z przedmowy Katarzyny...

troche to wszystko podkoloryzowane, ale w dobrym stylu. Polecam do czytania podczas pobytu w Bieszczadach, smakuje wtedy wysmienicie.

troche to wszystko podkoloryzowane, ale w dobrym stylu. Polecam do czytania podczas pobytu w Bieszczadach, smakuje wtedy wysmienicie.

Świetna książka, świetny język. Od humorystycznych historii do tragedii wysiedlanych...

Świetna książka, świetny język. Od humorystycznych historii do tragedii wysiedlanych...