Ahh ten Dostojewski... Mimo tomiszcza, wielości wątków i postaci oraz ogromu teorii, idei i filozofii, jego książki do mnie trafiają. "Zbrodnię i karę" umiłowałam szczególnie. "Biesy" to trudna lektura, nasycona wyżej wymienionymi, a co za tym idzie, trochę problematyczna, gdy nie zna się tła wydarzeń historycznych, epoki. Czytanie szło mi bardzo opornie, jak to zawsze z lekturami bywa, zawsze coś ciekawszego jest do zrobienia, i dlatego chciałabym kiedyś wrócić do tej książki i bardziej się jej poświęcić, bo robiłam zbyt duże odstępy w czytaniu i trochę się zapominało. Nie wspominając o tym, że "koleżanka" (nie wiem czy mogę ją po tym jeszcze tak nazwać :D) perfidnie zaspoilerowała mi zakończenie 700 stronicowej książki... Żyć się odechciewa, a co dopiero czytać... Ale mimo to czytałam z zainteresowaniem, wiadomo, że akcja trochę się przedłuża, wielość postaci wpływa na to chyba przede wszystkim. Bardzo interesowały mnie osoby Mikołaja Stawrogina, Piotra Wierchowieńskiego, Kiriłłowa, Lizy czy Marii Liebiadkin. Dużym plusem powieści okazało się używanie nazwisk postaci, niekoniecznie z imieniem i imieniem odojcowskim, co zdecydowanie ułatwia czytanie i orientację w bohaterach. Ciekawiły mnie również przypisy pochodzące z pamiętników Anny Dostojewskiej, żony pisarza, mówiące o jego przyzwyczajeniach lub inspiracjach. Co do wartości samej treści - bardzo trudno mi cokolwiek powiedzieć i nie mnie to oceniać, są ludzie, którzy mają o tym zdecydowanie większe pojęcie, a boję się ryzykować jakiegokolwiek stwierdzenia, które mogłoby minąć się z prawdą. Powiem więc, że końcówka książki wciągnęła mnie tak mocno, że nie mogłam się doczekać, co będzie dalej, jak w prawdziwym thrillerze, co nawet nie mija się bardzo z prawdą. Końcowa spowiedź Stawrogina jest szokująca i rzuca nowe światło na jego postać. Oprócz tego po zakończeniu książki chciało się krzyknąć: "Koniec?! Ale jak to?! Przecież tylu rzeczy jeszcze nie wiem!". Autor zdecydowanie pozostawia nam otwartą furtkę, sami możemy dopisać sobie zakończenie... I nie wiem jak się z tym czuć. Książka wywarła na mnie bardzo duże wrażenie, także niezaprzeczalnie polecam. Jak każda tego typu powieść jest idealnym źródłem wiedzy o etykiecie, zwyczajach, kulturze, polityce - to zdecydowanie kompendium wiedzy wszelakiej! :)

Ahh ten Dostojewski... Mimo tomiszcza, wielości wątków i postaci oraz ogromu teorii, idei i filozofii, jego książki do mnie trafiają. "Zbrodnię i karę" umiłowałam szczególnie. "Biesy" to trudna lektura, nasycona wyżej wymienionymi, a co za tym idzie, trochę problematyczna, gdy nie zna się tła wydarzeń historycznych, epoki. Czytanie szło mi bardzo opornie, jak to zawsze z...