Dawno nie czytałem tak intelektualnie stymulującej książki! Pomysł jest prosty, John Brockman, który jest redaktorem tego tomu, zadał pytanie o niebezpieczne idee czołowym naukowcom amerykańskim. No i mamy wysyp idei... Spośród bardzo wielu wymieniam te, które najbardziej mnie uderzyły i sprowokowały do przemyśleń.

Pierwsza niebezpieczna idea (Paul Bloom, John Horgan, V.S.Ramachandran) mówi, że duszy ludzkiej, rozumianej jako coś nieśmiertelnego, coś co istnieje niezależnie od mózgu, nie ma. A całe nasze świadome doświadczenie i poczucie tożsamości to wynik aktywności stu miliardów drobinek galaretowatej masy – neuronów, które składają się na nasz mózg; i to wszystko kończy się wraz ze śmiercią mózgu. W dzisiejszych oświeconych czasach to właściwie już nie idea, to pewnik, wynikający z burzliwego rozwoju neuronauki w ostatnich latach. Zgadzam się z V.S. Ramachandranem że nie poświęca się dostatecznej uwagi głębokim dylematom filozoficznym i moralnym, które pociąga za sobą ten pogląd. Na przykład problemowi wolnej woli (Thomas Metzinger). Eric R. Kandel wręcz twierdzi, że wolna wola, rozumiana jako decydowanie o własnych działaniach, to tylko iluzja, racjonalizacja jakiej dokonujemy po fakcie. Ta niebezpieczna idea może mieć poważne implikacje moralne i prawne.

Inna niebezpieczna idea: grupy ludzi mogą się genetycznie różnić pod względem swych przeciętnych zdolności i temperamentu (Stephen Pinker): no właśnie, jeśli jedni ludzie genetycznie są przystosowani do szybszego biegania, to dlaczego inni nie mogą być genetycznie bardziej inteligentni? Są już poważne artykuły naukowe potwierdzające tę ideę, czy muszę mówić jakże niebezpieczną?

Daniel Goleman twierdzi, że internet pogarsza jakość interakcji międzyludzkich, ponieważ w pewnych okolicznościach pozwala na uwolnienie destrukcyjnych emocji. Łączy się to z rozhamowaniem systemów mózgowych trzymających na wodzy najbardziej niesforne z naszych pragnień i popędów. To rozhamowanie łączy się z anonimowością i dystansem społecznym charakteryzującymi komunikację internetową, i prowadzi np. do agresywności w internecie, czy do wykonywania czynności seksualnych dla anonimowych odbiorców przed obiektywem kamery internetowej. Takich rzeczy nie robi się w świecie rzeczywistym. To cyberrozhamowanie jest najgroźniejsze dla ludzi młodych, którzy mogą mieć później zaburzone umiejętności hamowania impulsów.

Karl Sabbagh twierdzi, że nasz mózg nigdy nie będzie w stanie zrozumieć wszechświata, bo złożoność ludzkiego mózgu nie może się równać ze złożonością wszechświata. Nawet jeśli w pewnych obszarach jesteśmy na właściwej drodze, to jaką część wszystkiego, co jest do zrozumienia we wszechświecie, naprawdę rozumiemy? Może 50%, a może 5%? pyta Sabbagh.

A W.Daniel Hillis wręcz twierdzi, że niektórych niebezpiecznych idei przedstawionych powyżej nie należy upowszechniać (to jest jego niebezpieczna idea), mogą prowadzić bowiem do bardzo niedobrych następstw dla ludzkości: do wojen, cierpienia i chaosu. Jeszcze dalej idzie Seth Lloyd, który mówi że najbardziej niebezpieczną ideą jest umiejętność tworzenie przez ludzi idei, bo pewnego dnia jedna z owych idei wywoła niezamierzony skutek – zniszczy wszystko co znamy.

Podałem tylko ułamek myśli z tej fascynującej książki, poza tym jest tam sporo rzeczy z fizyki i biologii, których nie łapię, bo się nie znam.

Polecam wszystkim osobom o otwartym umyśle, tym którzy chcą zrozumieć otaczający świat, i nie boją się niebezpiecznych idei...

Dawno nie czytałem tak intelektualnie stymulującej książki! Pomysł jest prosty, John Brockman, który jest redaktorem tego tomu, zadał pytanie o niebezpieczne idee czołowym naukowcom amerykańskim. No i mamy wysyp idei... Spośród bardzo wielu wymieniam te, które najbardziej mnie uderzyły i sprowokowały do przemyśleń.

Pierwsza niebezpieczna idea (Paul Bloom, John Horgan,...