Zawiodłem się na ostatnim tomie cyklu o robotach.
Byłem przygotowany na przegadaną akcję, drętwe dialogi i naiwną wizję świata - wszystkie poprzednie książki miały te wady. Mimo wszystko stanowiły całkiem przyjemną lekturę, zapewne dlatego, że przygody Elijaha Bayleya miały sens. W "Robotach i imperium" sensu jest niewiele, za to wiele jest rozmów robotów, które muszą ściszać głos i czekać aż ludzie pójdą spać żeby porozmawiać, chociaż już w "Ja, Robot" potrafiły komunikować się bezprzewodowo i niesłyszalnie dla ludzi. Wiele jest czynienia robotów na siłę bardziej ludzkimi, co wyszło fatalnie, potęgując typowe w poprzednich książkach poczucie naiwności i rozwlekając niemiłosiernie akcję, która zmieściłaby się na połowie stron które "Roboty..." sobie liczą. Wiele jest łamania słynnych Trzech Praw Robotyki - pojawiające się w książce prawo zerowe wydaje się być desperacką próbą uszczknięcia jeszcze odrobiny z pomysłu, który de facto przyniósł Asimovowi rozpoznawalność lub próbą - nieudaną - uzasadnienia jakoś nietrzymającej się kupy akcji. Niestety jedyne co udało się moim zdaniem osiągnąć, to zgrzyt zębów czytelnika, który świadomy jest jak bardzo prawo to jest naciągane i jak bardzo stoi w sprzeczności z innymi prawami. Wiele jest tutaj wydarzeń, które zostały ewidentnie wymyślone tylko po to, by pozwolić w głupi sposób uzasadnić motywacje bohaterów, same w sobie jednak nie mają żadnego sensu lub gorzej - odbierają wręcz sens i logikę reszcie wydarzeń.

Przygody Elijaha potrafiły zaskoczyć i mimo swoich wad były wewnętrznie spójne i logiczne. "Roboty i Impreium" ma być łącznikiem między cyklem o Robotach a cyklem o Fundacji, wszystko w książce jednak jest podporządkowane temu celowi - mamy niewyjaśnione wątki, bezsensowną i szytą grubymi nićmi, męczącą intrygę, która zresztą jest posuwana dziwnymi, najmniej prawdopodobnymi domysłami Daneela, mamy kiepsko podany wątek romantyczny (nie oczekiwałem od Asimova rewelacji w tej kwestii, jednak poprzednie romanse Gladii miały w sobie odrobinę subtelności, której tutaj nie ma absolutnie) i wszystko to na siłę przedstawione tak, by mogło uzasadnić przyszłe wydarzenia.

Zamysłem było stworzenie "brakującego ogniwa" pomiędzy dwoma słynnymi cyklami, brakujące ogniwo jednak okazało się upośledzone i lepiej byłoby, gdyby nigdy nie powstało, pozwalając fanom na domysły, niepewność była lepsza niż rozczarowanie.

Postaram się jak najszybciej zapomnieć ten nieudany wypełniacz, jako że poprzednie tomy wciąż są warte przeczytania - ten jednak nie i o ile ktoś nie jest fanatycznym fanem Daneela, Giskarda i błędów logicznych, to nie ma czego tutaj szukać.

Zawiodłem się na ostatnim tomie cyklu o robotach.
Byłem przygotowany na przegadaną akcję, drętwe dialogi i naiwną wizję świata - wszystkie poprzednie książki miały te wady. Mimo wszystko stanowiły całkiem przyjemną lekturę, zapewne dlatego, że przygody Elijaha Bayleya miały sens. W "Robotach i imperium" sensu jest niewiele, za to wiele jest rozmów robotów, które muszą...