Nie znam człowieka, który przeszedłby obojętnie obok Bonda, każdy o nim słyszał. Wyobraźcie sobie teraz, że Bond nadal obcuje z wieloma kobietami, szaleje po kasynach, a nawet rozwiązuje niesamowite zagadki znikających pieniędzy. Ale tym razem nie jest szpiegiem, tylko pisarzem. A właściwie... złodziejem. Z artretyzmem.

Nie wyobrażacie sobie kogoś takiego? Więc... Poznajcie Charliego!

Przeczytałem jak do tej pory całą serię przygód o "Dobrym złodzieju..." (pytanie, w jakim sensie "dobrym",pozostawię Wam) i za każdym razem przygody Charliego doprowadzały mnie do łez. Facet jest niemożliwy. Nie dość, że ma cholerną zdolność do przyciągania problemów jak magnes, to jeszcze pakuje się w bagno ze swoją agentką, Victorią.

Okay, pierwsze koty za płoty! Złodziej i agentka z wydawnictwa na tropie! Cel: odnalezienie pieniędzy braci Fisher, właścicieli kasyna. Ale spróbujcie to zrobić, kiedy jesteście kontrolowani niemal z każdej strony i nie możecie opuścić budynku, wkurza Was jakiś magik od siedmiu boleści (który zaczyna kręcić z Waszą Victorią - no, może ona jeszcze nie jest Wasza, ale... Ale jest Waszą agentką, to chyba coś znaczy!), bracia bliźniacy i jeszcze ci klienci tego przeklętego kasyna... Co robi Charlie? Wiele rzeczy. I, jak się pewnie domyślacie, do przesady dziwnych.

Sposób, w jaki Chris Ewan pisze swoje powieści, niesamowicie mnie fascynuje. Nawet jeśli fabuła przypomina mi mieszankę "Ocean's Eleven" i Bonda, w Charliem jest coś wyjątkowego, jedynego w swoim rodzaju. (Jakbym widział siebie, tylko bardziej ciapowatego). Bardzo przywiązałem się do tego złodzieja i jego przygód. I żałuję, że w polskim przekładzie nie wybrał się do Wenecji...

Powieść polecam wszystkim, którzy lubią się pośmiać i chcą sięgnąć po lekki kryminał. Wierzcie mi, czy tego chcecie, czy nie, zwiążecie się z Charliem na swój własny sposób.

Nie znam człowieka, który przeszedłby obojętnie obok Bonda, każdy o nim słyszał. Wyobraźcie sobie teraz, że Bond nadal obcuje z wieloma kobietami, szaleje po kasynach, a nawet rozwiązuje niesamowite zagadki znikających pieniędzy. Ale tym razem nie jest szpiegiem, tylko pisarzem. A właściwie... złodziejem. Z artretyzmem.

Nie wyobrażacie sobie kogoś takiego? Więc......