Jak zwykle u Karpowicza, piękne sceny z życia dzikich zwierząt, tym razem królewskich drapieżników naszych lasów--wilków. Pozwala wtopić się w ich myśli, nastroje, instynkty i podziwiać ich siłę, wytrwałość i inteligencję.

Autor, podobnie jak w innych pozycjach o życiu puszczańskich zwierząt przemyca czytelnikowi wiele wiedzy o życiu tych drapieżników, dla mnie szokujące było, że "wilk potrafi dźwigać zdobycz parokrotnie cięższą od samego siebie" (s. 155--np. owcę, sarnę, prosiaka).

W fabule pojawia się kilka ciekawych wątków--rywalizacji dwóch silnych przewodników stada, walki wilczej matki o przetrwanie swych dzieci, walki ludzi z wilkami (i wilków z ludźmi), problem oswojenia wilka (co z tego, jeśli nawet polubi opiekuna, kiedy będzie zabijać wszystko co się rusza wokół?), problem wilczych strategii na życie zimą i w lecie, technik polowania, problem roli myśliwego w życiu lasu i przemiany wilczych pokoleń.

Oprócz tych cytatów, które dołączyłem obok, przytoczę jeszcze jeden, dla mnie wzruszający:
"Jeden ptak potoczył się aż do samych łap Białej Matki [...] Łeb wadery ledwo-ledwo drgnął w kierunku zwierzyny, za to nozdrza poruszyły się nieco żywiej; jednak nie starczyło już jej sił by zsunąć głowę ze skały i jeszcze raz spróbować mięsa.
[...]
Koczownik, nim opuścił wyspę, jeszcze raz stanął przy grocie szczenięctwa. Z czarnobrązowego mroku, z wilczej głowy, wspartej o głaz, zalśniły ku niemu jeszcze żywe oczy matki... Złote, dogasające lampy--wmurowane w kamień rodzinnego gniazda."

W tej książce też wyczuwa się (minimalnie), że została napisana po "Szlaku czarnego zwierza", "Bałabuszce", "Tytanie"--autor wspomina niekiedy szczegóły życia dzików, lisów i jeleni, jakby odwołując się do tamtych pozycji.

Polecam, a mi pozostaje jeszcze "Saga o niedźwiedziu".

ps.
Znalazłem, że na motywach tej książki nakręcono nawet film--"Dzikun". O ile się zdążyłem zorientować (jeszcze nie oglądałem), inspiracja jest dość luźna, ale...

Jak zwykle u Karpowicza, piękne sceny z życia dzikich zwierząt, tym razem królewskich drapieżników naszych lasów--wilków. Pozwala wtopić się w ich myśli, nastroje, instynkty i podziwiać ich siłę, wytrwałość i inteligencję.

Autor, podobnie jak w innych pozycjach o życiu puszczańskich zwierząt przemyca czytelnikowi wiele wiedzy o życiu tych drapieżników, dla mnie szokujące...