Ogromnym walorem tej książki jest ciekawy opis historii miasta oraz bogata ilustracja. Dwóch rzeczy nie mogę autorowi wybaczyć. Po pierwsze szkalowania królowej Bony, która dla Warszawy i Mazowsza zrobiła wiele dobrego. W tamtych czasach to była "dziura zabita dechami" a Bona przyczyniła się do znacznego rozwoju tej dzielnicy Królestwa. Trzeba też pamiętać, że majątek króla a majątek Królestwa to były dwie oddzielne kwestie, więc Bona miała pełne prawo zabrać swój prywatny majątek, gdy wracała do Italii. Szkoda, że autor kilkukrotnie podkreśla, że była zachłanną Włoszką, która okradła Zamek Warszawski, a nie wspomina tych, którzy okradali Królestwo. Po drugie zszokowana jestem opinią autora o Stanisławie Auguście Poniatowskim, któremu powinniśmy wybaczyć rozbiór Polski, bo przecież na swój sposób kochał ojczyznę, no i tyle zacnych budynków po sobie pozostawił (!). Super, chwalmy zdrajców, którzy myśleli nie głową a rozporkiem, a psy wieszajmy na Włoszce, która była większą patriotką niż rodowici Polacy...Do książki powinna być dołączona errata. Autor kreślił świetlaną przyszłość przed miastem, gdyby nie wojna to kto wie...

Ogromnym walorem tej książki jest ciekawy opis historii miasta oraz bogata ilustracja. Dwóch rzeczy nie mogę autorowi wybaczyć. Po pierwsze szkalowania królowej Bony, która dla Warszawy i Mazowsza zrobiła wiele dobrego. W tamtych czasach to była "dziura zabita dechami" a Bona przyczyniła się do znacznego rozwoju tej dzielnicy Królestwa. Trzeba też pamiętać, że majątek króla...