Przed planowanym wyjazdem do Wenecji 9 lat temu szukałam przewodników i natrafiłam na tę powieść. Przeczytałam ją jednym tchem. Główną bohaterką jest Wenecjanka, malarka, która poznaje Casanovę, a po wielu latach Byrona. Rozrzut czasowy między oboma panami, jak szybko obliczam, to może być 70 lat, więc akcja nieco naciągana. Niemniej, czyta się jak powieść historyczną. Niezwykle plastyczne opisy romansów, karnawału, kanałów i tajemniczych zakrytych gondoli, pięknych pałaców Jest nawet podróż do Albanii i Ali Pasza. Casanova przedstawiony jako sympatyczny, i oczywiście świetny, kochanek, natomiast Byrona trudno polubić za jego charakterek i występki.
Dzięki powieści Wenecja stała się dla mnie miejscem jeszcze bardziej magicznym, o ile to możliwe. Musiałam odwiedzić wyspę trędowatych - San Lazaro (św. Łazarza) - gdzie Byron odpoczywał od zgiełku miasta. Polecam książkę, jak i Wenecję z niezwykłym, acz mało turystycznym, wciąż istniejącym klasztorem na San Lazaro (zbiory ksiąg ormiańskich, mumie egipskie, portret Byrona itd.)

Przed planowanym wyjazdem do Wenecji 9 lat temu szukałam przewodników i natrafiłam na tę powieść. Przeczytałam ją jednym tchem. Główną bohaterką jest Wenecjanka, malarka, która poznaje Casanovę, a po wielu latach Byrona. Rozrzut czasowy między oboma panami, jak szybko obliczam, to może być 70 lat, więc akcja nieco naciągana. Niemniej, czyta się jak powieść historyczną....