Świetna książka. Zakończenie super. Polecam!

Świetna książka. Zakończenie super. Polecam!

Jedna z najlepszych części tej serii! Pełna czułości, miłości, poruszeń serca, nieumiejętności pomimo szczerych chęci i dziececej wyobraźni. Cudownie się słuchało.

Jedna z najlepszych części tej serii! Pełna czułości, miłości, poruszeń serca, nieumiejętności pomimo szczerych chęci i dziececej wyobraźni. Cudownie się słuchało.

Kolekcjonowałam przez kilka lat wszystkie części Ani. Nie spodziewałam się, że w tym tomie dzieci Pastora odgrają ważniejszą rolę niż dzieci głównej bohaterki. I jeszcze Mary Vance... Szczerze, wolę bardziej Wymarzony Dom Ani.

Kolekcjonowałam przez kilka lat wszystkie części Ani. Nie spodziewałam się, że w tym tomie dzieci Pastora odgrają ważniejszą rolę niż dzieci głównej bohaterki. I jeszcze Mary Vance... Szczerze, wolę bardziej Wymarzony Dom Ani.

[1919]
Pisana na pierwszowojennym kacu chwiejna próba powrotu w nostalgiczne krainy idyllicznego dzieciństwa znane z "Historynki" i "Złocistej drogi". Podobnie jak w tamtym dwóch książkach zamiast pojedynczej bohaterki mamy perypetie całej grupy dzieci. Potomstwo Ani i Gilberta wydaje się wetknięte na siłę, byle tylko podczepić powieść pod popularną serię. Odgrywają role w najlepszym razie epizodyczne, najciekawiej jeszcze wypada poeta Walter, młody prorok wojennego szaleństwa.

Teoretycznie na pierwszym planie jest czwórka Meredithów, dzieci pastora, który stanowi najlepszy dowód na to, że celibat kapłanów to jednak znakomity pomysł. John Meredith ma chyba budzić rozczulenie jako roztargniony i uduchowiony uczony, który kocha dzieci, ale po prostu sobie nie radzi i dlatego koniecznie potrzebuje żony. Niestety, we mnie budził raczej irytację i myślałam raczej o tym, że koniecznie potrzebuje kopa w tyłek.

Uczucie to budziło we mnie większość sytuacji w książce, którą czytało się po prostu przykro. Absurdalne śluby panieńskie dwóch sióstr, Ania snująca się na trzecim planie i prawiąca nadęte mądrości zamiast coś zrobić, paskudna ciotka Marta, która zabija na obiad ukochanego koguta jednej z bohaterek i swoim nieudolnym gospodarzeniem terroryzuje cały dom (a John Meredith nie weźmie gospodyni, bo to zraniłoby uczucia ciotki),panna Cornelia nadająca w kółko tę samą, mocno już nieświeżą tyradę przeciwko metodystom, poczciwa niesforność Meredithów, którzy są tacy biedni, tacy szlachetni, motywy religijne jeszcze bardziej żenujące niż w "Historynce"...

Ani postaci, których jest za dużo, ani ich przygody, w większości nieśmieszne albo w ogóle żadne, nie dorównują "Historynce", która też przecież jakoś mnie nie zafascynowała. Powiem więcej: uważam "Dolinę Tęczy" za powieść niedopracowaną, która kuleje pod względem struktury.

Zaledwie kilka rozdziałów wzbudziło we mnie cieplejsze uczucia albo chociaż zainteresowanie: ten, w którym Walter odkrywa u siebie tryb berserkera, większość fragmentów z pozbawioną taktu Mary Vance i wszystkie sceny z jowialnym starym grzesznikiem Normanem Douglasem. Dosyć przejmująca jest też zapowiedź wojennej tragedii, która nadciąga nad Dolinę Tęczy.

[1919]
Pisana na pierwszowojennym kacu chwiejna próba powrotu w nostalgiczne krainy idyllicznego dzieciństwa znane z "Historynki" i "Złocistej drogi". Podobnie jak w tamtym dwóch książkach zamiast pojedynczej bohaterki mamy perypetie całej grupy dzieci. Potomstwo Ani i Gilberta wydaje się wetknięte na siłę, byle tylko podczepić powieść pod popularną serię. Odgrywają role w...

„Dolina tęczy” autorstwa Lucy Maud Montgomery to już siódmy tom przygód wesołej rudowłosej Ani. Chociaż ona nie jest już rozbrykaną nastolatką, a stateczną panią doktorową Anną Blythe to nie brakuje jej dziecięcego uroku.
Wszem wobec apeluje jednak o to, że jest za mało Ani (dajcie mi, Anię, proszę).
Całe szczęście jej dzieci i gromadka z plebani nadrabiają swoimi pomysłami i radością. Słodkie rozrabiaki, niektóre już dorastające... 🥰🥺.
Jestem totalną fanką pióra Montgomery. Ta lekkość, ta prostota...
a za razem barwne i pobudzające wyobraźnię opisy. UWIELBIAM 🥰
Jeśli jeszcze nie znacie serii o Ani lub skończyliście na pierwszym tomie, to zachęcam do zagłębienia się w tą cudowną historię. 🤍

„Dolina tęczy” autorstwa Lucy Maud Montgomery to już siódmy tom przygód wesołej rudowłosej Ani. Chociaż ona nie jest już rozbrykaną nastolatką, a stateczną panią doktorową Anną Blythe to nie brakuje jej dziecięcego uroku.
Wszem wobec apeluje jednak o to, że jest za mało Ani (dajcie mi, Anię, proszę).
Całe szczęście jej dzieci i gromadka z plebani nadrabiają swoimi...

Z całej serii o ,,Ani z Zielonego Wzgórza", ta część jest moją ulubioną zaraz po pierwszym, kultowym tomie. Po pierwsze jest najmniej przegadana a najwięcej w niej akcji i różnych przygód, które są przezabawne i pozwalają odciąć się od problemów dnia codziennego, a po drugie z uwagi na bohaterów. Ci są po prostu wspaniali. Czasami w niektórych tomach miałam wrażenie że postaci są do siebie podobne, ale tutaj Lucy Maud Montgomery postarała się by było inaczej. Mali przyjaciele Blytheów - dzieci bujającego w obłokach pastora są przeurocze, a ich historie naprawdę zaskakująco kreatywne. Bardzo dobrze się bawiłam czytając tą część. O sielankowym klimacie nawet nie ma co wspominać bo to akurat niezmienny plus w całej serii. Zakończenie książki nadało tej pozycji dodatkowej głębi. Jestem zachwycona!

Z całej serii o ,,Ani z Zielonego Wzgórza", ta część jest moją ulubioną zaraz po pierwszym, kultowym tomie. Po pierwsze jest najmniej przegadana a najwięcej w niej akcji i różnych przygód, które są przezabawne i pozwalają odciąć się od problemów dnia codziennego, a po drugie z uwagi na bohaterów. Ci są po prostu wspaniali. Czasami w niektórych tomach miałam wrażenie że...

Tytułowa „Dolina tęczy” to ukochane miejsce dzieci Ani. Uwielbiają się tam bawić. Jednak w tym tomie skupiamy się mniej na Ani i jej dzieciach a bardziej poznajemy dzieci pastora Mereditha. Czwórka rodzeństwa, Una, Faith, Carl oraz Jerry, to ich przygody poznajemy bliżej. Są oni pół sierotami, matka zmarła a ojciec pastor bardziej buja w obłokach niż na ziemi. Dzieci są pod opieką ciotki, która jest już starszą osobą i nie przejmuje się ani tym jak wygląda plebana, ani tym, że dzieci chodzą pół głodne i pocerowanych starych ubraniach, ani to, co robią. Zostawione same sobie robią, bawią się tak, jak uważają za słuszne. Przez to często wpadają w tarapaty oraz znajdują się na językach zgorszonych parafian.  Co z tego wyniknie?

 

Od jakiegoś czasu powoli wracam do serii o Ani. Ostatnio przeczytałam piąty tom, lecz szósty mi się gdzieś zawieruszył. Gdy zobaczyłam nowe wydanie oraz tłumaczenie Ani bardzo chciałam sama przekonać się, jak to wyszło. Co prawda siódmego tomu w poprzednim tłumaczeniu jeszcze nie przeczytałam, ale myślę, że niedługo uda mi się je porównać. To wydanie urzeka, ma piękne wydanie, poszczególne kartki mają dodatkowe dekoracje w postaci kwiatów, cudeńko.

Sama książka jest jak zwykle magiczna. Czułam się tak, jakbym odwiedziła starą znajomą po latach. Czyta się bardzo dobrze, wręcz pochłania. I choć, żal, ze tak mało Ani było w tej książce to jednak warto sięgnąć po te serię, by poczuć tę magię. Jako już dorosły czytelnik inaczej odbieram tę książkę niż jako dziecko, choć tak samo urzeka. A psoty dzieci pastora wywoływały na moich ustach uśmiech. Myślę, że każdy powinien przeczytać tę serię, choćby po to, by przekonać się, że wyobraźnia to potężna moc. Przyjaźń jest ważna, ale nie tylko, to miłość, radość z życia oraz  podążanie za swoimi marzeniami, to jest tak samo ważne.

Ciekawie też jak bardzo zmienił się i równocześnie nie zmienił się świat. Jak postrzegane są dzieci wtedy a jak teraz. Co od nich wymagano. I jak bardzo się nie zmieniło to, że ludzie zawsze będą plotkować o tych, co wyróżniają. Jedyne wyjście to być sobą i nie poddawać się presji.

Jest to piękna książka oraz seria, kto jeszcze jej nie przeczytał, powinien nadrobić.

Tytułowa „Dolina tęczy” to ukochane miejsce dzieci Ani. Uwielbiają się tam bawić. Jednak w tym tomie skupiamy się mniej na Ani i jej dzieciach a bardziej poznajemy dzieci pastora Mereditha. Czwórka rodzeństwa, Una, Faith, Carl oraz Jerry, to ich przygody poznajemy bliżej. Są oni pół sierotami, matka zmarła a ojciec pastor bardziej buja w obłokach niż na ziemi. Dzieci są pod...

👩🏻‍🦰DOLINA TĘCZY👩🏻‍🦰


7/10 ⭐️

👩🏻‍🦰Ania wiedzie szczęśliwe życie u boku Gilberta, zajmuje się domem i wychowaniem szóstki dzieci. Tymczasem na plebanię niedaleko domu Blythe'ów wprowadza się owdowiały pastor John Meredith z gosposią i z czwórką dzieci: Jerzym, Karlem, Faith i Uną. Swoim zachowaniem wzbudzają one zgorszenie u większości mieszkańców Glen St Mary, którzy uważają je za zbyt nieokrzesane, ale bardzo szybko zaskarbiają sobie przyjaźń i sympatię rodziny Blythe'ów. Dzieci pastora ratują osieroconą dziewczynkę Mary Vance i znajdują jej dom. Pastor zakochuje się w pannie Rosemary West, która wydaje się również darzyć go uczuciem.👩🏻‍🦰

👩🏻‍🦰Kolejna część przygód naszej Ani.
👩🏻‍🦰Co rusz, dzieje się dużo. Nieoczekiwane zwroty akcji i dużo wspaniałych momentów
👩🏻‍🦰Nie sądziłam, że mimo obejrzanych filmów, będę się wzruszać przy książkach tak samo jakbym czytała je pierwszy raz nie znając fabuły.


______________________________

#oczamiksiazki #recenzja #aniazzielonegowzgórza #dolinatęczy #lucymaudmontgomery #bookstagrampl #book #bookstagram #bookstagrampolska #booklover #books #bookaddict #booknerd #booklove #bookblogger #bookreview #bookobsessed #booktok #booklife #bookart #ksiazka #ksiazki #książkoholik #ksiazkoholizm #ksiazkowelove #ksiazkimojamilosc #książkoholiczka #książkara #ksiazkizyciem

👩🏻‍🦰DOLINA TĘCZY👩🏻‍🦰


7/10 ⭐️

👩🏻‍🦰Ania wiedzie szczęśliwe życie u boku Gilberta, zajmuje się domem i wychowaniem szóstki dzieci. Tymczasem na plebanię niedaleko domu Blythe'ów wprowadza się owdowiały pastor John Meredith z gosposią i z czwórką dzieci: Jerzym, Karlem, Faith i Uną. Swoim zachowaniem wzbudzają one zgorszenie u większości mieszkańców Glen St Mary, którzy...

Ten tom najmniej mi się podobał, a mimo to dobrze się bawiłam. Nawet pojawiła się łezka wzruszenia. W tym tomie przede wszystkim brakowało mi scen z Anią i Gilbertem, stali się trochę postaciami drugoplanowymi, chociaż to seria z nazwy opowiadająca o Ani. Było to dla mnie coś, do czego trzeba było się przyzwyczaić z delikatnym bólem serca.

Ten tom najmniej mi się podobał, a mimo to dobrze się bawiłam. Nawet pojawiła się łezka wzruszenia. W tym tomie przede wszystkim brakowało mi scen z Anią i Gilbertem, stali się trochę postaciami drugoplanowymi, chociaż to seria z nazwy opowiadająca o Ani. Było to dla mnie coś, do czego trzeba było się przyzwyczaić z delikatnym bólem serca.

Nie mogę uwierzyć, że aż tak się pomyliłam i wzięłam Dolinę Tęczy za ostatni tom z cyklu o Ani Shirley... Tym sposobem znałam już zakończenie serii, chociaż nie przeczytałam przedostatniego tomu.
Na szczęście nie popsuło mi to lektury tejże książki w jakiś szczególny sposób. Może to nawet lepiej, bo zatarłam smutne wątki z Rilli ze Złotego Brzegu.
Rzeczywiście przeczytamy tutaj więcej o rodzinie z plebanii, niesławnych dzieciach pastora, niż o Ani i jej dzieciach, ale i tak dało się wyczuć znakomity styl L.M. Montgomery. Historia Rosemary i pastora bardzo mnie urzekła. Była wzruszająca, ale też po trochu frustrujaca, gdy zakochani spotkali na swej drodze "przeszkody" stojące na drodze do ich szczęścia.
Z pewnością wrócę do wszystkich książek jeszcze nie raz, nie dwa.

Nie mogę uwierzyć, że aż tak się pomyliłam i wzięłam Dolinę Tęczy za ostatni tom z cyklu o Ani Shirley... Tym sposobem znałam już zakończenie serii, chociaż nie przeczytałam przedostatniego tomu.
Na szczęście nie popsuło mi to lektury tejże książki w jakiś szczególny sposób. Może to nawet lepiej, bo zatarłam smutne wątki z Rilli ze Złotego Brzegu.
Rzeczywiście przeczytamy...