Książka Reitschustera opowiada o jego życiu w Moskwie od końca lat 80-tych XX w. do początku 2000-ch, i o jego starciach z rosyjską szarą rzeczywistością.
Ewidentnie widać, iż książka jest kierowana do zachodniego odbiorcy. Boris Reitschuster zadziwia się rzeczami, 75% których doświadczyliśmy my (Polacy)- i czasem jeszcze doświadczamy - na własnej skórze (np. nieuprzejmość pań z okienek w urzędach, nie trzymanie się przepisów ruchu drogowego, nie mówiąc już o kolejkach do sklepów w epoce socjalistycznej). Widać tego ducha niemieckiej praworządności i porządku, który staje czasem bezradny wobec problemów funkcjonowania w państwie kawioru i wódki.
Należy z całą mocą podkreślić, iż Rosja się bardzo zmieniła od czasu, gdy autor tam mieszkał i pisał te słowa. Ja np. nie zauważyłem takiego łamania przepisów przez kierowców; owszem, nadal jeżdżą ostro i piekielnie na siebie trąbią, ale autor ewidentnie przekoloryzował. W innych miejscach z kolei jego obserwacje są bardzo trafne (np. w kwestiach podejrzliwości, wszechobecnych kontroli).
Książka "Ruski ekstrim" być może jest fascynującą lekturą dla przyzwyczajonych do porządku Niemców czy Anglików, dla Polaków zaś nie znajdzie się wiele nowego w porównaniu z publikacjami Hugo-Badera, Pałkiewicza, Kapuścińskiego i innych. Przeczytać można (autor dysponuje lekkim piórem i szybko się czyta), ale fajerwerków nie będzie.

Książka Reitschustera opowiada o jego życiu w Moskwie od końca lat 80-tych XX w. do początku 2000-ch, i o jego starciach z rosyjską szarą rzeczywistością.
Ewidentnie widać, iż książka jest kierowana do zachodniego odbiorcy. Boris Reitschuster zadziwia się rzeczami, 75% których doświadczyliśmy my (Polacy)- i czasem jeszcze doświadczamy - na własnej skórze (np. nieuprzejmość...