Nieczęsto spotykam się z książkami, które mają aż tak skrajne oceny, jedna gwiazdka, a może dziesięć?? Hmmm…. opis trochę mnie zaintrygował, więc postanowiłam po nią sięgnąć. I co? – mam mieszane uczucia. Historia dwóch niepełnosprawnych osób, którym w życiu czegoś bardzo brakuje. Dużo tu smutku, melancholii, braku akceptacji, udręki i braku miłości. Czasem życie oczekuje od nas duuużo, duuużo cierpliwości, aby osiągnąć to, czego się tak bardzo pragnie. I jeśli nawet pomimo wielu wysiłków nie można osiągnąć szczytu marzeń, to poddawać się stanowczo nie można. Główni bohaterowie są tacy po prostu „ludzcy”, nie wyidealizowani, a w swojej sytuacji tym bardziej nie pozbawieni ułomności. „Ludzcy” nie tylko w tym aspekcie fizycznym, ale także i emocjonalnym, bo przecież chyba każdy pragnie miłości, akceptacji, bezwarunkowego uczucia. W przeciwieństwie co do niektórych czytelników, z których opiniami się zapoznałam, pierwszą część losów bohaterów czytałam z zaciekawieniem, czekając co będzie dalej, jak potoczą się ich losy. Jednakże od momentu ich spotkania coś jakby pękło, a końcówka to już chichot losu. Nie wiem, na pewno warta przeczytania, ale czegoś mi w niej zabrakło. Tym samym ocenę daję w połowie.

Nieczęsto spotykam się z książkami, które mają aż tak skrajne oceny, jedna gwiazdka, a może dziesięć?? Hmmm…. opis trochę mnie zaintrygował, więc postanowiłam po nią sięgnąć. I co? – mam mieszane uczucia. Historia dwóch niepełnosprawnych osób, którym w życiu czegoś bardzo brakuje. Dużo tu smutku, melancholii, braku akceptacji, udręki i braku miłości. Czasem życie oczekuje...