Narratorem powieści jest nastoletni chłopak, cierpiący na chorobę serca. Mieszka w małym mieście wraz z mamą, tatą i siostrą. Na samym początku książki poznaje nowego kolegę, Marcina, który staje się jego przyjacielem. Jest to przyjaźń trudna i nie do końca oczywista dla obu chłopaków. Główny bohater boryka się z wieloma problemami, m.in. z alkoholizmem ojca i wynikajácym stąd poczuciem wstydu oraz z tęsknotą za pewną dziewczyną, której na imię Agnieszka.
W dzieciństwie ta książka mnie przygnębiła i trochę znudziła. Przeczytałam ją teraz po raz drugi i nadal uważam, że nie trzyma w napięciu, jest przewidywalna. To powieść z natury refleksyjnych, interesująca tylko ze względu na przemyślenia głównego bohatera, które swoją drogą nie są wcale " odkrywcze". To moje subiektywne odczucie. Mimo to uważam, że książka jest warta polecenia dla wszystkich którzy potrzebują zatrzymania się i wyciszenia. Ta powieść tego dostarcza.

Narratorem powieści jest nastoletni chłopak, cierpiący na chorobę serca. Mieszka w małym mieście wraz z mamą, tatą i siostrą. Na samym początku książki poznaje nowego kolegę, Marcina, który staje się jego przyjacielem. Jest to przyjaźń trudna i nie do końca oczywista dla obu chłopaków. Główny bohater boryka się z wieloma problemami, m.in. z alkoholizmem ojca i wynikajácym...

Jako młoda dziewczyna zaczytywałam się między innymi w książkach Pani Zającówny, która w "tamtych" czasach była świetnie zorientowana w problemach młodych ludzi. Ta historia może rzeczywiście nie jest jakaś porywająca i rzucająca na kolana, ale ma w sobie pewną prostotę, jak napisał jeden z czytelników i ciepło, takie zwyczajne codzienne. Opowieść o przyjaźni, o chęci bycia docenionym i zauważonym przez innych, o problemach z nieobecnymi rodzicami, których tak bardzo młodzi ludzie potrzebują.
Polecam

Jako młoda dziewczyna zaczytywałam się między innymi w książkach Pani Zającówny, która w "tamtych" czasach była świetnie zorientowana w problemach młodych ludzi. Ta historia może rzeczywiście nie jest jakaś porywająca i rzucająca na kolana, ale ma w sobie pewną prostotę, jak napisał jeden z czytelników i ciepło, takie zwyczajne codzienne. Opowieść o przyjaźni, o chęci bycia...

Książka z dzieciństwa

Książka z dzieciństwa

tak bardzo zwiazałam sie z bohaterami.. i bardzo tez spodziewałam sie innego zakończenia!! napisałabym lepsze xd
zającówna tak mnie wciągała coraz bardziej.. i bardziej.. i bardzieeeeeej

tak bardzo zwiazałam sie z bohaterami.. i bardzo tez spodziewałam sie innego zakończenia!! napisałabym lepsze xd
zającówna tak mnie wciągała coraz bardziej.. i bardziej.. i bardzieeeeeej

Historia nie jest porywająca, ani akcja wciągająca. Jednak jest coś, co sprawia, że przyjemnie się ją czyta- prostota. Wiem, że to może nie za dobre określenie dla książki, ale takie właśnie najbardziej mi do niej pasuje. Można naprawdę przyjemnie spędzić te kilkadziesiąt minut poświęconych na lekturę. To nic, że po kilku dniach całość wypadnie nam z głowy ;)

Historia nie jest porywająca, ani akcja wciągająca. Jednak jest coś, co sprawia, że przyjemnie się ją czyta- prostota. Wiem, że to może nie za dobre określenie dla książki, ale takie właśnie najbardziej mi do niej pasuje. Można naprawdę przyjemnie spędzić te kilkadziesiąt minut poświęconych na lekturę. To nic, że po kilku dniach całość wypadnie nam z głowy ;)

Przeczytana-zapomniana...

Przeczytana-zapomniana...

Książka nie wzbudziła zbyt wielu emocji...

Książka nie wzbudziła zbyt wielu emocji...

o chlopaku który jest chory na serc. Ma kolegę Marcina a sam nazywa się michałtata jego odchodzi lecz po jakimś czasuie wraca.

o chlopaku który jest chory na serc. Ma kolegę Marcina a sam nazywa się michałtata jego odchodzi lecz po jakimś czasuie wraca.

Przeczytana z nudów. Akcja nie jest wciągająca, nic szczególnego w tej książce nie znajdziemy, ale... lubię ją :)

Przeczytana z nudów. Akcja nie jest wciągająca, nic szczególnego w tej książce nie znajdziemy, ale... lubię ją :)