Cenię Smitha za to, że jako autochton jest (niestety był) autorytetem w przedstawianiu Afrykę Płd taką jaką jest a nie taką, jaką się wydaje w oparciu o relacje globtroterów i przekazy medialne. Natomiast akurat ta powieść, trzymająca niewątpliwie styl autora jest nieco przegadana.

Cenię Smitha za to, że jako autochton jest (niestety był) autorytetem w przedstawianiu Afrykę Płd taką jaką jest a nie taką, jaką się wydaje w oparciu o relacje globtroterów i przekazy medialne. Natomiast akurat ta powieść, trzymająca niewątpliwie styl autora jest nieco przegadana.

3/4 powieści oceniam na 8, zarwałam noc, aby poznać ciąg dalszy. Końcówka jest jednak trochę trochę przekombinowana.

3/4 powieści oceniam na 8, zarwałam noc, aby poznać ciąg dalszy. Końcówka jest jednak trochę trochę przekombinowana.

Ła to była uczta. Jak za dawnych lat. Jedna z lepszych książek Wilbura. Pełna niepoprawności politycznej. Bardzo polecam

Ła to była uczta. Jak za dawnych lat. Jedna z lepszych książek Wilbura. Pełna niepoprawności politycznej. Bardzo polecam

To chyba jedna z najlepszych opowieści Smitha o Afryce, przyjaźni zdradzie, i miłości. I pomyśleć, że takie historie dzieją się dzisiaj we współczesnym świecie i niestety nie wszystkie mają szczęśliwe zakończenie jak w książce.
Szkoda, że powieść nie doczekała się ekranizacji...

To chyba jedna z najlepszych opowieści Smitha o Afryce, przyjaźni zdradzie, i miłości. I pomyśleć, że takie historie dzieją się dzisiaj we współczesnym świecie i niestety nie wszystkie mają szczęśliwe zakończenie jak w książce.
Szkoda, że powieść nie doczekała się ekranizacji...

Czwarty tom sagi rodu Ballantyne-ów.

Czwarty tom sagi rodu Ballantyne-ów.

Łoł, to najlepsza książka serii Ballantyne i wreszcie, po kilku słabszych, a nawet słabych powieściach, przypomniałam sobie, za co lubię Wilbura Smitha. „Lampart poluje w ciemności” nie tylko jest solidnie napisany, ale ma też niesamowicie ciekawą treść. Po pierwsze przepiękne obrazy Afryki, to nic, że namalowane słowem, a nie pędzlem, tylko mistrz to potrafi i właśnie udowodnił. Do tego ciekawy kawałek historii politycznej, obyczajowej i romansu. Wszystko przygotowane i dopracowane naprawdę solidnie, widać tutaj dbałość o szczegóły, świetne postaci- po raz pierwszy nie irytowały mnie kobiety, bo też były bardzo wiarygodne. Wyszła z tego świetna historia, napisana ładnym językiem i jest to bardzo, bardzo dobre zakończenie serii, przynajmniej na dzień dzisiejszy i mam nadzieję, że tak zostanie, bo Smith ma czasem chętkę dopisywać słabiutkie historyjki na kolanie (jak na przykład mało treściwy „Złoty lew”).

Łoł, to najlepsza książka serii Ballantyne i wreszcie, po kilku słabszych, a nawet słabych powieściach, przypomniałam sobie, za co lubię Wilbura Smitha. „Lampart poluje w ciemności” nie tylko jest solidnie napisany, ale ma też niesamowicie ciekawą treść. Po pierwsze przepiękne obrazy Afryki, to nic, że namalowane słowem, a nie pędzlem, tylko mistrz to potrafi i właśnie...

Nie jest to najlepsza książka Smith'a, ale nie jest też najgorsza. Jak już ktoś wcześniej wspomniał, okaleczony główny bohater zachowujący się jak Rambo - trochę to słabe... Najbardziej rozbroiła mnie scena nurkowania i wspinania się w jaskini. Gdyby nie to, oceniłabym ją wyżej, jednak mój mózg jakoś nie bardzo chce zaakceptować (głównie) końcówkę książki. :)

Nie jest to najlepsza książka Smith'a, ale nie jest też najgorsza. Jak już ktoś wcześniej wspomniał, okaleczony główny bohater zachowujący się jak Rambo - trochę to słabe... Najbardziej rozbroiła mnie scena nurkowania i wspinania się w jaskini. Gdyby nie to, oceniłabym ją wyżej, jednak mój mózg jakoś nie bardzo chce zaakceptować (głównie) końcówkę książki. :)

Po nieudanym spotkaniu z trzecią częścią sagi rodu Ballantyne'ów, w końcu wziąłem do ręki ostatni tom serii. Jakże jestem szczęśliwy, że swojej przygody z twórczością Wilbura Smitha nie skończyłem wcześniej. W "Lamparcie polującym w ciemności" odnalazłem wszystko to co kryje w sobie wspaniała powieść przygodowa.
To tutaj razem z Craigiem Mellowem wróciłem do pięknej Afryki i razem z nim zakochiwałem się w kobiecie życia. To tutaj razem z Craigiem i jego towarzyszami uciekałem przed wrogiem pod osłoną nocy i walczyłem o przetrwanie. Tutaj też odnalazłem kruchość ludzkiej lojalności, potęgę przebiegłości, wartość przyjaźni i oddania.
Tej książki się nie czyta, tą książką się żyje. Przystępny język jakim została spisana powieść, przeniósł mnie w krainę wyobraźni, z której do tej pory nie mogę odnaleźć powrotu do rzeczywistości.

Po nieudanym spotkaniu z trzecią częścią sagi rodu Ballantyne'ów, w końcu wziąłem do ręki ostatni tom serii. Jakże jestem szczęśliwy, że swojej przygody z twórczością Wilbura Smitha nie skończyłem wcześniej. W "Lamparcie polującym w ciemności" odnalazłem wszystko to co kryje w sobie wspaniała powieść przygodowa.
To tutaj razem z Craigiem Mellowem wróciłem do pięknej Afryki...

" Tylko głupcy ślepo trzymają się zasad, mądrzy ludzie jedynie przyjmują je do wiadomości"
IV tom sagi Ballantyne'ów. Kolejny etap krwawej historii Zimbabwe. Losy Craiga Mellowa po sukcesie jego książki i powrocie do ukochanej Afryki.Rządy w kraju przejęli Maszoni tubylcze plemię ,które jeszcze do niedawna było na usługach Matabelów. Biali osadnicy zostali pozbawieni majątków, a nawet życia. Tym którym szczęście dopisało opuścili niegościnny kraj. Do momentu kiedy rządzili biali Rodezja dzięki ogromnemu kapitałowi wniesionemu i pomnażanemu przez nich w miarę funkcjonowała. Po powstaniu Zimbabwe przy ciągłych walkach tubylczych plemion gospodarka chyliła się ku upadkowi.Powracała do stanu w jakim się znajdowała zanim wdarł się tu biały człowiek. Dla afrykańskich władców istniało od zawsze tylko jedno kryterium: siła. Niczemu innemu nie ufali.Książka trzyma w napięciu, choć czasami opisywane akcje śmieszą. Craig człowiek okaleczony po wybuchu miny w poprzedniej części zachowuje się jak Rambo, mimo utraty nogi dokonuje "heroicznych wyczynów", z którymi miałby problem zdrowy,sprawny człowiek.Szokuje okrucieństwo postępowania ludności tubylczej w celu wyeliminowania przeciwnika.Warto przeczytać nudzić się na pewno nie będziecie.

" Tylko głupcy ślepo trzymają się zasad, mądrzy ludzie jedynie przyjmują je do wiadomości"
IV tom sagi Ballantyne'ów. Kolejny etap krwawej historii Zimbabwe. Losy Craiga Mellowa po sukcesie jego książki i powrocie do ukochanej Afryki.Rządy w kraju przejęli Maszoni tubylcze plemię ,które jeszcze do niedawna było na usługach Matabelów. Biali osadnicy zostali pozbawieni...

zal ze to juz ostatnia czesc cyklu

zal ze to juz ostatnia czesc cyklu