Kolejny tom przygód Pat Gardiner ze Srebrnego Gaju.
Po pierwszym tomie wcale nie spodziewałam się, że ta książka mi się spodoba. Właściwie, nie wiem, po co się za nią zabrałam. Od początku było jasne, że czas spędzony na czytaniu jej będzie czasem straconym. Co ja sobie myślałam, biorąc się za nią?
Och, lepiej przestańmy rozmyślać nad moją głupotą i porozmawiajmy o książce.
Nie lubię Pat. Znienawidziłam ją już w pierwszym tomie i to się nie zmieniło. Może trochę pogłębiło. Jest to osoba mająca całkowitą obsesję na punkcie Srebrnego Gaju. W dodatku nie akceptuje żadnych zmian. W tym tomie sama nie wiedziała, czego chciała, przebierała w konkurentach, łamała serca, wybrzydzała. Obraziła się na przyjaciółkę, bo nazwała Srebrny Gaj "dziwacznym i staroświeckim" (co okazało się być nieprawdą). Znienawidziła na samym początku Kirków tylko i wyłącznie dlatego, że mieli zamieszkać w domu Bietki. Okropnie mnie denerwowała.
W "Miłości Pat" bardzo zdziwiło mnie zachowanie rodziny Gardinerów. Myślałam, że tylko Pat jest taka irytująca, że jest czarną owcą, w pierwszym tomie bowiem polubiłam jej rodziców, rodzeństwo (a w szczególności Przylepkę-Elkę), a nawet Judysię. Tymczasem Pat okazała się być warta swojej rodzinki. Wszyscy okazali się być nietolerancyjni i oceniali ludzi po okładce. Przykładowo, pani Merridew była bardzo sympatyczna, inteligentna, doceniała piękno przyrody i otaczającego ją świata, ale została przez Gardinerów skreślona, bo była gruba! Ludzi nie należy oceniać po wadze. Tym zachowaniem Pat ze swoją rodziną i Judysią bardzo mnie do siebie zniechęcili.
Zastanawiam się, skąd się wzięła nienawiść Gardinerów do Binniech. W tym tomie bardziej poznajemy tę rodzinę, głównie dzięki Sidowi. I okazuje się, że oni wcale nie są źli! Są bardzo mili i polubiłam ich (i myślę, że gdyby to oni byli głównymi bohaterami książki, a Maja bylaby postacią tytułową, pokochałabym ją, tak jak inne książkowe bohaterki lektur Montgomery). To Gardinerowie - z dumną Patrycją na czele - mają jakieś problemy. Maja zaproponowała zażegnanie sporu, a Pat odeszła, kipiąc ze złością! Na co się kłócić? Zawarcie pokoju byłoby o wiele rozsądniejsze; kłótnia z Binnie'ami przestałaby być problemem dla Pat, która tych problemów miała mnóstwo. Zaraz, zaraz. To nie byly PROBLEMY. To były BŁACHOSTKI.
W dodatku w książce było mnóstwo błędów. Błędy interpunkcyjne, literówki, zamiany wyrazów. Szczególnie pod koniec. Tego było tak dużo, że wręcz raziło w oczy. Nie wiem, czy to wina Montgomery, czy tłumaczki, czy osoby zajmującej się korektą, czy może kogoś innego. W każdym razie osoba za to odpowiadająca poniosła całkowitą klęskę.
Powinnam dać jedną gwiazdkę. Ale daję dwie, za bohaterów, których polubiłam. Za Kirków, rodzinę Binnie, Hilarego, koty ze Srebrnego Gaju i McGinty'ego.

Kolejny tom przygód Pat Gardiner ze Srebrnego Gaju.
Po pierwszym tomie wcale nie spodziewałam się, że ta książka mi się spodoba. Właściwie, nie wiem, po co się za nią zabrałam. Od początku było jasne, że czas spędzony na czytaniu jej będzie czasem straconym. Co ja sobie myślałam, biorąc się za nią?
Och, lepiej przestańmy rozmyślać nad moją głupotą i porozmawiajmy o...