Moja przygoda z twórczością Lucy Maud Montgomery zaczęła się od cyklu o Ani z Zielonego Wzgórza, do czytania której zachęciła mnie moja mama. Początkowo byłam do niej nastawiona bardzo sceptycznie, ale już po kilku stronach styl pisania autorki jak i mieszkańcy Wyspy Księcia Edwarda zawładnęły mną do takiego stopnia, iż kupiłam nie tylko wszystkie części o rudowłosej Ani ale również pozostałe powieści pisarki, łącznie z opowiadaniami.
Opowiadaniami, które emanują ciepłem, miłoscią a także nadzieją na lepsze jutro.
Czy właśnie taki jest "ZAPACH WIATRU"?

Tak naprawdę trudno jest go oceniać jako całość.
Większość opowiadań kończy się happy endem, niektóre mogą się wydawać banalnymi opowiastkami, których koniec jest łatwy do przewidzenia. Nie brak jednak historii, które wzruszają, które wzbudzają zaciekawienie, a nawet zachwyt. Opowiadają o miłości, przyjaźni, nieraz odsłaniają tajemnice przeszłości bohaterów, ukazują ich najskrytsze myśli, wyobrażenia, a także przywiązanie do morza. Bo to właśnie morze pełni niemałą rolę w każdym z opowiadań, to właśnie nad nim toczy się nieustająca walka człowieka z nieujarzmionym morskim żywiołem.

Opowiadania są pisane w typowym dla Montgomery stylu, który tak urzeka czytelników. Myślę, że w "Zapachu wiatru" każdy z sympatyków tej pisarki znajdzie opowiadanie, które go zaciekawi, tak jak to było w moim przypadku...

Moja przygoda z twórczością Lucy Maud Montgomery zaczęła się od cyklu o Ani z Zielonego Wzgórza, do czytania której zachęciła mnie moja mama. Początkowo byłam do niej nastawiona bardzo sceptycznie, ale już po kilku stronach styl pisania autorki jak i mieszkańcy Wyspy Księcia Edwarda zawładnęły mną do takiego stopnia, iż kupiłam nie tylko wszystkie części o rudowłosej Ani...