Chyba przez całe dotychczasowe życie żyłam w pewnej nieświadomości, a BN-owskie wstępy rozwiewają moje złudzenia.

Przywykłam do myśli, że czytamy polskie lektury, ponieważ zostały napisane po mistrzowsku, opowiadają o polskich realiach, no i są autorskimi pomysłami.

Niestety z prawie każdą lekturą ostatnimi czasy przeżywam zawód związany z faktem, że te teksty to niekiedy dosłowne kalki oryginałów francuskich, angielskich, czy hiszpańskich.

Tak jest też w przypadku "Fircyka". Nie zamierzam umniejszać zalet tej komedii, poza tym bardzo się Zabłockiemu chwali to, iż znał języki obce i potrafił przetłumaczyć francuski odpowiednik na język polski i dodał kilka autorskich monologów, ale wielka szkoda, że w Oświeceniu nie istniało jeszcze pojęcie plagiatu, albo chociaż "all rights reserved". Być może wtedy Polacy troszeczkę bardziej potrudzili się przy pisaniu sztuk i wierszy, zamiast po prostu bawić się w tłumacza.

Nie mniej jednak "Fircyk w zalotach" jest naprawdę zabawną komedią, która pozwala czytelnikowi na oderwanie się od rzeczywistości i zanurzenie się w świecie Fircyka, dla którego gra w karty na pieniądze to największa przyjemność, a który tak naprawdę typowym i prawdziwym fircykiem nie był, jak się okazuje.

Lektura godna polecenia dla czytelników, którzy nie boją się XVIII- wiecznego stylu.

Chyba przez całe dotychczasowe życie żyłam w pewnej nieświadomości, a BN-owskie wstępy rozwiewają moje złudzenia.

Przywykłam do myśli, że czytamy polskie lektury, ponieważ zostały napisane po mistrzowsku, opowiadają o polskich realiach, no i są autorskimi pomysłami.

Niestety z prawie każdą lekturą ostatnimi czasy przeżywam zawód związany z faktem, że te teksty to niekiedy...