Znakomita książka. Autorka w bardzo przystępny sposób pokazuje pracę antropologa sądowego. Książka ma gawędziarski styl. świetnie się ją czyta.

Znakomita książka. Autorka w bardzo przystępny sposób pokazuje pracę antropologa sądowego. Książka ma gawędziarski styl. świetnie się ją czyta.

Wybierając tę pozycję nie zastanawiałam się jaką formę ma ta książka. Otwierając ją na pierwszej stronie pomyślałam sobie, że pewnie będę męczyłam ja długi czas. Obawiałam się, że wprowadzi mnie w zastój czytelniczy. Podczas zagłębiania się w lekturę zaskoczyło mnie, iż tak dużo informacji jest przekazane w tak przestępny sposób. Niektóre tematy obciążały psychicznie. Wymagały zatrzymania się i zastanowienia. Książka miejscami przygnębiająca, ukazująca jak kruche jest nasze życie. Myślę że jest to pozycja warta uwagi. Przeczytanie jej zajęło mi trzy wieczory.

Wybierając tę pozycję nie zastanawiałam się jaką formę ma ta książka. Otwierając ją na pierwszej stronie pomyślałam sobie, że pewnie będę męczyłam ja długi czas. Obawiałam się, że wprowadzi mnie w zastój czytelniczy. Podczas zagłębiania się w lekturę zaskoczyło mnie, iż tak dużo informacji jest przekazane w tak przestępny sposób. Niektóre tematy obciążały psychicznie....

Do tej książki trzeba przywyknąć. Autorka ma specyficzny sposób pisania i osobiście na początku książki myślałam, że nie jest to pozycja dla mnie. Na szczęście, gdzieś przy 100 stronie, wszystko nabiera tempa i zaczyna się czytać dużo przyjemniej.
Myślę, że autorka ma pełne prawo szczycić się swoimi umiejętnościami, zwracając uwagę na posiadane przez nią kompetencje. Jedynie trzeba pamiętać, że jest ona już starszą kobietą i pewnie wiele z nas z doświadczenia wie, że tacy ludzie mają tendencję do wyolbrzymiania pewnych rzeczy.
Pomijając to, że czasem przymykałam oko na niektóre aspekty książki, pozycja ta była dość przyjemna do czytania. Jedynie jeszcze bym popracowała nad strukturą rozdziałów i ułożyła je w miarę chronologicznie.

Do tej książki trzeba przywyknąć. Autorka ma specyficzny sposób pisania i osobiście na początku książki myślałam, że nie jest to pozycja dla mnie. Na szczęście, gdzieś przy 100 stronie, wszystko nabiera tempa i zaczyna się czytać dużo przyjemniej.
Myślę, że autorka ma pełne prawo szczycić się swoimi umiejętnościami, zwracając uwagę na posiadane przez nią kompetencje....

Niby książka jest ciekawa, niby wszystko ok, ale jakoś... no po prostu jak porównać np. z "Niewyjaśnione okoliczności" Richarda Shepherda ( https://lubimyczytac.pl/ksiazka/niewyjasnione-okolicznosci/opinia/67695503 ),to książka Emily Craig wypada zdecydowanie słabiej. Może nie powiedziałbym (jak niektóre recenzje),że autorka się chwali i pisze co to nie ona, aale faktycznie przedstawienie przez nią historii jest raczej takie: "spotkałam się w mojej pracy z tym i tamtym", gdzie inne tego rodzaju książki (niekoniecznie o zmarłych, również książki lekarzy, które czytałem tutaj mi pasują jako podobny typ) są raczej napisane w stylu: "taki i taki przypadek miałem w pracy" - różnica może subtelna, ale jednak jest i wolę tą drugą opcję ;)
Można się też dowiedzieć wielu ciekawych rzeczy, np. że spalenie ciała, wbrew pozorom, to w ogóle nie jest dobry sposób zatarcia śladów ;)

Co jeszcze takiego wyniosłem z tej książki, to że autorka zmieniła swoją drogę zawodową po czterdziestce - co jest bardzo inspirujące... z drugiej strony aż tak diametralnie też jej nie zmieniła i w ogóle jak człowiek tak pomyśli ile niektórzy mają wiedzy (rozpoznać kości po jakichś drobiazgach - wow, respekt),to można się jednak zdołować, że się samemu tego nie ma ;)

Natomiast co mnie najbardziej zaskoczyło, to cała ta sprawa z WTC, no bo nie zdawałem sobie sprawy, że gruzy były tak dokładnie przeszukiwane i starano się zidentyfikować każdy skrawek ciała i oddać rodzinom do pochowania. Jakoś myślałem, że po prostu osoby, które tam wtedy były, nie wróciły i nie znalazły się w szpitalach, uznano za zmarłe i tyle, nie pomyślałem o pogrzebach... I z jednej strony mam dużo podziwu dla tych ludzi (m.in. dla autorki),którzy włożyli wiele pracy i sił w to żeby zidentyfikować wszystkie szczątki ofiar, które znaleziono po zawaleniu się wież, ale z drugiej tak trochę myślę czy naprawdę warto wkładać w to tyle pracy? którą może... może można by poświęcić na coś ważniejszego? czy to naprawdę takie ważne dla rodzin żeby coś pochować... choćby te kilka kości połączonych ścięgnami...? Nie wiem, nie mnie to oceniać...

(czytana/słuchana: 26-27.06.2023)
4-/5 [7/10]

Niby książka jest ciekawa, niby wszystko ok, ale jakoś... no po prostu jak porównać np. z "Niewyjaśnione okoliczności" Richarda Shepherda ( https://lubimyczytac.pl/ksiazka/niewyjasnione-okolicznosci/opinia/67695503 ),to książka Emily Craig wypada zdecydowanie słabiej. Może nie powiedziałbym (jak niektóre recenzje),że autorka się chwali i pisze co to nie ona, aale...

Świetna książka. Autorka przedstawia trochę inne podejście do tematu niż Bill Bass w "Trupiej farmie". Opisy są trochę bardziej naukowe, jednak pozwala to na poznanie jej pracy od innej strony. Polecam

Świetna książka. Autorka przedstawia trochę inne podejście do tematu niż Bill Bass w "Trupiej farmie". Opisy są trochę bardziej naukowe, jednak pozwala to na poznanie jej pracy od innej strony. Polecam

Totalnie nieudana pozycja. O ile książka pana BAssa była świetna, tak ta pozycja to była męczarnia. Naszpikowana wychwalaniem własnej osoby k osiągnięć zakrapiane małą dawką opowieści z pracy, a wszystko napisane w tak nudny sposób, ze dla mnie ta pozycja jest nie do przejścia.

Totalnie nieudana pozycja. O ile książka pana BAssa była świetna, tak ta pozycja to była męczarnia. Naszpikowana wychwalaniem własnej osoby k osiągnięć zakrapiane małą dawką opowieści z pracy, a wszystko napisane w tak nudny sposób, ze dla mnie ta pozycja jest nie do przejścia.

W konfrontacji z tego typu książkami czuje się bezsilny. Wiem, że nie będzie to z oczywistych względów ani przyjemna lektura, ani przydatna, a jednak nie mogę oprzeć się i od czasu do czasu odczuwam potrzebę zanurzenia się w ponurym świecie śledztw odkrywających tajemnice zbrodni.

Autorka miała szczęście (?) zajmować się najbardziej spektakularnymi i tym samym najbardziej medialnymi z nich. Wysadzeniem budynku federalnego w Oklahoma City, oblężeniem sekty Davida Koresha czy zamachem na World Trade Center. Opisując swoją pracę wprowadza nas w swój świat antropologa i dzieli się unikalną wiedzą. Nie szczędzi szokujących szczegółów, momentami czujemy wręcz zapach towarzyszący jej pracy. Niestety robi to z dość uciążliwą manierą i tym samym miałem wrażenie czytania 300-stronicowego CV Emily Craig. Mimo wszystko dla miłośników tego typu opowieści, to fascynująca lektura.

W konfrontacji z tego typu książkami czuje się bezsilny. Wiem, że nie będzie to z oczywistych względów ani przyjemna lektura, ani przydatna, a jednak nie mogę oprzeć się i od czasu do czasu odczuwam potrzebę zanurzenia się w ponurym świecie śledztw odkrywających tajemnice zbrodni.

Autorka miała szczęście (?) zajmować się najbardziej spektakularnymi i tym samym najbardziej...

Antropolożka sądowa Emily Craig opisuje swoją pracę, zabiera czytelnika na miejsce zbrodni, do swojej pracowni, a także stara się odpowiedzieć na pytania, które dręczą wiele osób, ale które każdy boi się zadać. Czytając tę książkę miałam przed oczami serial "Bones", który był bardzo dobry. Praca antropologa dla jednych może wydawać się ciekawa, innych obrzydzać. Sama książka chociaż dość ciekawa, to jednak bardziej dla osób, które trochę znają temat. Zwykły laik może się po prostu nudzić.

Antropolożka sądowa Emily Craig opisuje swoją pracę, zabiera czytelnika na miejsce zbrodni, do swojej pracowni, a także stara się odpowiedzieć na pytania, które dręczą wiele osób, ale które każdy boi się zadać. Czytając tę książkę miałam przed oczami serial "Bones", który był bardzo dobry. Praca antropologa dla jednych może wydawać się ciekawa, innych obrzydzać. Sama...

Antropolożka sądowa Emily Craig wyjawia nam tajemnice zbrodni o jakich przeciętny laik nie ma pojęcia. Co więcej jest to kobieta – można by rzec – orkiestra. Dlaczego ? Oprócz tego, że umie na podstawie szczątków kości określić pochodzenie, płeć czy nawet wiek ofiary to dodatkowo posiada wybitne umiejętności artystyczne – na podstawie czaszki jest w stanie odtworzyć wizerunek zmarłej osoby. Autorka jak sama napisała w książce – „ nie może odwrócić przeznaczenia, ale jest w stanie przywrócić ofiarom godność którą odebrali im mordercy”
Pozycja naprawdę bardzo dobra ! Twierdzę tak dlatego, że pomimo wiedzy jaką nam przekazuje , dowiadujemy się naprawdę cennych informacji, jak zdarzenia wyglądały „ od podszewki”. Między innymi mowa jest o zamachu na World Trade Center ale inne historie oraz swoje poczynanie jakie wyznaje nam Doktor Craig wprawiają zadumę równie mocno.
Uprzedzam jednak , że nie jest to lekka lektura. Trzeba się mocno skupić aby nie zgubić po drodze cennych informacji bo w powieści każde zdanie przesączone jest niezbędną wiedzą na temat zdarzenia.
Dobrze jest wiedzieć jak tak naprawdę wygląda praca przy tak ciężkich zdarzeniach, jak wiele ludzi potrzeba do ogarnięcia chaosu jaki wtedy panuje. Jeśli jesteście fanami opowieści o autentycznych wydarzeniach, świecie kryminalnym oraz rozwiązywania zagadek – to lektura dla Was!

Antropolożka sądowa Emily Craig wyjawia nam tajemnice zbrodni o jakich przeciętny laik nie ma pojęcia. Co więcej jest to kobieta – można by rzec – orkiestra. Dlaczego ? Oprócz tego, że umie na podstawie szczątków kości określić pochodzenie, płeć czy nawet wiek ofiary to dodatkowo posiada wybitne umiejętności artystyczne – na podstawie czaszki jest w stanie odtworzyć...

Bardzo nudna książka, która nie wnosi nic odkrywczego. Dla kogoś kto siedzi w temacie głębiej, ale nie jest związany zawodowo z antropologią sądową czy medycyną sądową nie ma sensu jej czytać. Chyba, że już wszystko inne zostało przeczytane. Mam wrażenie, że autorka, a jednocześnie bohaterka książki jest bardzo zarozumiała. Co to nie ona, ile to ona nie ma wiedzy. Trochę skromności by się przydało.

Bardzo nudna książka, która nie wnosi nic odkrywczego. Dla kogoś kto siedzi w temacie głębiej, ale nie jest związany zawodowo z antropologią sądową czy medycyną sądową nie ma sensu jej czytać. Chyba, że już wszystko inne zostało przeczytane. Mam wrażenie, że autorka, a jednocześnie bohaterka książki jest bardzo zarozumiała. Co to nie ona, ile to ona nie ma wiedzy. Trochę...