Niespełnione marzenia i ambicje rodziców często przelewane są na ich pociechy. Wszystko po to, by uzyskać, choć namiastkę tego, czego nie udało się osiągnąć, gdy miało się czas i niewykorzystane szanse. W takich momentach na dzieci przenoszona jest ogromna presja, która sprawia, że pociechy stają się niesamowicie ambitne i zacięte w dążeniu do celu, który został im wyznaczony przez starszych.

Tak również stało się w przypadku Izy, której matka za wszelką cenę chciała sprawić, by dziewczyna była znaną modelką, podbijającą międzynarodową scenę projektantów i modelek. Matka wpoiła w nią zasady, które były niezwykle bezwzględne i brutalne i sprawiły, że dziewczyna nie potrafiła odnaleźć się wśród rówieśników, ze względu na swój cięty język i etykietę wredniary.

W zamian odnosiła sukcesy, które początkowo były dla nastolatki powodem do dumy i dalszej, ciężkiej pracy nad sobą. Głownie praca ta polegała na upiększaniu swojego wyglądu, a przede wszystkim dbanie o odpowiednią wagę. Iza zaczęła obsesyjnie przejmować się tym, co jadła, a jadła niewiele. Wszystko, by sprostać wygórowanym oczekiwaniom matki.

Jednakże pewnego dnia przejrzała na oczy i jej życie zaczęło się zmieniać na lepsze. Zagościły w nim miłość, przyjaźń i dążenie do spełnienia własnych marzeń, a nie tych, których spełnienia chcą inni.

Marta Fox to dobrze znana i lubiana autorka książek dla młodzieży. Jej styl i lekkość w poruszaniu trudnych tematów sprawia, że czytelnikowi trudno oderwać się od lektury, a kończąc ją, poruszony jest do granic możliwości. Po ostatnich, jednych z nowszych, książek autorstwa Marty Fox – poczynając od „Pauliny w orbicie kotów”, przez „Kaśkę Podrywaczkę” i „Karolinę XL” – miałam niemiłe wrażenie, że pisarka się wypala i poddaje się marketingowym zasadom sprzedaży – utraciła na swoim dawnym stylu, zastępując go przesadnie młodzieżowym i trzeba przyznać, nieco żałosnym i niedojrzałym – zupełnie niepasującym do jej dawnych osiągnięć, do których po dziś dzień sięgam wielokrotnie (choćby „Magda.doc” czy „Niebo z widokiem na niebo”).

Na szczęście „Iza Anoreczka” miło mnie zaskoczyła i dała nadzieję, że autorka ma w sobie jeszcze dawny styl i siłę pisania. Cięty, często sarkastyczny humor, dojrzałość wypowiedzi bohaterów – wszystko to składa się na przyjemną w czytaniu lekturę, która nie odrzuca, tak jak to było w przypadku „Karoliny XL”, którą miałam wątpliwą przyjemność czytać. Mam nadzieję, że Marta Fox będzie dalej tworzyć książki, które będą porównywalne z „Izą Anoreczką” albo nawet lepsze.

Myślę, że mogę polecić tę książkę, bowiem dalej do myślenia, gdyż porusza trudne problemy, które w obecnych czasach są bardzo powszechne – kto wie, może ktoś w naszym otoczeniu sam boryka się z podobnymi problemami i będziemy potrafili mu pomóc. Czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy tej historii.

Niespełnione marzenia i ambicje rodziców często przelewane są na ich pociechy. Wszystko po to, by uzyskać, choć namiastkę tego, czego nie udało się osiągnąć, gdy miało się czas i niewykorzystane szanse. W takich momentach na dzieci przenoszona jest ogromna presja, która sprawia, że pociechy stają się niesamowicie ambitne i zacięte w dążeniu do celu, który został im...