„Ana, Ana, Ana.”

Pewnego razu była sobie nastolatka, której, gdy była mała, wszczepiony został brzydki bakcyl przez własną matkę. I tak oto kolejna dziewczyna została narażona na życie w perfekcji ze „śmiertelną przyjaciółką”…
W dzisiejszych czasach dziewczyny bardzo są narażone na dotyk tej paskudnej choroby, której nazwa brzmi ‘Anoreksja’. Zawsze z początku zaczyna się niewinnie, bo chodzi tylko o ‘zbędne kilogramy’. Wszystko wydaje się takie proste i niegroźne. Ale potem nastolatki zaczynają szukać w Internecie grup wsparcia i osób, które je zrozumieją, bo wszyscy, którzy są przy boku takiej dziewczyny nie są w stanie pojąć tego co ona przechodzi. W ten sposób zaczynają budować wokół siebie potężny mur, najlepiej jeszcze jakby był pod napięciem bądź oblany kwasem, aby nikt nie miał prawa wstępu do ich Idealnego Świata. Ich obsesja na punkcie wyglądu pomału staje się bardzo groźna. Chudną w szybkim czasie. Stosują różnego rodzaju wspomagacze. Wspierają się na stronach pro-ana, które propagują chorobliwą chudość. Niektóre dziewczyny są nawet zdolne do tego, aby zdobyć się na wymiotowanie po posiłkach. Z początku idzie im ciężko, bo boją się, ale z czasem nabierają takiej wprawy, że nikt nie usłyszy tego co właśnie robią w łazience. Zdarzają się też przypadki, gdzie młode osoby stosują wobec siebie kary w postaci ran cielesnych, dodatkowych ćwiczeń bądź głodówek. Często też anoreksja łączy się z bulimią i mamy podwójny problem. Obłęd. Totalny obłęd, który zatacza swoje koło, bo gdy już się w to wejdzie wyjścia nie ma…
Na te dwie przerażające i okropne choroby narażone są nie tylko dziewczyny w przedziale 12-25 lat, ale także chłopcy, którzy także co raz częściej pragną życia ze „śmiertelną przyjaciółką”.
Jakiś czas temu do moich rąk dostała się książka pt.: „Iza Anoreczka”, która została napisana przez Martę Fox. Lektura była dość, że tak powiem, dziwna. Przeczytałam już kilka książek o zaburzeniach odżywiania, ale ta, którą teraz pochłonęłam prawie że jednym tchem, nie wywarła na mnie żadnego wrażenia. Byłam pewna, że wniesie coś nowego na mój twardy dysk, ale nic z tego. Jedyne co mi się w niej podobało to to, że Iza w końcu zauważyła, że wygląda źle i jest za chuda, i postanowiła to zmienić. Za to biję jej brawo i gratuluję odzyskania rozumu.
Książki o zaburzeniach odżywiania pokazują mi, że nie warto obsesyjnie się odchudzać, aby być pięknym, bo to droga bez powrotu. To zła ścieżka, która jedynie nas pogrąża zamiast dodawać nam siły. Życie ze „śmiertelną przyjaciółką” wcale nie jest usłane różami i nie prowadzi nas ku lepszemu życiu, jak to wiele młodych osób myśli. To samozagłada prowadząca do autodestrukcji. A czy warto marnować sobie życie przez chęć bycia chudym bądź chudą? Na to pytanie każdy sam musi sobie odpowiedzieć, gdyż nasz los jest w naszych rękach i wszystko, ale to naprawdę wszystko zależy tylko i wyłącznie od nas samych.

„Ana, Ana, Ana.”

Pewnego razu była sobie nastolatka, której, gdy była mała, wszczepiony został brzydki bakcyl przez własną matkę. I tak oto kolejna dziewczyna została narażona na życie w perfekcji ze „śmiertelną przyjaciółką”…
W dzisiejszych czasach dziewczyny bardzo są narażone na dotyk tej paskudnej choroby, której nazwa brzmi ‘Anoreksja’. Zawsze z początku zaczyna się...

6,5

6,5

Czasami w życiu coś wydaje się ważne i wielkiej wagi. Wobec czego poświęcamy temu czemuś całą swoją uwagę, wszystkie działania i wszystkie myśli.
Entuzjazm ma to do siebie, że nie trwa długo; ale nauka na błędach to nic złego.
Książka na najwyżej dwa dni, napisana prostym i naturalnym językiem, w formie pamiętnika. To nie arcydzieło psychologiczne, ale opowieść o problemach, jakie każdy może mieć, o kompleksach i chorej ambicji. Na szczęście to nie jest tak, że żadnego problemu nie da się rozwiązać.

Czasami w życiu coś wydaje się ważne i wielkiej wagi. Wobec czego poświęcamy temu czemuś całą swoją uwagę, wszystkie działania i wszystkie myśli.
Entuzjazm ma to do siebie, że nie trwa długo; ale nauka na błędach to nic złego.
Książka na najwyżej dwa dni, napisana prostym i naturalnym językiem, w formie pamiętnika. To nie arcydzieło psychologiczne, ale opowieść o...

Książka daje do myślenia, polecam nastolatkom, ku przestrodze.

Książka daje do myślenia, polecam nastolatkom, ku przestrodze.

Spodziewałam się książki opartej na braku zrozumienia, samotności, depresji...dostałam coś całkiem innego, a anoreksja jest tylko wplatana w fabułę, co jest dla mnie dużym PLUSEM :)

Spodziewałam się książki opartej na braku zrozumienia, samotności, depresji...dostałam coś całkiem innego, a anoreksja jest tylko wplatana w fabułę, co jest dla mnie dużym PLUSEM :)

Cóż... obawiam się,że nawet jakbym czytała ta książkę 15 lat temu gdy byłam nastolatka to nie porwała by mnie ta pozycja. Książka o niczym.

Cóż... obawiam się,że nawet jakbym czytała ta książkę 15 lat temu gdy byłam nastolatka to nie porwała by mnie ta pozycja. Książka o niczym.

Lekka książeczka, jednak nie wnosi jakichś szczególnych wartości. Oczywiście dziewczyna opowiada tu w formie dzienniku o swoim niełatwym życiu w show biznesie i o tym co jest dla niej najważniejsze. Na początku dziewczyna marzy o karierze słynnej modelki, o rozmiarze 0 i widocznych kostkach jednak na końcu Iza zrozumiała, że w życiu tak naprawdę liczą się przyjaciele, rodzina oraz to co ma się w sercu a nie modne ubrania i kariera w modelingu. Fajnie się ją czytało a dzięki zamieszczonym notkom o zwierzętach można było się dowiedzieć wielu ciekawostek o znanych i mniej znanych gatunkach. Polecam na deszczowe popołudnia (takie jak dzisiejsze, pierwszego maja) ponieważ takie lekkie czytadła są wręcz stworzone na pochmurne dni.

Lekka książeczka, jednak nie wnosi jakichś szczególnych wartości. Oczywiście dziewczyna opowiada tu w formie dzienniku o swoim niełatwym życiu w show biznesie i o tym co jest dla niej najważniejsze. Na początku dziewczyna marzy o karierze słynnej modelki, o rozmiarze 0 i widocznych kostkach jednak na końcu Iza zrozumiała, że w życiu tak naprawdę liczą się przyjaciele,...

Za pierwszym podejściem poddałam się po około 20 stronach, lecz do książki wróciłam po jakimś dobrym miesiącu i przeczytałam jednym tchem.
Akcja jest dosyć monotonna, lecz na końcu koniec mnie zaskoczył..
Szkoda, że autorka nie napisała co było dalej.

Za pierwszym podejściem poddałam się po około 20 stronach, lecz do książki wróciłam po jakimś dobrym miesiącu i przeczytałam jednym tchem.
Akcja jest dosyć monotonna, lecz na końcu koniec mnie zaskoczył..
Szkoda, że autorka nie napisała co było dalej.

Książka opowiada o dobrej dziewczynie,która starała się zrobić z siebie ,,wredniarę''.Jest nielubiana w szkole.Marzy o zrobieniu kariery w świecie mody.Ma do tego predyspozycje,ponieważ jest wysoka,szczupła i ładna.Rodzice dziewczyny są po rozwodzie.Iza mieszka przez jeden tydzień z matką,a przez drugi z ojcem i jego drugą żoną.Matka bardzo się stara,aby córka zrobiła karierę i tak jakby przymusza ją do tego.Natomiast ojciec z macochą boją się o jej wagę.Nastolatka poznaje,czym jest praca ponad siły,dyscyplina w zachowaniu ostrej diety,czym umiejętność godzenia się na niechciane zaloty mężczyzn.W klasie jest nazywana anoreczką.
Książka jest napisana w formie dziennika.Wybierając tę książkę miałam nadzieję poczytać sporo o anoreksji.Ku mojemu zdziwieniu autorka użyła ją tylko jako wątek.Byłam zawiedziona w związku z zakończeniem.Książka nie przypadła mi do gustu.Było mi bardzo szkoda głównej bohaterki.Tak na prawdę to mama zmuszała ją do ciągłej diety,pielęgnacji i dążeniu do perfekcji.

Książka opowiada o dobrej dziewczynie,która starała się zrobić z siebie ,,wredniarę''.Jest nielubiana w szkole.Marzy o zrobieniu kariery w świecie mody.Ma do tego predyspozycje,ponieważ jest wysoka,szczupła i ładna.Rodzice dziewczyny są po rozwodzie.Iza mieszka przez jeden tydzień z matką,a przez drugi z ojcem i jego drugą żoną.Matka bardzo się stara,aby córka zrobiła...

http://bojalubiekaweiksiazki.blogspot.com/2017/02/iza-anoreczka-marta-fox_14.html

http://bojalubiekaweiksiazki.blogspot.com/2017/02/iza-anoreczka-marta-fox_14.html