Jeśli ktoś myśli, że starożytność to cywilizacja, kultura i piękno, a średniowiecze to wieki ciemne, to niech poczyta o Tyberiuszu, Kaliguli, Klaudiuszu i Neronie.

Tyberiusz wprowadził powszechne donosicielstwo i proces ypolityczne, sam był dobity na łożu śmierci przez swoich pretorianów. Kaligula zgładził swojego konkurenta, zmuszał innych do samobójstw, współżył ze wszystkimi swoimi siostrami. Sam był zabity przez swych pretorian, wraz z żoną i córką. Klaudiusz zabił własną żonę Messalinę (która z kolei kazała mordować na prawo i lewo). Ożenił się z Agrypiną, która z kolei zabiła jego, żeby jej wałasny syn Neron mógł przejąć władzę. Z kolei Neron zabił swojego przyrodniego brata, Brytanika, potem Agrypinę, potem zwoją żonę Oktawię, potem drugę żonę Poppeę, a na końcu popełnił samobójstwo.

Nawet nie wspominamy o losie niewolników, którzy dla uciechy cesarzy urządzali pokazowe walki morskie, lądowe i inne, oczywiście „na ostre” i z setkami ofiar po każdym pokazie.

Aleksander Krawczuk pisze pięknie po polsku, z dystansem do spraw tak dawnych. Czytelnik sam sobie może wyrobić opinię na temat Nerona i jego współczesnych. Dla mnie osobiście najciekawsze jest to, jak podobne są schematy działania polityków, autorytetów, sędziów i w ogóle ludzi wtedy i dziś. Przykładem jest Seneka, filozof stoik, który upasł się do olbrzymich bogactw przy kolejnych cesarzach, doradzał Neronowi w chwilach jego największych zbrodni a na koniec skończył jak wszyscy, zmuszony przez Nerona do samobójstwa.

Gorąco polecam!

Jeśli ktoś myśli, że starożytność to cywilizacja, kultura i piękno, a średniowiecze to wieki ciemne, to niech poczyta o Tyberiuszu, Kaliguli, Klaudiuszu i Neronie.

Tyberiusz wprowadził powszechne donosicielstwo i proces ypolityczne, sam był dobity na łożu śmierci przez swoich pretorianów. Kaligula zgładził swojego konkurenta, zmuszał innych do samobójstw, współżył ze...