Chociaż autorowi nie sposób odmówić szerokiego rozmachu literackiego, to jednak naginanie przez niego źródeł dla potrzeb umocnienia tezy zawartej we wstępie widoczne jest niemal na każdym kroku. Obrona cara za wszelką cenę znajduje wyraz choćby w wytłumaczeniu nieobecności Mikołaja na pogrzebie premiera Stołypina. Sobczak wprawdzie bez ogródek mówi o obojętności władcy wobec zamachu terrorystycznego na premiera, lecz absencję cara podczas jego ostatniej drogi motywuje "skomplikowaną naturą ludzką". Oczywiście, to jeden z tych jaskrawszych przykładów stronniczości, co nie zmienia faktu, że autor rzadko sili się na zachowanie obiektywizmu. Przystępując do napisania biografii ostatniego cara z zamiarem zrekapitulowania obciążających bohatera poglądów historiografii radzieckiej, Sobczak odwraca proces badania źródeł. Zawartej we wstępie tezie o "odkłamaniu obiegowych ocen" monarchy podporządkowuje ocenę wielu epizodów panowania cara. Czyni tak tłumacząc brak podjęcia przez Mikołaja stosownych kroków wobec tych, którzy przyczynili się do tragedii na Polu Chodyńskim. Zgrabnie usprawiedliwia następnie decyzję o pacyfikacji pokojowego pochodu robotników zwanej krwawą niedzielą.
W posłowiu autor zaznacza, że dotychczas nikomu nie udało się obiektywnie ocenić postaci ostatniego cara Rosji. To mogłoby oznaczać, że sam jest świadom, iż usiłując w karkołomny sposób odkłamać czarną legendę o monarsze, stanął po stronie zwolenników białej legendy Mikołaja. A zatem w istocie przyjdzie nam jeszcze nieco poczekać na autora, który w sposób pozbawiony stronniczości podsumuje panowanie ostatniego samodzierżawcy.

Chociaż autorowi nie sposób odmówić szerokiego rozmachu literackiego, to jednak naginanie przez niego źródeł dla potrzeb umocnienia tezy zawartej we wstępie widoczne jest niemal na każdym kroku. Obrona cara za wszelką cenę znajduje wyraz choćby w wytłumaczeniu nieobecności Mikołaja na pogrzebie premiera Stołypina. Sobczak wprawdzie bez ogródek mówi o obojętności władcy...