Po długich walkach z tą książką udało mi się ją wreszcie skończyć. "Czary i czarty polskie" są lekturą wymagającą - wymagają skupienia. Zarówno z powodu natłoku informacji dotyczących zabobonów, magii, czarownic i palenia na stosie, jak i języka staropolskiego, który wybija czasem z rytmu.

Książka jest niesamowita. Tuwim wykonał naprawdę świetną robotę, wyszukując te wszystkie informacje i dodając do nich przypisy. Możemy popatrzyć na wierzenia ludności sprzed kilku wieków, przeczytać najróżniejsze receptury na różne przypadłości (czy też ich brak). Poznajemy różne rodzaje demonów jak latawce i latawice (kojarzycie to skądś? Już wiecie, dlaczego panny lekkich obyczajów są nazywane na wsiach "latawicami"? Owe demony to po prostu inkuby i sukuby o pięknych polskich nazwach) oraz wiele innych, mniej popularnych.

Nie jest to lektura bezkrytyczna. Pokazuje, że nie wszystkim w obecnych czasach podobały się sposoby przesłuchiwania czarownic i wytyka ich wady. Tuwim przedstawia różne, traktujące o tym, teksty. Dowiadujemy się, jak wyglądały procesy i przesłuchania oraz jak ewoluowały na przestrzeni lat. O stosunku władzy zarówno świeckiej jak i kościelnej do czarów. Możemy również sami rozpoznać, czy ktoś jest czarownicą przypadkową, czy też taką, która oddała duszę diabłu. Poznajemy różne słowa, którymi można wywołać diabły, sposoby, by się przed nimi uchronić.

Ostatnią częścią książki jest "Czarna msza". Jest to część niezbyt długa, ale pełna interesujących (chociaż również nieestetycznych) obrzędów satanistycznych.

Książka z pewnością warta poznania, jednak nie powinno się jej czytać jako powieści, a raczej na wyrywki, wtedy jest jeszcze ciekawsza. Ilustrowana rycinami, fascynująca. Gorąco polecam.

"CHCESZ, ABY MAŁŻEŃSTWO ZGODNE I MAŁŻONKOWIE Z SIEBIE KONTENCI BYLI?

Niech mąż samca, a żona samicy przepiórek serca noszą przy sobie (...). Albo żona niech nosi przy sobie szpik z lewej nogi wilka, a mąż kawał rogu jeleniego (...). Albo, ile razy żona część włosów ze wszystkich części ciała ofiarowanych u ołtarza z świecą zapaloną nosić na głowie będzie, tyle razy mąż zapali się ku niej miłością (...)."

Po długich walkach z tą książką udało mi się ją wreszcie skończyć. "Czary i czarty polskie" są lekturą wymagającą - wymagają skupienia. Zarówno z powodu natłoku informacji dotyczących zabobonów, magii, czarownic i palenia na stosie, jak i języka staropolskiego, który wybija czasem z rytmu.

Książka jest niesamowita. Tuwim wykonał naprawdę świetną robotę, wyszukując te...