Stanisława Fleszarowa-Muskat to dla mnie autorka z serii "zawsze chciałam coś jej/jego przeczytać, ale nie miałam czasu". Kusiło mnie to nazwisko, bo jest mi dobrze znane, widziałam książki nimi opatrzone na własnych półkach. Swoje zrobił też PR mojej Mamy, która Fleszarową-Muskat obok Siesickiej, Domagalik i Minkowskiego uważa za pisarzy najbardziej znanych ówczesnej młodzieży. Nie bez powodu autorka "Lata nagich dziewcząt" została nazwana najpopularniejszą pisarką Polski Ludowej, uhonorowana całkiem pokaźną liczbą nagród i odznaczeń.

Przeczytałam tę książkę i doszłam do wniosku, że gdybym urodziła się pół wieku wcześniej to pewnie też zaczytywałabym się w nich jak szalona. Świat idzie do przodu, ale jednym z niezmiennych elementów są marzenia. Jedni chcą się zakochać, inni mieć ojca,ciekawe wakacje czy szaleństwa na dansingu (dzisiaj powiedzielibyśmy, że w klubie).

Rzeźbiarz Grzegorz Bień przyjeżdża do Sopotu, aby tworzyć. Z czasem dołączają do niego poznani ludzie - Marek, Kamyk, Be i Ula, którzy mają pozować do nowego dzieła artysty.
Wspomnieć trzeba też o nieodłącznym towarzyszu Bienia, uroczym psie o imieniu Gwóźdź, który dodaje tej książce niesamowitego uroku.

Ciekawym elementem powieści jest to, jak różnorodnych bohaterów powołała do literackiego życia autorka. Każdy z nich miał swój świat, stwarzał odmienne relacje, był osobowością. Choć bałam się, że przez ilość postaci rozmyje się ich wyrazistość, tak się nie stało.
Zaskoczyło mnie to, że w połowie książki Fleszarowa-Muskat postanowiła wysunąć na pierwszy plan bohaterów, po których bym się tego nie spodziewała. Ten zabieg sprawił, że "Lato nagich dziewcząt" czytałam z ogromną ciekawością.

Ale co ja będę tu pisać o jakichś zabiegach, jak chwalić trzeba przede wszystkim, styl pisania autorki!
Zabawny, dynamiczny, pełen ciekawych opisów i dialogów. Idealnie oddał klimat wakacyjnych przygód, przeplatany gdzieniegdzie prześwitami ludzkich problemów.

Zachęcam do strzepnięcia kurzu z książek, które być może zalegają na półkach mam czy babć, czekając na następne pokolenie czytelników. Czas zmienił dansingi w kluby, ale niewątpliwie nie odebrał "Lecie nagich dziewcząt" uroku, jaki posiadają udane wakacje.

[Recenzja pochodzi z bloga http://www.moje-wysypisko.blogspot.com]

Stanisława Fleszarowa-Muskat to dla mnie autorka z serii "zawsze chciałam coś jej/jego przeczytać, ale nie miałam czasu". Kusiło mnie to nazwisko, bo jest mi dobrze znane, widziałam książki nimi opatrzone na własnych półkach. Swoje zrobił też PR mojej Mamy, która Fleszarową-Muskat obok Siesickiej, Domagalik i Minkowskiego uważa za pisarzy najbardziej znanych ówczesnej...