Wypada zacząć od tego, że tytuł wprowadza czytelnika w błąd, ponieważ książka jest przede wszystkim o 10. Pułku Strzelców Konnych, jednostce która wchodziła w skład 1. Dywizji. Inne pododdziały zostały potraktowane po macoszemu i są wspominane w razie potrzeby. Autor opiera się w dużej mierze na wspomnieniach określonych członków z 1. Dywizji, których to znał osobiście lub utrzymywał kontakt listowny. To czyni książkę ciekawszą, lecz niestety (co bardzo mnie zabolało) treściwszy i ciekawszy (sic!) opis walk na słynnym wzgórzu 262 znalazłem na Wikipedii. Książka mocno cierpi na brak map, w wielu wypadkach autor bywa mocno stronniczy, bądź okazuje braki w wiedzy, na szczęście dla czytelnika sytuacje ratuje swoimi przypisami tłumacz Jarosław Kotarski za co należą mu się wielkie brawa.
Do plusów książki zaliczyłbym polskie tłumaczenia pana J. Kotarskiego, zdjęcia oraz bibliografię, która umożliwia nam na uzupełnienie wiedzy jeśli zaciekawiły nas losy członków tytułowych Czarnych Diabłów.

Wypada zacząć od tego, że tytuł wprowadza czytelnika w błąd, ponieważ książka jest przede wszystkim o 10. Pułku Strzelców Konnych, jednostce która wchodziła w skład 1. Dywizji. Inne pododdziały zostały potraktowane po macoszemu i są wspominane w razie potrzeby. Autor opiera się w dużej mierze na wspomnieniach określonych członków z 1. Dywizji, których to znał osobiście lub...