Może gdzie indziej również istnieje miejsce na świecie o którym można by napisać książkę. Możliwe że są miejscowości, które bardziej zasłużą sobie na takie wyróżnienie. Prawdopodobnie istnieją takie doskonałe z pozoru wioski, które cieszą serce swoim widokiem. Jednak tym razem, celem dociekań autora jest wieś zbudowana z ducha optymizmu, tą wsią jest izraelski kibuc Mecudat Ram.

Amoz Os skupił swoją uwagę na żydowskim kolektywnym gospodarstwie rolnym, wyrosłym na bazie socjalistycznych przekonań jego założycieli. Takich miejscowości opartych na dobrowolnej spółdzielczości oraz silnych syjonistycznych poglądach jest w Izraelu bardzo wiele. Izraelski prozaik opisuje życie w jednej z takich wsi, położonych daleko od stolicy. W tym ideowo dobrze zorganizowanym kibucowym społeczeństwie jest miejsce na wzajemną pomoc i współczucie. Dlatego też z pewnością niejeden przybysz, który by zabłądził w tych stronach zechciałby zostać tam na stałe. Amos Oz zachęca do tego barwnymi opisami kibucu oraz otaczającej go przyrody. Bohaterami "Może gdzie indziej" są zwykli mieszkańcy, których korzenie wywodzą się jeszcze z przedwojennej Europy. Oz maluje wspaniały pejzaż życia w kolektywie, jednak z upływem czasu na pięknej fasadzie miejscowości zaczynają się pojawiać rysy. Z początku niewielkie zadrapania przeradzają się w poważne pęknięcia, którym na imię...nienawiść.

W "Może gdzie indziej" skandal wisi na włosku, to bardzo dodaje całej powieści pikanterii. Sytuację rozgrzewa wszechobecna plotka, która tym razem jest wprzęgnięta w służbę naprawy świata, jest jakby sposobem na oczyszczenie z problemów. Oz intryguje czytelnika psychologicznymi portretami zwykłych mieszkańców wsi, każdy z nich ma do odegrania w tej książce swoją rolę.

Bardzo mnie zainteresował sposób narracji w powieści. Narratorem jest ktoś kogo tożsamości nie znamy ale jednak czujemy jakby był jednym z członków kibucu. Wygląda jak podglądacz, który z wrodzonym wdziękiem wkrada się w łaski ludzi. To on wskazuje swoim palcem kto może zostać czarną owcą społeczności.

Pisarz, jak to często ma miejsce w jego utworach, porusza trudny temat relacji żydowsko-arabskich na spornych terytoriach. Jego zdaniem, to nie Arabowie są wrogami Żydów, tylko nienawiść. W zamkniętym gronie wspólnoty słowa mogą ranić bardziej niż czyny, dlatego warto się wystrzegać niepotrzebnych złych emocji. Czytelnicy którzy oczekują wartkiej akcji srogo się zawiodą, to nie jest typ powieści który poruszy nas swoją zwinnością w przeskakiwaniu po nierównościach fabuły. To książka która drąży problem życia i śmierci, nieufności i wiary w lepsze jutro.

Moim zdaniem, najlepszym podkreśleniem trudów ludzkiej egzystencji są słowa: "Z cuchnącej kropli przyszedłeś a zmierzasz do dołu pełnego robactwa". To bardzo przykre ale jednocześnie realne zdanie potwierdza kruchość życia. Amos Oz przekazuje nam przesłanie do zbierania okruchów szczęścia, być może to doprowadzi nas do ostatniej sceny którą nazwiemy miłością.

Może gdzie indziej również istnieje miejsce na świecie o którym można by napisać książkę. Możliwe że są miejscowości, które bardziej zasłużą sobie na takie wyróżnienie. Prawdopodobnie istnieją takie doskonałe z pozoru wioski, które cieszą serce swoim widokiem. Jednak tym razem, celem dociekań autora jest wieś zbudowana z ducha optymizmu, tą wsią jest izraelski kibuc Mecudat...