Mieszkam od jakiegoś czasu w Szwecji i jestem przez to niejako zmuszona do czytania e-booków. Tęsknię jednak za papierowymi książkami, więc postanowiłam zapisać się do biblioteki. Ku mojemu zaskoczeniu znalazłam w niej pozycje w języku polskim. Pierwszy w moje ręce wpadł właśnie "Człowiek ostatniej szansy".
Na moją ocenę na pewno miała wpływ papierowa wersja, a także to, że kilka ostatnich książek, jakie przeczytałam to saga Camilli Lackberg. "Człowiek..." był więc bardzo miłą odmianą i przerwą od stylu pisania Szwedki (który bardzo mi się podoba, ale czasem warto znaleźć odskocznię od rzeczy ulubionych, by nadal takie pozostawały). Oceniłabym 10/10, ale bardzo nie podobała mi się historia tych samurajów czy tam roninów. Po prostu musiałam ominąć te kilka kartek. A opinia o Szwedach z książki nie pokrywa się całkiem z moim doświadczeniem z tym narodem...
Postać komisarza bardzo wiarygodna i nawet go polubiłam z tym jego piciem, przeklinaniem. Wydaje mi się jakiś taki bardzo polski, ale to też być może objawia się moja tęsknota za krajem.

Mieszkam od jakiegoś czasu w Szwecji i jestem przez to niejako zmuszona do czytania e-booków. Tęsknię jednak za papierowymi książkami, więc postanowiłam zapisać się do biblioteki. Ku mojemu zaskoczeniu znalazłam w niej pozycje w języku polskim. Pierwszy w moje ręce wpadł właśnie "Człowiek ostatniej szansy".
Na moją ocenę na pewno miała wpływ papierowa wersja, a także to,...