Jako (nie wiem czy nie wstyd się przyznać) fanka Zmierzchu uznałam za swój obowiązek przeczytać tę książkę. W końcu wydawała się to być polska wersja sagi połączona z kilkoma innymi wątkami.

Po przeczytaniu Czynnika miłości szczerze cieszyłam się, że nie okazał się powieloną historią Belli i Edwarda. Książka rzeczywiście opowiada o dorastaniu do dojrzałej miłości, trudnych wyborach i głupich decyzjach jakie popełniają nastolatki. Eryk jest uderzająco podobny do Edwarda zarówno z wyglądu jak z charakteru, ale takie było założenie autorki z czym w ogóle się nie kryła i cieszy mnie to ponieważ wzorzec idealnego Edwarda zaczął wydawać mi się bardziej realny. Patrycja i Magdzik to uniwersalne dwa typy nastolatek wkraczających w dorosłość, z którymi każda dziewczyna w jakiś sposób może się utożsamić. Język powieści jest bardzo współczesny, autorka w miarę trafnie pokazała jak zachowują się dzieci w szkołach przez co nie było to sztuczne. Mnogość pojęć związanych z hemofilią przybliża odbiorcom charakterystykę i historię choroby (w końcu pani Łacina jest po trosze genetykiem, biologiem i nauczycielką). Bardzo żałuję, że autorka zakończyła jedynie wątek Eryka i Patrycji, a byłam bardzo ciekawa co z jej rodzicami i Magdą.

Problemy poruszone w tej książce i przede wszystkim miłość zmagająca się z poważną przeszkodą sprawiły, że zaczęłam się zastanawiać czy aby Zmierzch nie byłby bardziej wartościową powieścią i zyskał sobie więcej zwolenników gdyby stał się książką obyczajową stawiającą bohaterów przed trudnym wyborem z jakim wiele osób w realnym świecie się zmaga. Podsumowując: Według mnie Czynnik miłości to wartościowa książka skłaniająca do rozmyślań.

Jako (nie wiem czy nie wstyd się przyznać) fanka Zmierzchu uznałam za swój obowiązek przeczytać tę książkę. W końcu wydawała się to być polska wersja sagi połączona z kilkoma innymi wątkami.

Po przeczytaniu Czynnika miłości szczerze cieszyłam się, że nie okazał się powieloną historią Belli i Edwarda. Książka rzeczywiście opowiada o dorastaniu do dojrzałej miłości,...