Na pewno kiedyś oglądałem ten film. Całe szczęście, że go nie pamiętam (nie zmienia to faktu, że mam wrażenie, że film kończy się inaczej, niż powieść).

Wersja audio powieści towarzyszyła mi w tym roku podczas pieszych wędrówek po Porto. Specjalnie dla mnie czytała ją Elżbieta Kijowska - i zrobiła to z matczynym (co istotne) wyczuciem, oddając emocje i stany psychiczne Beth Cappadory, najistotniejszej (choć waham się, czy głównej) bohaterki "Głębi oceanu".

Konstrukcja opowieści i umiejętność przedłużanego (ale nie nużącego) trzymania w napięciu to wielkie zalety tej historii. Wielka zasługa Mitchard leży również w konstrukcji psychicznej postaci Beth, bardzo bogatej, obfitej w szczegóły i plastycznie zarysowanej figury tego wielkiego, rodzinnego dramatu.
z perspektywy miesięca po zakończeniu spotkania z książką nie mogę powiedzieć, by jakikolwiek moment tej historii wydał mi się niewiarygodny czy naciągany. Przeciwnie, uwierzyłem w tę opowieść i przejąłem się losami jej bohaterki. Nie jest to książka "tylko dla kobiet", jak chcieliby niektórzy, na pewno za to jest tylko dla wrażliwych. Osoby oczekujące szybkiej akcji i wartkiego śledztwa srodze się zawiodą.

Na pewno kiedyś oglądałem ten film. Całe szczęście, że go nie pamiętam (nie zmienia to faktu, że mam wrażenie, że film kończy się inaczej, niż powieść).

Wersja audio powieści towarzyszyła mi w tym roku podczas pieszych wędrówek po Porto. Specjalnie dla mnie czytała ją Elżbieta Kijowska - i zrobiła to z matczynym (co istotne) wyczuciem, oddając emocje i stany psychiczne...