Na najnowszą książkę Josifa Burga składają się pełne ujmującej prostoty i "ciepłych, soczystych słów języka jidysz" opowiadania, które ukazują powikłane, tragiczne losy żydowskich bohaterów. Wielu z nich przetrwało jedynie w pamięci pisarza (...). Ocalałe od zapomnienia, a przy tym barwnie odmalowane przez pisarza fragmenty żydowskiego świata składają się na swoiste malowidło, na którym z wolna - w tempie, w jakim wzrok patrzącego przesuwa się po płaszczyźnie obrazu - ukazuje się miasteczko u podnóża bukowińskich Karpat, od pokoleń zamieszkane przez Żydów. (Agnieszka Papieska)

Josif Burg, ostatni Czernowitzer, strażnik kultury jidysz, o której niektórzy sądzą, że już dawno zaginęła. Może jeden z tych tajemnych trzydziestu sześciu starców, na których stoi świat?
Dziś ponaddziewięćdziesięcioletni, w dalszym ciągu wydaje gazetę "Czernowitzer Bleter", zachowując ciągłości tradycji słynnego kongresu, który w Czerniowcach w 1908 roku język jidysz , dotychczas uważany za żargon biedoty, ogłosił językiem narodowym, na równi z hebrajskim. Wychowany w chasydzkiej rodzinie na bukowińskich zboczach Karpat, w Wyżnicy, gdzie Baal Szem Tow miał swój potok do rytualnej kąpieli. Uczeń słynnego bajkopisarza Eliasza Steinbarga i Icyka Mangera. Ocalały z Zagłady w głębi sowieckiego imperium. Powrócił do Czerniowiec, gdy nie było już tam Paula Celana, Rose Auslander, Immanuela Weissgalasa, Selmy Meerbaum-Eisinger, Mosesa Rozenkrantza, Alfreda Kittnera, Hersza Weinsteina... Przechował okruchy. (Krzysztof Czyżewski)

Wybór opowiadań pisarza żydowskiego mieszkającego w Czerniowcach. Poetycka proza jest nostalgicznym wspomnieniem świata Żydów na Bukowinie, przechowanym w pamięci autora. Autobiograficzny wstęp stanowi natomiast próbę odpowiedzi na pytanie, czy pisarz może tworzyć w języku innym niż ojczysty, w przypadku Burga - jidysz. Opowiadania uzupełnia słowniczek terminów żydowskich.