Lekcja angielskiego, zamyka swego rodzaju trylogię stanowiącą zapis wspomnień autora. Mamy 1968 rok, szalejący w Polsce antysemityzm i wyjazd polskich Żydów z kraju. Wilhelm wraz ze swoją rodziną udaje się do Ameryki i próbuje tam ułożyć sobie nowe życie, co mu się udaje.
Bardzo ciekawy zapis uczuć emigranta, a raczej wygnańca, ludzi, którzy przeżyli wojnę, obozy, ułożyli sobie życie w nowej Polsce i kiedy myśleli, że już nic się nie stanie, zostają zmuszeni do wyjazdu. Muszą wszystko sprzedać, rozdać, zostawić. W nowym miejscu, wszystko zaczynają od nowa. Nagle muszą się zderzyć z nową rzeczywistością, z nowym krajem, gdzie wszystko zależy od nas samych, gdzie można być wolnym i nie trzeba się już bać.Gdzie liczy się to jakim jesteś człowiekiem, co umiesz i co wiesz, a nie jakiej jesteś narodowości i wyznania.
Dodatkowo bardzo ciekawy wątek, a raczej dygresje, które z resztą przewijają przez wszystkie trzy książki, na temat Żydów. Tego jak sami siebie postrzegają, kim są, kim chcą być. Czy bycie Żydem to dar czy przekleństwo.
Lekkie pióro autora sprawia, że czyta się to bardzo dobrze, aczkolwiek Lekcja angielskiego jest moim zdaniem najsłabsza z trzech autobiograficznych książek Wilhelma Dichtera.

Lekcja angielskiego, zamyka swego rodzaju trylogię stanowiącą zapis wspomnień autora. Mamy 1968 rok, szalejący w Polsce antysemityzm i wyjazd polskich Żydów z kraju. Wilhelm wraz ze swoją rodziną udaje się do Ameryki i próbuje tam ułożyć sobie nowe życie, co mu się udaje.
Bardzo ciekawy zapis uczuć emigranta, a raczej wygnańca, ludzi, którzy przeżyli wojnę, obozy, ułożyli...