Z początku to nie była lekka przeprawa. Brnęłam przez fantastyczne obrazy Ajvaza i nie miałam pojęcia, o co w tym wszystkim chodzi. Pociłam się i męczyłam, próbując sobie je po swojemu wyłożyć, wyjaśnić rozumowo, wcisnąć w jakiś znany mi schemat, i miałam wrażenie, że jakiś złośliwy chochlik naigrawa się ze mnie, z mojej ograniczonej wyobraźni, mojego nieoczytania, moich skromnych możliwości intelektualnych. A potem zrozumiałam, że nie tędy droga.

Doszukujemy się w tym sensu nie mając pewności, czy ten sens w ogóle jest. Bo może nie ma go być. Może wciskanie na siłę tych wszystkich historyjek o jeżdżących autobusem lwach morskich, łosiach mieszkających w cokołach na Moście Karola i grających w teatrze jaszczurach w jakieś uniwersalne interpretacje jest zupełnie błędną ścieżką. Szaleństwu prozy Ajvaza trzeba się po prostu poddać.

[http://literackie-skarby.blogspot.com/2015/07/michal-ajvaz-i-drapiezny-swiat-w.html]

Z początku to nie była lekka przeprawa. Brnęłam przez fantastyczne obrazy Ajvaza i nie miałam pojęcia, o co w tym wszystkim chodzi. Pociłam się i męczyłam, próbując sobie je po swojemu wyłożyć, wyjaśnić rozumowo, wcisnąć w jakiś znany mi schemat, i miałam wrażenie, że jakiś złośliwy chochlik naigrawa się ze mnie, z mojej ograniczonej wyobraźni, mojego nieoczytania, moich...

Na początku byłem nieco zdezorientowany, nie potrafiłem się odnaleźć w toczącej się akcji, gubiłem się w surrealistycznych opisach... Po scenie z łasiczkami biegającymi z telewizorami na grzbietach pomyślałem: "Nie, to nie dla mnie". Jednak kiedy przeczytałem kolejne strony, ta przedziwna historia po prostu zaczęła mnie wciągać... i fascynować. Po przeczytaniu całości chętnie powróciłem jeszcze do pierwszych rozdziałów, które początkowo mnie przerosły. Zdecydowanie polecam, książka zapewnia dobrą zabawę i jednocześnie zmusza też do refleksji.

Na początku byłem nieco zdezorientowany, nie potrafiłem się odnaleźć w toczącej się akcji, gubiłem się w surrealistycznych opisach... Po scenie z łasiczkami biegającymi z telewizorami na grzbietach pomyślałem: "Nie, to nie dla mnie". Jednak kiedy przeczytałem kolejne strony, ta przedziwna historia po prostu zaczęła mnie wciągać... i fascynować. Po przeczytaniu całości...

Opinia dotyczy jedynie Innego miasta - czytałam w oryginale. Książka jest dla ludzi, którzy swoje sny zapisują i sny we snach pamiętają, sny im się krzyżują ze sobą i tworzą gdzieś mapę tego drugiego miasta, świata, w którym spędzamy tę nocną część naszego życia.

Opinia dotyczy jedynie Innego miasta - czytałam w oryginale. Książka jest dla ludzi, którzy swoje sny zapisują i sny we snach pamiętają, sny im się krzyżują ze sobą i tworzą gdzieś mapę tego drugiego miasta, świata, w którym spędzamy tę nocną część naszego życia.

Taki Schulz do sześcianu.
Serio! Co pojawiał się jakiś absurdalny element (czyli tak średnio w co drugim zdaniu) to przypominało mi się nazwisko Schulza.
Ajvaz musi się świetnie bawić przy pisaniu. Nie wyobrażam sobie, by było inaczej. Jak można nie mieć ubawu przy opisywaniu Innego miasta, miejsca równoległego do Pragi, gdzie wszystko tak naprawdę jest możliwe?
Moje serce podbiła jednak nie powieść, a cały zbiór opowiadań pt. "Powrót starego warana". Te personifikowane zwierzęta, kangur jadący na nartach i dyskutujący z narratorem o jego pracy naukowej, kosmos.
Mówiąc baaaardzo kolokwialnie - "Inne miasto" daje reset umysłu. Tej książki nie da się czytać w biegu, bo można się tylko pogubić. Ale gwarantuję Wam, że jeśli usiądziecie w fotelu i spokojnie skupicie się na lekturze, przeniesiecie się do Innego miasta. Albo chociaż do Pragi, która tak samo jest magiczna, jak ta Rippelinowska, ale... w innym tego słowa znaczeniu. ;)
Polecam, gorąco polecam!!!
Dłuższa opinia tutaj: ----> http://czechozydek.wordpress.com/2014/03/21/michal-ajvaz-inne-miasto/

Taki Schulz do sześcianu.
Serio! Co pojawiał się jakiś absurdalny element (czyli tak średnio w co drugim zdaniu) to przypominało mi się nazwisko Schulza.
Ajvaz musi się świetnie bawić przy pisaniu. Nie wyobrażam sobie, by było inaczej. Jak można nie mieć ubawu przy opisywaniu Innego miasta, miejsca równoległego do Pragi, gdzie wszystko tak naprawdę jest możliwe?
Moje serce...