Ewa jest antropologiem. Pewnej nocy budzi ją telefon od kolegi ze studiów. Cyryl pracuje na policji w Warszawie. I potrzebuje pomocy Ewy. Wszystko wskazuje na to, że w stolicy grasuje seryjny morderca. Ciała są znajdowane nad Wisłą. Nie ma na nich żadnych śladów przemocy. I wszystkie są owinięte w czerwone płótno. Trzecie zwłoki są ułożone w specyficzny sposób. Cyryl ma mgliste wspomnienia związane z takimi przypadkami, ale nie potrafi skojarzyć ich źródła. Ma nadzieję, że Ewa mu pomoże.

Ewa przyjeżdża do Warszawy i szybko angażuje się w trudne śledztwo. Nie bardzo to odpowiada Krzysztofowi Sobolewskiemu, który prowadzi dochodzenie, ale Ewa go intryguje.
A policja jest w kropce. Ofiary nic nie łączy. Nie można ustalić motywu. Dziwne jest też to, że prawie wszystkie ciała znajduje jedna osoba - dziennikarz Artur. Mężczyzna jest samotny, pochłonięty swoją pracą. Jego marzeniem, prawie obsesją jest pragnienie opisania czegoś, co pozwoli mu się wybić w dziennikarskim świecie. I wtedy Artur zaczyna dostawać listy.
Kto jest mordercą? I jaką rolę w tym wszystkim odgrywa Izabela - sąsiadka Artura, z którą się okazyjnie spotyka?

Zaciekawiona spedziłam przy tej ksiązce cały wieczór. Jest to moim zdaniem sprawne połączenie kryminału z powieścią psychologiczną. Poznajemy lęki, doznania, myśli i pragnienia bohaterów. Równie ważne co morderstwo i odnalezienie sprawcy są związki między ludźmi wplątanymi w bieg wydarzeń. To odczucie potęguje brak opisów Warszawy, jako miejsca gdzie dzieje się akcja powieści. Właściwie to mogłoby się zdarzyć wszędzie. W każdym innym mieście w Polsce.


Początkowo trochę mi to przeszkadzało, bo lubię poczuć klimat miejsc, ale w tym wypadku trzeba raczej wczuć się w klimat związków międzyludzkich. A bohaterów łączą pragnienia, toksyczne związki, namiętności i czasem błędy przeszłości.


Fabuła nie obfituje w dramatyczne zwroty i choć w końcówce akcja przyspiesza, to nie zmienia charakteru powieści. Z pewnością nie jest to kryminał sensacyjny.
A zakończenie potrafi zaskoczyć, a o to w czytaniu kryminałów chodzi. Prawda?

"Gra w czerwone" jest drugą częścią cyklu powieści o Ewie Zakrzewszkiej. Tytuły pozostałych to:
"Ekspedycja Kolitz" i "Śmiertelne zlecenie". W niczym jednak nie przeszkadza jeśli zaczniecie lekturę od tej powieści. Nie znalazłam wielu odwałań do części pierwszej, a wydarzenia nie są związane ze sobą.
Mnie podobało się na tyle, że przeczytam kolejne ksiązki Katarzyny Rygiel jeśli wpadną mi w ręce.

)publikowane również na blogu:
http://ksiazkowepodrozowanie.blogspot.com/

Ewa jest antropologiem. Pewnej nocy budzi ją telefon od kolegi ze studiów. Cyryl pracuje na policji w Warszawie. I potrzebuje pomocy Ewy. Wszystko wskazuje na to, że w stolicy grasuje seryjny morderca. Ciała są znajdowane nad Wisłą. Nie ma na nich żadnych śladów przemocy. I wszystkie są owinięte w czerwone płótno. Trzecie zwłoki są ułożone w specyficzny sposób. Cyryl ma...