Zupełnie nie wiedziałam czego spodziewać się po tej książce. Autorki nie znałam, z opisu na okładce zbyt wiele nie wynikało.
A jednak to całkiem udana lektura.

Akcja toczy się w Warszawie.
Pewnego czerwcowego upalnego dnia Wisła zalewa położone na Powiślu bloki.
Na skutek różnych zbiegów okoliczności w jednym bloku zostają uwięzieni:

Tomasz - lekarz onkolog, ojciec i mąż, który zdaje się nie pamiętać już o obowiązkach wobec rodziny, właściwie ogranicza się tylko do zapewniania im bytu materialnego, całkowicie skupił się na ratowaniu życia swoich pacjentów, w tym życiu nie ma miejsca dla Besi.

Agata - przyjechała do miasta ze wsi, bo chce zapomnieć o swojej rodzinie, a szczególnie o dziadku, któremu paradoksalnie zawdzięcza możliwość mieszkania w Warszawie, czy coś połączy Agatę i Tomasza?

Chudy - dwudziestoparolatek z kompleksami i rożnymi lękami, panicznie boi się zarazków, otaczają go głosy.

Matka karmiąca (Bożena) - wszystko wie najlepiej, ale czy jest szczęśliwa?

Pewnego dnia ci ludzie zostają uwięzieni w tym samym bloku, są skazani na siebie.
Książka opowiada o tym, że czasami łatwiej otworzyć się przed obcymi ludźmi niż przed najbliższymi.
Ekstremalna sytuacja zbliża bohaterów do siebie i pomaga zrozumieć co jest dla niech w życiu najważniejsze.
Książka z pozoru o wszystkim i o niczym tak naprawdę opowiada o budowaniu relacji ludzkich, o konieczności rozmowy, o bliskości w związku, o zrozumieniu.

Zupełnie nie wiedziałam czego spodziewać się po tej książce. Autorki nie znałam, z opisu na okładce zbyt wiele nie wynikało.
A jednak to całkiem udana lektura.

Akcja toczy się w Warszawie.
Pewnego czerwcowego upalnego dnia Wisła zalewa położone na Powiślu bloki.
Na skutek różnych zbiegów okoliczności w jednym bloku zostają uwięzieni:

Tomasz - lekarz onkolog, ojciec i mąż,...