Gustaf Mannerheim – arystokrata z krwi i kości, oddany żołnierz, najpierw carski, później poświęcony swojej Finlandii, wspaniały polityk w czasach i miejscach o których tak niewiele wiemy. Opowieść o Jego życiu brzmi jak historie pisane przez Ferdynanda Ossendowskiego. Ileż można z tej książki dowiedzieć się np. o wojnie rosyjsko-japońskiej 1904/5, o rewolucji w Rosji, o trudnych losach Finlandii, jakże czasem podobnych do losów Poski, choć może nie tak tragicznych. Ale to właśnie politycy kalibru Mannerheima tak mądrze prowadzili ją do teraźniejszości, lawirując pomiędzy Rosją a Niemcami w czasie II wojny światowej, zawierając sojusze, żeby w odpowiednim momencie rozluźnić te stosunki, nie wchodząc zbyt mocno w orbitę nieodpowiednich wpływów. Jedyne, co w tej książce potężnie kuleje to tłumaczenie. Dochodzi do takich lapsusów jak ten na stronie 258, gdzie w polskim tłumaczeniu dowiadujemy się, że „Armia Radziecka wiązała duże nadzieje z frontem na południe od Antarktydy, gdzie wojskowi zamierzali przeciąć Finlandię w połowie…” . Ta geografia jest zaiste niezwykła w wydaniu Pani Dagny Kurdwanowskiej i Pana Piotra Gebethnera. Rozumiem pośpiech, ale mylenie Arktyki z Antarktydą nie uchodzi już uczniom w szkole podstawowej. Zresztą to niejedyny błąd translacyjny. Inne są bardziej smutne, bo czasem trudno odnaleźć sens zdania. I to bardzo przykre, przy tak bardzo interesującej książce.

Gustaf Mannerheim – arystokrata z krwi i kości, oddany żołnierz, najpierw carski, później poświęcony swojej Finlandii, wspaniały polityk w czasach i miejscach o których tak niewiele wiemy. Opowieść o Jego życiu brzmi jak historie pisane przez Ferdynanda Ossendowskiego. Ileż można z tej książki dowiedzieć się np. o wojnie rosyjsko-japońskiej 1904/5, o rewolucji w Rosji, o...