"Po chwili skowyczy jak pies. Nie ma pojęcia, jak długo to trwa."


Nie przeczytałabym tej książki, gdyby nie moja wspaniała siostra, która mi ją pokazała. Teoretycznie nie czytam takich powieści, lecz postanowiłam zrobić wyjątek. I nie zawiodłam się.
Fabuła opiera się na dwóch różnych wątkach z różnymi bohaterami i w różnym czasie, które pod koniec splatają się ze sobą. Leo Deakin to student zoologii. Pierwszy rozdział opowiada o tym, jak budzi się w szpitalu z potwornymi lukami w pamięci. Okazuje się, że jego powierniczka serca, Eleni, nie żyje - zginęła w wypadku autobusowym. Leo obwinia się o jej śmierć i dręczony przez okropne wyrzuty sumienia, wpada wgłąb beznadziei, konając wewnętrznie. Moritz Daniecki to żydowski jeniec wojenny, który dla swej ukochanej - Lotty - ucieka z obozu w Srietiensku i przemierza całą Syberię, walcząc ze słabą odpornością. Oboje istnieją i mają siłę nadal żyć tylko z powodu wspomnień miłości, kotłujących się w ich zamarzniętych, ale równocześnie gorących sercach, przepełnionych nadzieją i tęsknotą.


" - Nie zostawię jej. Nigdy jej nie zostawię. [...]
- Eleni! Eleni! - krzyczy Leo na całe gardło. - Nie odchodź!"


Przez cały czas, czytając tę książkę, miałam wrażenie, że w słowach autor zawarł swój cały ból, cierpienie i samotność, których kiedyś doświadczył. Całość jest napisana w piękny sposób, przedstawiający nam blisko odczucia osób, które kogoś utraciły. Możemy "wejść" do środka głównych bohaterów i przez chwilę stanąć na ich miejscu, poczuć się jak oni.
Dla mnie jest to lektura obowiązkowa i warta tych dziesięciu gwiazdek. Serdecznie polecam i zachęcam do przeczytania!

"Po chwili skowyczy jak pies. Nie ma pojęcia, jak długo to trwa."


Nie przeczytałabym tej książki, gdyby nie moja wspaniała siostra, która mi ją pokazała. Teoretycznie nie czytam takich powieści, lecz postanowiłam zrobić wyjątek. I nie zawiodłam się.
Fabuła opiera się na dwóch różnych wątkach z różnymi bohaterami i w różnym czasie, które pod koniec splatają się...