Jak zwykle na książkę natrafiłam zupełnym przypadkiem, buszując w księgarni. Zainteresował mnie opis i tytuł, ponieważ kocham Alicję w Krainie Czarów. Zabrałam się za czytanie jak tylko wróciłam do domu i książka mnie wciągnęła.
Całą historię poznajemy z perspektywy życia Alicji, która opowiada o swojej przeszłości. Skupia się ona bowiem nie tylko na przyjaźni z pisarzem i skandalu, jaki ona wywołała, ale także na dziwnych relacjach rodzinnych, skomplikowanych stosunkach z matką, miłości do księcia, uczuciach do męża i synów, wspomnień o całym dosyć pokręconym życiu Alicji Liddell, wtedy siedmioletniej dziewczynki.
Większość treści jest tylko wytworem wyobraźni autorki, z wyjątkiem głównych postaci i wydarzeń, które są autentyczne. „Alicja w krainie rzeczywistości” to bardzo dobrze napisana powieść o genezie „Alicji w Krainie Czarów”. Jest to również książka pełna aluzji i niedopowiedzeń na temat relacji, które łączą autora książki z pierwowzorem bohaterki.

„(…) po drugiej stronie lustra nic nie jest takie, jakie się wydaje.”

Główną bohaterką książki jest wspomniana powyżej Alicja Liddell, siedmioletnia dziewczynka, córka dziekana, piastującego swój urząd na Uniwersytecie Oksfordzkim. Alicja jest jedną z trzech córek dziekana, które, z racji prestiżu ojca, muszą być wyjątkowo eleganckie czy dobrze wychowane. Alicja, niestety, taka nie jest. Zawsze sprawia rodzicom różne problemy, ma zdarte kolana, ubrudzone sukienki, potargane włosy. Zamiast bawić się na nudnych balach, wyprawianych przez swoich rodziców, Alicja i jedna z jej starszych sióstr wolą spędzać czas z wykładowcą matematyki na uniwersytecie, panem Dodgsonem. Ten miły, choć nieśmiały i bardzo spokojny człowiek, był doskonałym bajarzem. Dziewczynki uwielbiały słuchać jego historie, kiedy pływali łódką po rzekach i jeziorach, chodzili na spacery czy siedzieli na piknikach. Siostry zaczynają rywalizować o względy trzydziestoletniego mężczyzny, bowiem z czasem obie zakochały się w nim miłością słodką, bo dziecięcą. Tymczasem jednak Pan Dodgson również obdarzył kogoś miłością – małą Alicję, najmłodszą z córek dziekana. Niestety obdarzył ją miłością bynajmniej nie dziecięcą.
Kontakty rodziny Liddellów z panem Dodgsonem zostają brutalnie przerwane pewnego dnia, za sprawą dziwnego wydarzenia, które ma miejsce podczas powrotu do domu z kolejnej wycieczki. Alicja wraz z siostrami jest zmuszona zrezygnować ze spotkań z nim, czego wtedy siedmioletnia dziewczynka, nie potrafi zrozumieć. Cień całego wydarzenia zasnuwa życie Alicji, która potrafi się z tym uporać dopiero jako osiemdziesięcioletnia staruszka.
Dla ludzi na zawsze zostanie Alicją z Krainy Czarów, dzięki której Pan Dodgson, ukrywający się pod pseudonimem Lewis Carroll, stworzył baśń wszechczasów.
Książka, jak dla mnie, magiczna.

Jak zwykle na książkę natrafiłam zupełnym przypadkiem, buszując w księgarni. Zainteresował mnie opis i tytuł, ponieważ kocham Alicję w Krainie Czarów. Zabrałam się za czytanie jak tylko wróciłam do domu i książka mnie wciągnęła.
Całą historię poznajemy z perspektywy życia Alicji, która opowiada o swojej przeszłości. Skupia się ona bowiem nie tylko na przyjaźni z pisarzem i...