Do pierwszego spotkania z Tavistockami dochodzi w roku 1973 w Paryżu i kończy się ono tragicznie, śmiercią małżeństwa agentów MI6, Madeleine i Bernarda. Dwadzieścia lat później osierocone przez nich dzieci, Beryl i Jordan, dowiadują się, że ich matka została zabita przez męża, kreta o kryptonimie Delphi przekazującego NATO-wskie dokumenty do Berlina Wschodniego, który potem popełnił samobójstwo. Przynajmniej takie były ówczesne ustalenia francuskich służb, przyjęte już wtedy z niedowierzaniem przez większość przyjaciół ofiar, a teraz stanowczo odrzucane przez ich dzieci, wychowywane w kulcie rodziców.
Tak zarysowany temat historii szpiegowskiej zapowiadał się zachęcająco. Zwłaszcza że od początku było wiadomo, że determinacja młodych, szczególnie charakternej Beryl, aby oczyścić dobre imię rodziców, nie będzie miała granic. I tak się dzieje. Proces odkrywania prawdy sprzed lat naszpikowany jest mnóstwem przygód, są nowe śmiertelne ofiary, ale … Mimo że z czysto operacyjnego punktu widzenia tropom wiodącym do celu braku logiki zarzucić nie można, zaangażowanie tropicieli, ryzyko na jakie się narażają bardziej niż wiarygodnemu przekazowi dziedzictwa epoki zimnej wojny, służy autorce jako sposób budowania napięcia fabularnego w powieści, którą gatunkowo sama klasyfikuje jako romantic suspense.
Obok Beryl Tavistock głównym tropicielem jest zadurzony w niej od pierwszego wejrzenia, ze wzajemnością zresztą, były agent CIA Richard Wolf i to on w dużym stopniu wyznacza kierunki działań obojga i bierze odpowiedzialność za kontakty z osobami, które pojawiają się na ich celowniku. Nie miałabym Tess Gerritsen za złe dominacji romansu w powieści o podłożu szpiegowskim, także powrotu emocjonalnego motywu w ostatecznym odkryciu wszystkich tajemnic, gdyby nie dość częste miłosne rozważania Beryl, w postaci wyróżnionych kursywą wstawek będących mieszaniną erotyki, infantylizmu i pretensjonalności. Ich fatalny styl był dla mnie przykrą niespodzianką, a czytałam książkę w oryginale*. Z kolei wahania Richarda, czy on prosty chłopak z Connecticut nadaje się na życiowego partnera dziewczyny ze środowiska angielskich dyplomatów, szpiegów i finansistów, są na tyle nieuzasadnione, że wszystkie jego działania wskazują, że idealnie się w to środowisko wpasowywał.
Głównym bohaterem drugiego tomu dwuczęściowej serii Tavistock Family jest brat Beryl, Jordan
* Polskie tłumaczenie książki nosi tytuł „Śladem zbrodni”.

Do pierwszego spotkania z Tavistockami dochodzi w roku 1973 w Paryżu i kończy się ono tragicznie, śmiercią małżeństwa agentów MI6, Madeleine i Bernarda. Dwadzieścia lat później osierocone przez nich dzieci, Beryl i Jordan, dowiadują się, że ich matka została zabita przez męża, kreta o kryptonimie Delphi przekazującego NATO-wskie dokumenty do Berlina Wschodniego, który potem...

Słaba w porównaniu z cyklem o Rizzoli. Autorka sama mówi, że to bardziej Harlequin, niż kryminał.

Słaba w porównaniu z cyklem o Rizzoli. Autorka sama mówi, że to bardziej Harlequin, niż kryminał.

Sięgnąłem po jedna ze starszych pozycji Tess Gerritsen, którą gdzieś tam w zakamarkach pamięci kiedyś chciałem przeczytać. Później na jakiś czas zapomniałem o tej serii i całkiem niedawno dwuczęściowy cykl z Beryl Tavistock ponownie zagościł na mojej półce „chcę przeczytać”. Nie przekładałem już jej w czasie ze względu na to, że Tess swego czasu była autorką, po którą chętnie sięgałem. Zapamiętałem ją jako pisarkę thrillerów medycznych, te jej pierwsze w dorobku pozycje nawiązywały do wykonywanego zawodu lekarki. Całkiem niedawno przeczytałem, że Amerykanka ma na swoim koncie sprzedanych już ponad trzydzieści milionów egzemplarzy. Książki Tess Gerritsen publikowane są w trzydziestu pięciu językach. Na jej podstawie powstał też serial telewizyjny z duetem śledczym – Rizzoli & Isles. Warto zatem przyjrzeć się bliżej twórczości autorki i przekonać się, że powieści z pod jej pióra czyta się jednym tchem.
„Śladem zbrodni” przenosi nas w prologu do Paryża w rok 1973 i już na samym początku wiemy, że dokonano tu podwójnego morderstwa na pewnym małżeństwie. Dwadzieścia lat później w Anglii rodzeństwo zamordowanych rodziców bierze udział w przyjęciu zorganizowanym przez ich wuja. Hugh Tavistock rezygnuje z pracy w brytyjskim wywiadzie i przechodzi na emeryturę. Jednym z gości biorącym udział w przyjęciu jest Richard Wolf – Amerykanin, który poznaje rodzeństwo zamordowanego małżeństwa. Oficjalnie poinformowano wówczas rodzinę, że to Bernard Tavistock zamordował swoją żonę i popełnił samobójstwo. Jakby tego było mało upokorzono rodzinę twierdząc, że zamordowani byli komunistycznymi szpiegami.
Były agent CIA Richard Wolf na wspomnianym przyjęciu poznaje Jordana i nawiązuje bliski kontakt z jego siostrą Beryl Tavistock.
„Kiedy zamknąć w jednym domu byłych szpiegów oraz dyplomatów, kto wie jakie zaskakujące informacje mogą wyjść na jaw”.
Akcja powieści przenosi nas w rok 1993 w świat agentów brytyjskiego wywiadu. To czas, kiedy w Europie były dwa państwa niemieckie; Republika Federalna Niemiec (RFN) i Republika Demokratyczna Niemiec (NRD)
Sprawa Delphi dobrze jest znana byłemu agentowi Wolf, który znał rodziców Jordana i Beryl Tavistock. Łączą oni siły, by dotrzeć do prawdy i wyjaśnić okoliczności tej owianej tajemnicą śmierci sprzed dwudziestu lat.
„Świat się zmienia tak bardzo, że czasem z dnia na dzień nie wiesz, kto jest twoim wrogiem, a kto sojusznikiem”.
To bobrze napisana powieść, ale to jedna z tych książek, w których na równi z wątkiem kryminalnym dominuje wątek romantyczny. Relacje młodej dziewczyny i dojrzałego mężczyzny psuły mi tu wątek kryminalny, za dużo tego było. Momentami książka miała w sobie coś z obyczajówki i czuć było jak akcja zwalnia. Starałem skupić swoje myśli na tajemnicy z przeszłości. Czy to możliwe aby NATO tamtych lat w swoich strukturach maiło kreta? Kto mógłby nim być? No i to utajnione śledztwo, skrywane w tajnych dokumentach, bez możliwości ujrzenia światła dziennego. Trupy, kolejne zabójstwa, giną ludzie wokół Beryl, a ona sama utknęła w samym środku szpiegowskiej afery.
Może i nie ma tutaj nic specjalnie odkrywczego, ale to jest twórczość Tess i ja ją lubię.

Sięgnąłem po jedna ze starszych pozycji Tess Gerritsen, którą gdzieś tam w zakamarkach pamięci kiedyś chciałem przeczytać. Później na jakiś czas zapomniałem o tej serii i całkiem niedawno dwuczęściowy cykl z Beryl Tavistock ponownie zagościł na mojej półce „chcę przeczytać”. Nie przekładałem już jej w czasie ze względu na to, że Tess swego czasu była autorką, po którą...

Momentami przegadana, ale można przeczytać.

Momentami przegadana, ale można przeczytać.

To moja ulubiona autorka, lecz odkryłam ją przy chirurgu i dalej . Sięgając po wcześniejsze książki jak ta, nie śledziłabym Tess Gerittsen tak pilnie.

To moja ulubiona autorka, lecz odkryłam ją przy chirurgu i dalej . Sięgając po wcześniejsze książki jak ta, nie śledziłabym Tess Gerittsen tak pilnie.

Rodzeństwo Tavistock wyjeżdża z Anglii do Paryża, aby rozwikłać niewyjaśnione morderstwo ich rodziców sprzed 20 lat. Sprawa nie jest wcale taka prosta. Rodzicami Tavistock byli tajnymi agentami i zostali oskarżeni o zdradę. Jordan Travistock zostaje wrobiony w morderstwo, a jego siostra Beryl wdaje się w romas z byłym agentem CIA.

Według mnie "Sladem zbrodni" to romans z wątkiem szpiegowsko-kryminalnym. Fabuła jest przepełniona zwrotami akcji. Styl Gerritsen jest bardzo przyjemny i szybki w czytaniu. Prosta książka, którą czyta się w jeden wieczór, a za tydzień już się o niej nie pamięta.

Rodzeństwo Tavistock wyjeżdża z Anglii do Paryża, aby rozwikłać niewyjaśnione morderstwo ich rodziców sprzed 20 lat. Sprawa nie jest wcale taka prosta. Rodzicami Tavistock byli tajnymi agentami i zostali oskarżeni o zdradę. Jordan Travistock zostaje wrobiony w morderstwo, a jego siostra Beryl wdaje się w romas z byłym agentem CIA.

Według mnie "Sladem zbrodni" to romans z...

Okładka utrzymana jest w ciemnych kolorach, gdzie na środku widać kobietę, spoglądającą w bok. Nie jest zbytnio zachęcająca, nie wyróżnia się. Ja z reguły nigdy nie zwracam na uwagi na szatę graficzną, sięgając po pióro Tess. Nie posiada skrzydełek, przez co nie ma dodatkowej ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi. Kremowe strony, czcionka duża, wystarczająca dla oka. Podzielona została na rozdziały. Mamy fragmenty z przeszłości oraz teraźniejszości.

Powróciłam po dłuższej przerwie do pióra pisarki. Nie mogę jej zbyt dużo czytać w krótkim odstępie czasowym, ponieważ wtedy wydają mi się bardzo zwykłymi lekturami, takimi bez polotu. Tym razem, czytało mi się szybko i przyjemnie, nie miałam przeszkód podczas lektury. Jestem pozytywnie zaskoczona, ponieważ wydaje mi się, że jest to jedna z najlepszych pozycji pisarki, jakie miałam okazję do tej pory czytać. Było sporo akcji związanej z thrillerem, a obyczaju było zdecydowanie dużo mniej, niż przeważnie w jej opowieściach się spotyka. Akcja momentami tak szybko pędzi, że nie sposób za nią nadążyć. Zwalnia w pewnych chwilach, jednak zdarza się, że wstrzymujemy oddech bojąc się czytać dalej, bo może wydarzyć się coś, co może wszystko zmienić...

Beryl jest dosyć odważną kobietą, nie ma co. Odważną, ale dusza romantyczki w niej tkwi, wrażliwa... Przecież kobieta zmienną jest. Podziwiałam ją za upór w czasach niebezpieczeństwa, ale i za to, że chciała dowiedzieć się, jak było naprawdę z losem jej rodziców. Czy to ojciec zamordował matkę, a później popełnił samobójstwo? Przecież tak się kochali... Wiele trudności spotka na tej wyboistej drodze do poznania prawdy...
Bohaterowie są nieźle wykreowani, jednak do żadnego z nich się nie przywiązałam. Jest to stosunkowo krótka książka, posiada niecałe trzysta stron. Zobaczymy, jak nadarzy się okazja - przeczytania tomu drugiego, czy zmieni się mój stosunek do postaci.

Sam pomysł na książkę naprawdę jest dobry. Autorka precyzyjnie nakreśliła całość, począwszy od plotek po fakty, od budowania emocji, klimatu, po ten inny, niebezpieczny świat, który skrywa prawdę w tajnych dokumentach. Ucina śledztwo na odpowiednim szczeblu, a gdy ktoś zaczyna węszyć, pojawiają się próby zabójstw. Jest to dobrze wykreowany kryminał, podtrzymuję, jeden z najlepszych, jaki miałam z pióra autorki czytać.

Okładka utrzymana jest w ciemnych kolorach, gdzie na środku widać kobietę, spoglądającą w bok. Nie jest zbytnio zachęcająca, nie wyróżnia się. Ja z reguły nigdy nie zwracam na uwagi na szatę graficzną, sięgając po pióro Tess. Nie posiada skrzydełek, przez co nie ma dodatkowej ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi. Kremowe strony, czcionka duża, wystarczająca dla oka....

Widząc nazwisko autorki nie mogłam przejść obojętnie. Nie pojawiała się tu często, bo ze dwa razy, jednak pamiętam, że dobrze wspominam czas spędzony przy jej książkach. Gotowi na kolejną zbrodnię, tajemnice i dynamiczną akcję? Niczego innego się nie spodziewam.

Rok 1973. Paryż. Małżeństwo agentów zostaje znalezione na poddaszu mieszkania martwe. W oficjalnej wersji zdarzeń kobieta dopuszczała się w nim zdrad, a mąż po odkryciu prawdy zabija najpierw ją, a później samego siebie. Reszta rozmywa się. Proste rozwiązanie, śledztwo zamknięte. A przynajmniej do czasu...
Dwadzieścia lat później Beryl Tavistock, czyli nasza główna bohaterka i jednocześnie córka zamordowanych sprzed dwudziestu laty agentów. Gdy podczas jednego z przyjęć dowiaduje się o ukrytych przed nią szczegółów, postanawia wyruszyć do Paryża, aby poznać prawdę. Nie będzie jednak sama. Do jej szalonej przygody dołącza się brat Jordan i irytujący były agent CIA - Richard.

Coś, co podoba mi się w książkach Tess Gerritsen, to wątek miłosny, który krążąc obok tego głównego nie zalewa go falą emocjonalnych zawirowań bohaterów. Trochę ich oczywiście jest, jednak nie na tyle dużo, żeby stało się to mdłe i nijakie. Jedynym do czego można byłoby się przyczepić jest czas trwania znajomości. Rozumiem, że da się zakochać w tak krótkim czasie i że naprawdę to się może dobrze rozwinąć, jednak gdy cały czas się coś dzieje, pojawia się niebezpieczeństwo i trzeba liczyć się z utratą życia... miałam takie no nie.
Sama Beryl jest irytująca. Jest podobno dorosła, jednak gdy dookoła giną ludzie i dzieją się niebezpieczne rzeczy, ona postanawia bawić się w bohaterkę i robić co jej się żywnie podoba. Wydawałoby się, że część jej działań skierowanych jest na poczet misji, jednak wymyślne obiady raczej się do tego nie zaliczają.
Pozostali są zdecydowanie ciekawsi i na tyle rozbudowani, że nie czuć jakby byli tylko tłem dla dziejących się wydarzeń. Pojawia się sporo wątków pobocznych, choć zazębiają się one nam prościutko w jednym punkcie.

Akcja dzieje się w kilka dni, a rozwiązania są dość proste. Nie ma tu żadnych komplikacji nad którymi trzeba byłoby pogłówkować. Historia przyjemna w odbiorze, lekka, choć autorka poszła w narrację, że lepiej z rozwiązaniem sprawy poradziła sobie młoda dziewczyna, niż zespół przeszkolonych agentów przed laty.
W pewnym momencie fabuły klocki można dopasować, choć pewnie dla fanów kryminałów nawet po kilku pierwszych stronach.
Lubię pióro Gerritsen. Nie jest to ambitna powieść do której się wraca, jednak przyjemny przerywnik, lektura na wakacje, coś, co czyta się przy kawie i to jest jak najbardziej ok. Inne tytuły naszej autorki wzbudzały we mnie więcej emocji, jednak i tak dobrze się bawiłam.

Widząc nazwisko autorki nie mogłam przejść obojętnie. Nie pojawiała się tu często, bo ze dwa razy, jednak pamiętam, że dobrze wspominam czas spędzony przy jej książkach. Gotowi na kolejną zbrodnię, tajemnice i dynamiczną akcję? Niczego innego się nie spodziewam.

Rok 1973. Paryż. Małżeństwo agentów zostaje znalezione na poddaszu mieszkania martwe. W oficjalnej wersji...

Tess Gerritsen to współczesna pisarka. Z wykształcenia jest lekarzem na swoim koncie ma ponad 30 książek. „Śladem zbrodni” to jedna z jej książek. Tess specjalizuje się w pisaniu romansów kryminalnych.

Akcja książki rozgrywa się głównie we Francji. Rodzeństwo Travistock zagłębia się w sprawę morderstwa sprzed 20 lat. Jednak wiele osób ze świata, w którym żyją jest poruszona ich ciekawością.

Książka została napisana bardzo przyjemnym językiem. Nie był on przerysowany, a czytanie książki było przyjemnością. Ta historia bardzo mnie wciągnęła, z każdą stroną coraz bardziej mogłam zbliżyć się do bohaterów. Jak to w kryminałach bywa, od początku zastanawiałam się, kto może być zbrodniarzem. Z rozdziału na rozdział pojawiali się nowi podejrzani, nowe wątki oraz nowe uczucia. Książka opowiadana była z kilku perspektyw, przez co mogłam wczuć się w odczucia innych bohaterów i dogłębniej ich poznać, co sprawiało, że byłam z nimi bliżej. Książka przyciągnęła mnie łatwym stylem pisania oraz przedstawianiem świata.

„Śladem zbrodni" to moja pierwsza przeczytana książka spod pióra Tess Gerritsen i na pewno nieostania. Z pewnością sięgnę po kolejną jej powieść. Jeśli lubisz kryminały, romanse lub romanse kryminalne z pewnością powinieneś sięgnąć po twórczość tej autorki.
K.T
Szkolny Klub Recenzenta

Tess Gerritsen to współczesna pisarka. Z wykształcenia jest lekarzem na swoim koncie ma ponad 30 książek. „Śladem zbrodni” to jedna z jej książek. Tess specjalizuje się w pisaniu romansów kryminalnych.

Akcja książki rozgrywa się głównie we Francji. Rodzeństwo Travistock zagłębia się w sprawę morderstwa sprzed 20 lat. Jednak wiele osób ze świata, w którym żyją jest...

Beryl i Jordan Tavistockowie 20 lat temu stracili rodziców. Ich śmierć była owiana tajemnicą. Dziewczyna przypadkowo dowiaduje się, że ojciec zamordował matkę, a następnie popełnił samobójstwo. Mało tego, oboje mieli być szpiegami. Beryl nie wierzy w taki przebieg zdarzeń i próbuje wraz z bratem dowiedzieć się, co się stało.

Aj, Tess, Tess, co ja z Tobą mam... Gdyby tutaj był poruszony tylko wątek kryminalny dotyczący dzieci, które po latach próbują odkryć prawdę związaną ze śmiercią rodziców, to ta książka byłaby świetna. Bo pod tym kątem nie mam powieści nic do zarzucenia. Dzieje się naprawdę dużo i akcja potrafi wcisnąć w fotel. Tyle że pojawia się tutaj też wątek romansowy, który, delikatnie mówiąc, mi nie siadł.

Ta książka ma dobre momenty, ale nie powiedziałabym, że to pełnokrwisty kryminał. Duży nacisk został położony na wątek romansowy, co przyjęłam z bólem serca. Nie przemawia do mnie związek młodej dziewczyny z dojrzałym mężczyzną, który znał jej zmarłą matkę, był z nią w przyjacielskich stosunkach i na przykład potrafi poznać, że dziewczyna ma na sobie jej sukienkę. Przepraszam, ale dla mnie to jest powód do zadzierania kiecy i uciekania.

To lekkie, niezobowiązujące czytadło. Idealne jako przerywnik między powieściami o większym ładunku emocjonalnym. Beryl jako główna bohaterka serii niespecjalnie mnie przekonuje, może gdyby nie szał uniesień, to bym inaczej na nią patrzyła. Albo tak z 10 lat temu byłoby mi do niej bliżej. Teraz patrzę na nią bardziej jak na zaniepokojona jej postępowaniem matka niż rówieśniczka.

Beryl i Jordan Tavistockowie 20 lat temu stracili rodziców. Ich śmierć była owiana tajemnicą. Dziewczyna przypadkowo dowiaduje się, że ojciec zamordował matkę, a następnie popełnił samobójstwo. Mało tego, oboje mieli być szpiegami. Beryl nie wierzy w taki przebieg zdarzeń i próbuje wraz z bratem dowiedzieć się, co się stało.

Aj, Tess, Tess, co ja z Tobą mam... Gdyby tutaj...