Mimo niewielkiej objętości książka pana Brzozowicza wciąga na kilka wieczorów jako zbiór krótkich tekstów, które dawkowane pozwalają zanurzyć się w świat Jugosławskiego klimatu sprzed wojny i poznać drogę do sławy ulubionego artysty.
Mimo iż książka znajduje się w kategoriach biografia i autobiografia moim skromnym zdaniem jest to tylko jej połowa. Pokusiłabym się o stwierdzenie, że warto dopisać w tagach również "literaturę faktu" gdyż poza wiadomą historią wspaniałego muzyka i przeżyć autora, doświadczyć można również opisów samego Sarajewa i dowiedzieć się więcej o standardach życia w byłej Jugosławii. Na podstawie opisów stolicy Bośni i Hercegowiny doszukać się można systemu funkcjonowania w dużym bałkańskim mieście i czegoś na kształt ciekawostek kulturowych. Z pewnością zachęca do sięgnięcia po inne pozycje dotyczące już stricte Sarajewa.

Sam skład książki, zdjęcia i sposób użycia typografii umila lekturę i jest miłym przełamaniem spotykanych w większości pozycji topornych bloków tekstowych.

Mimo niewielkiej objętości książka pana Brzozowicza wciąga na kilka wieczorów jako zbiór krótkich tekstów, które dawkowane pozwalają zanurzyć się w świat Jugosławskiego klimatu sprzed wojny i poznać drogę do sławy ulubionego artysty.
Mimo iż książka znajduje się w kategoriach biografia i autobiografia moim skromnym zdaniem jest to tylko jej połowa. Pokusiłabym się o...

„Szczęściarz z Sarajewa” to rzecz niewielka objętościowo, ale zajmująca wystarczająco. Spora w tym zasługa postaci opisywanej, czyli Gorana Bregovica, ale również autora tj. Grzegorza Brzozowicza. Trudno tę pozycję nazwać biografią, gdyż jest nieco za krótka, a i do końca nie taki ma charakter. Chociażby zmieniające się perspektywy, gdzie zahaczamy również o prywatne notatki piszącego. Zresztą zręcznie wplecione. Więc sam Goran czasami schodzi z pierwszego planu.

Nazwanie książki szkicem nie wyczerpuje tematu. Nieistotne. Ważne, że pozwala poznać tę kolorową postać. Nietuzinkową jak jego muzyka. Dla mnie najciekawszą wartością poznawczą było prześledzenie losów muzyka, który nasiąkał wpływami różnych kultur, a potem twórczo przerabiał je na swoje potrzeby. Nie jest on pomazańcem bożym, a raczej pracowitą mrówką obdarzoną niebagatelną intuicją.

„Szczęściarz z Sarajewa” to rzecz niewielka objętościowo, ale zajmująca wystarczająco. Spora w tym zasługa postaci opisywanej, czyli Gorana Bregovica, ale również autora tj. Grzegorza Brzozowicza. Trudno tę pozycję nazwać biografią, gdyż jest nieco za krótka, a i do końca nie taki ma charakter. Chociażby zmieniające się perspektywy, gdzie zahaczamy również o prywatne...