Zaczyna się ciekawie. Morderstwo, odziedziczenie farmy, a wraz z nią tajemniczej tacy, która budzi zainteresowanie wybitnych archeologów. Chwilę potem okazuje się, że taca wcale nie jest zwyczajną tacą, a lustrem z ukrytą mapą prowadzącą do zaginionego miasta... A potem czar pryska. A kcja staje się coraz bardziej przewidywalna, a bohaterowie coraz mniej przekonujący.

Weźmy takiego Jeremy'ego Wheale'a. Skoro główny bohater z zawodu jest księgowym, przyzwoicie byłoby, gdyby choć trochę nie radził sobie z trudnościami wynikającymi z przebywania dżungli. Ale nie, posługuje się maczetą, jak gdyby nigdy nic i daje sobie radę z niebezpiecznymi chickleros, zabijając jednego z nich(ot przypadkiem)maczetą, a drugiego z broni palnej(choć ma ją pierrwszy raz w życiu w rękach). Naiwne też były dialogi czy sytuacje, gdzie zachowuje się nieadekwatnie względem umiejętności wynikających z doświadczenia, jakie ma. Wybujałe mniemanie o sobie czy rozkazywanie Katherine bardzo mnie drażniły.
Halstead był wybitnie od samego początku złym charakterem, ale za to postać Fallona do mnie przemówiła.

Na okładce napisano, że jest to klasyk powieści przygodowych, a autor "zyskał sławę dzięki znakomitym powieściom sensacyjnym. Okładkom nie można wierzyć, bo dla mnie ani to klasyk ani rewelacja.

Książka trafiła do mnie z braku innych pod ręką. Przeczytać się da, zła nie jest, ale oczekiwania zawodzi. Ot, przeciętniak.

Zaczyna się ciekawie. Morderstwo, odziedziczenie farmy, a wraz z nią tajemniczej tacy, która budzi zainteresowanie wybitnych archeologów. Chwilę potem okazuje się, że taca wcale nie jest zwyczajną tacą, a lustrem z ukrytą mapą prowadzącą do zaginionego miasta... A potem czar pryska. A kcja staje się coraz bardziej przewidywalna, a bohaterowie coraz mniej przekonujący....