Tak na prawdę po książce nie spodziewałam się za wiele. Sięgnęłam po nią ponieważ podczas mojej ostatniej wizyty w bibliotece wpadła mi w oko. Całość okazała się lekka - przeczytałam ją w kilka godzin. Uważam, że pomysł z motywem nekromancji (sztuka wskrzeszania zmarłych, a także porozumiewania się z nimi) jest bardzo ciekawy - do tej pory nie spotkałam się z nim w żadnej młodzieżowej powieści. Jak dla mnie plusem jest również to, że fabuła nie skupia się przede wszystkim na wątku miłosnym (tak jak w prawie wszystkich książkach dla młodzieży tego typu np. "Pamiętniki Wampirów", "Zmierzch", "Akademia Wampirów"). Autorka ten wątek przełożyła na dalszy plan a skupiła się na ważniejszych wydarzeniach i fabule dzięki czemu całość nie jest mdła i cukierkowata.

Mimo iż okładka dumnie głosi „W trakcie lektury tej powieści krzyki przerażenia nastoletnich czytelników będą dość głośne, by obudzić zmarłych!” w trakcie lektury ani razu nie poczułam mrowienia, gęsiej skórki czy uczucia niepewności i napięcia. Książka zaliczana ma być do powieści grozy dla młodzieży a według mnie w ogóle nie jest straszna... a szkoda bo wcześniej wspomniany motyw nekromancji można było na prawdę dobrze wykorzystać.

Fabuła jest bardzo prosta i praktycznie niewiele się dzieje, ale język jest prosty i całość czyta się lekko i szybko.
Książka z pewnością wybitnym dziełem nie jest (zresztą jak według mnie Zmierzch czy Pamiętniki Wampirów). To taka lekka lektura, którą można przeczytać pomiędzy tymi cięższymi i bardziej ambitnymi

Tak na prawdę po książce nie spodziewałam się za wiele. Sięgnęłam po nią ponieważ podczas mojej ostatniej wizyty w bibliotece wpadła mi w oko. Całość okazała się lekka - przeczytałam ją w kilka godzin. Uważam, że pomysł z motywem nekromancji (sztuka wskrzeszania zmarłych, a także porozumiewania się z nimi) jest bardzo ciekawy - do tej pory nie spotkałam się z nim w żadnej...