"Ogród wiecznej wiosny" to książka, która uwodzi. Przy pierwszym spojrzeniu: okładką. Postać kobiety, która się na niej znajduje intryguje, przyciąga wzrok i obiecuje, że nie pożałujemy czasu spędzonego z książką. Moim zdaniem siła okładki tkwi w tym, że widać na niej tylko połowę twarzy.

Moje skojarzenie po przeczytaniu kilku stron? Realizm magiczny! - który po prostu uwielbiam. A że książka jest sagą, przedstawiającą losy kobiet z rodziny Laguna, więcej mi do szczęścia nie trzeba było.

Kobiety z rodu Laguna są przeklęte, ciąży nad nimi klątwa która mówi, że nigdy nie znajdą szczęścia w miłości, ich ukochany nigdy nie zagrzeje długo miejsca przy ich boku i samotnie będą wychowywać swoje córki. Jest jednak jeszcze coś, co charakteryzuje te niezwykłe kobiety: chęć zemsty na tych, którzy wyrządzili im krzywdę.

Bohaterkami powieści są Clara Laguna - prostytutka o bursztynowych oczach, jej córka Manuela - przystrajająca karaluchy kokardkami, Olvido Laguna - której ukochany roztrzaskał sobie czaszkę pod jej oknem, a także Margarita - kobieta zakochana we francuskim malarzu, malującym po wszystkim, co znajdzie się na jego drodze i który nieszczęśliwie zakochał w matce Margerity, co stało się przyczyną tragedii...


Margerita Laguna jest postacią ważną w tej książce z jeszcze jednego powodu: jako pierwsza rodzi ona chłopca, który być może złamie klątwę... Piszę "być może", bo nie zamierzam zdradzać zakończenia.


To, co jeszcze zwraca uwagę od pierwszej strony, to język: soczysty, namiętny, magiczny po prostu. No i tytułowy ogród, w którym przez cały rok rosną stokrotki Clary Laguny i róże tak czerwone, że prawie czarne, strzegące jej grobu...

Książka bardzo mi się podobała i w trakcie lektury już widziałam ją przeniesioną na ekran: koniecznie z Penelope Cruz w roli Clary Laguny i Moniką Bellucci w roli Olvido. Polecam gorąco, nie tylko miłośnikom literatury hiszpańskiej, realizmu magicznego i sag - polecam tym, którzy lubią pięknie opowiedziane historie.

"Ogród wiecznej wiosny" to książka, która uwodzi. Przy pierwszym spojrzeniu: okładką. Postać kobiety, która się na niej znajduje intryguje, przyciąga wzrok i obiecuje, że nie pożałujemy czasu spędzonego z książką. Moim zdaniem siła okładki tkwi w tym, że widać na niej tylko połowę twarzy.

Moje skojarzenie po przeczytaniu kilku stron? Realizm magiczny! - który po prostu...