Świetne zakończenie trylogii. Z przyjemnością po latach wróciłem do tej książki i okazała się ona jeszcze lepsza niż to zapamiętałem. Może jakiś malkontent uznałby zakończenie tego tomu za zbytnio przesłodzone, ale ja takie lubię ;-)
Co prawda nie wszystkie wątki zostały zakończone (np. kwestia Huldy),ale o ile pamiętam będą one tematem następnej trylogii - "Magicznych wiatrów". Myślę, że niebawem i tę sobie odświeżę.

Zdecydowanie polecam.

Świetne zakończenie trylogii. Z przyjemnością po latach wróciłem do tej książki i okazała się ona jeszcze lepsza niż to zapamiętałem. Może jakiś malkontent uznałby zakończenie tego tomu za zbytnio przesłodzone, ale ja takie lubię ;-)
Co prawda nie wszystkie wątki zostały zakończone (np. kwestia Huldy),ale o ile pamiętam będą one tematem następnej trylogii - "Magicznych...

Kocham tą serię :) Zakończenie tej trylogii to była dla mnie wisienka na torcie :) Przeczytałam jednym tchem, nie mogłam oczu oderwać od tekstu. Wpadłam do tej krainy i czułam emocje Talii i wszystkich heroldów. Przy niektórych momentach miałam łzy w oczach. Polecam tą serię.

Kocham tą serię :) Zakończenie tej trylogii to była dla mnie wisienka na torcie :) Przeczytałam jednym tchem, nie mogłam oczu oderwać od tekstu. Wpadłam do tej krainy i czułam emocje Talii i wszystkich heroldów. Przy niektórych momentach miałam łzy w oczach. Polecam tą serię.

Książka była po prostu świetna, z kilku powodów. Przede wszystkim mamy zakończenie procesu stwania się Heroldem, przemieszane, z racji funkcji Talii, z dalszym przybliżeniem obowiązków Osobistego Królowej. Poza tym w tym tomie trylogii ciągle się coś dzieje i czyta się go bardzo szybko. Kilka tajemnic i wątków pozostało nie rozwiązanych, co, jak przypuszczam, będzie materiałem wykorzystanym w kolejnych książkach. Dość powiedzieć, że śledziłam losy głównej bohaterki z zapartym tchem, bo napięcie narastało cały czas, bez dłużyzn i niepotrzebnych opisów. Każde zdanie i każde zdarzenie miało swój cel. Ta część była najlepsza również dlatego, że spięła ładnie w całość niemal wszystko, co pojawiło się na kartach dwóch poprzednich tomów. Więc polecam serdecznie całą trylogię :)

Książka była po prostu świetna, z kilku powodów. Przede wszystkim mamy zakończenie procesu stwania się Heroldem, przemieszane, z racji funkcji Talii, z dalszym przybliżeniem obowiązków Osobistego Królowej. Poza tym w tym tomie trylogii ciągle się coś dzieje i czyta się go bardzo szybko. Kilka tajemnic i wątków pozostało nie rozwiązanych, co, jak przypuszczam, będzie...

Zapomniałam całkiem, że nie zakończyłam jeszcze recenzji trylogii Strzał Królowej. Niniejszym poprawiam się i prezentuję drogim czytelnikom Upadek strzały, mój ulubiony tom z całej trylogii. Książkę, jak wcześniejsze, wydało wydawnictwo Zysk i S-ka w 1995 roku (strona książki: Upadek strzały).
Upadek strzały podejmuje opowieść o Talii, teraz już pełnoprawnym Heroldzie. Dosłownie zaczyna się kiedy ona i Kris, jej mentor w czasie czeladniczego patrolu, są o niecały dzień drogi od stolicy Valdemaru.
W końcu Talia podjęła pełne obowiązki Osobistego Królowej. Oznacza to także, że znalazła się na drodze osób, które nie kochają Osobistych Heroldów Monarchy. I tym razem na próbie utopienia się nie skończyło...
Po powrocie na dwór Talia musiała zmierzyć się z intrygami i dyplomatycznymi zawiłościami żeby pomóc Selenay i Elspeth. Niestety, nim odkryła, kto jest zdrajcą (a także uporała się z Dirkiem) została odesłana z dworu z misją dyplomatyczną. Wraz z nią wyruszył Kris, jej przyjaciel i wsparcie moralne.
Młoda kobieta i jej towarzysz zostali wysłani do Hardornu, sąsiedniego państwa na wschód od Valdemaru. Powodem owej podróży była oferta małżeństwa Elspeth z tamtejszym następcą tronu, księciem Ancarem.
Para heroldów miała stanowić przednią straż, bo w jakiś czas po nich z Haven wyruszyć miała sama Selenay z córką. Para Heroldów przekroczyła granicę i dotarła do stolicy Hardornu. Całą podróż przez sojusznicze państwo była nieco dziwna, a na zamku byli świadkami cudownej przemiany. Oto sojusznicze państwo stało się państwem wrogim, książę Ancar wymordował na uczcie króla Alessandara i wszystkich szlachciców, którzy mogli mu się stawiać i zagarnął tron. Potem zaś złapał parę posłów z Valdemaru nim zdążyli uciec, wymknął mu się tylko Rolan, Towarzysz Talii. Kris w czasie owej nieudanej ucieczki, został zastrzelony, ten sam los spotkał Tantrisa, jego Towarzysza. Ranna Talia trafiła do niewoli i miała zostać wykorzystana do osłabienia czujności Valdemarczyków.
Czytelnik towarzyszy nie tylko Talii, ale także innym osobom ważnym dla fabuły. Książkę czyta się szybko, jest napisana przystępnym językiem, akcję okraszają różnorakie opisy, uczucia i przemyślenia bohaterów.
Bardzo lubię tę książkę, ale doprawdy nie potrafię określić za co dokładnie. Może to za sprawą Krisa, którego nie da sie nie lubić. Polecam ją gorąco fanom fantasy.

(http://luincaerherbata.blogspot.com/2011/02/37-upadedk-strzay-mercedes-lackey.html)

Zapomniałam całkiem, że nie zakończyłam jeszcze recenzji trylogii Strzał Królowej. Niniejszym poprawiam się i prezentuję drogim czytelnikom Upadek strzały, mój ulubiony tom z całej trylogii. Książkę, jak wcześniejsze, wydało wydawnictwo Zysk i S-ka w 1995 roku (strona książki: Upadek strzały).
Upadek strzały podejmuje opowieść o Talii, teraz już pełnoprawnym Heroldzie....

Pani Lackey jak zwykle zaskakuje. Poprzednie dwie części były dobre, jednak nie oszałamiające. A trzeci?... Tyle emocji i wydarzeń, po prostu niesamowite. Może troszkę przewidywalne, ale i tak bardzo mi się podobało. Polecam!

Pani Lackey jak zwykle zaskakuje. Poprzednie dwie części były dobre, jednak nie oszałamiające. A trzeci?... Tyle emocji i wydarzeń, po prostu niesamowite. Może troszkę przewidywalne, ale i tak bardzo mi się podobało. Polecam!

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam