Althalus jest właśnie złodziejem. I to nie byle jakim, lecz słynnym na pograniczu, gdzie prawo nie znajduje się w wielkim poważaniu. Jest przy tym łgarzem, gdy trzeba - mordercą i wyzutym z honoru bufonem. Znany jest także z obżarstwa i nadużywania miodu. A przy tym potrafi być człowiekiem ujmującym, błyskotliwym, wspaniałym gawędziarzem i żartownisiem. Jednak największą sławę przyniosło mu co innego. Althalus ma bowiem szczęście wręcz absurdalne, dzięki czemu udaje mu się wszystko, czego się podejmie. A że osiadłego życia nie lubi, włóczy się po znanym sobie świecie, przez co jego sława sięgnęła daleko, zaś jego szczęście stało się nieomal przysłowiowe. Do czasu wszakże. Wkrótce jego wielkie szczęście zamienia się w równie wielkiego pecha. Znajdując się w opłakanej sytuacji, Althalus przyjmuje dziwaczną propozycję od człowieka, któremu nie ufa i który wydaje mu się jeszcze większym łotrem, niż on sam. Ni mniej, ni więcej, tylko ma udać się do Domu Na Końcu Świata i ukraść Księgę. I tu właśnie zaczyna się właściwa akcja liczącej ponad sześćset stron powieści. Ani Dom nie jest zwykłym domem, ani Księga – zwykłą księgą. I przyjdzie Althalusowi spędzić w Domu o wiele więcej czasu, niż mógłby przypuszczać, nim znów wyruszy na wędrówkę. Tym razem służyć nie będzie już własnym zachciankom, lecz bogini i nie łupów będzie szukać, lecz pewnego przedmiotu i kilkorga wybranych przez boginię ludzi. A potem – a jakże – pozostanie mu tylko pokonać władcę piekła i ocalić świat./źródło: efantastyka.pl