Typowe heroic fantasy, typowe aż do bólu. Kupiłem tę książkę wiele lat temu, bo sam Sapkowski umieścił ją w swoim kanonie fantasy wszech czasów. Nie wiem co kierowało twórcą Wiedźmina, ale jak dla mnie jest to bardzo średnie czytadełko, które polecić by można przede wszystkim młodszym czytelnikom. Mamy tu więc tak stereotypową walkę dobra ze złem, że powieść od razu wydaje się biało-czarna, także ze względu na bezbarwną lekturę, choć, o ironio, magia kolorów odgrywa w powieści kluczową rolę. A walka dobra ze złem wygląda oczywiście tak, że zło jest silne, duże i bardzo pewne swego, zaś dobro z trudem zbiera swoje siły do tego, by stanąć do decydującej walki. Czyż wiele trzeba by przewidzieć finał takiego nierównego starcia? Mimo wszystko nie jest to zła książka, lektura jest szybka i lekka i czas przy niej mija bezboleśnie. Jeśli chodzi o Davida Gemmella, bardziej odpowiadają mi jego książki z cyklu drenajskiego, tam i fabuła ciekawsza, i bardziej złożeni bohaterowie i nie wszystko tak oczywiste. Może nawet do tego cyklu wrócę.

Typowe heroic fantasy, typowe aż do bólu. Kupiłem tę książkę wiele lat temu, bo sam Sapkowski umieścił ją w swoim kanonie fantasy wszech czasów. Nie wiem co kierowało twórcą Wiedźmina, ale jak dla mnie jest to bardzo średnie czytadełko, które polecić by można przede wszystkim młodszym czytelnikom. Mamy tu więc tak stereotypową walkę dobra ze złem, że powieść od razu wydaje...