''Każdy idzie w to tango : czy kardynał , czy szklarz , czy milioner , czy wszarz . Taka prawda . ''

Jakaś niedaleka bliżej nie określona przyszłość ale raczej bardzo niedaleka , ponieważ już tylko niewiele rzeczy jest '' do przodu '' . Książka jest wydana w roku 2000 , więc siedemnaście lat temu , wtedy jeszcze można było powiedzieć że to co opisuje autor to jakaś fantazja , dziś już coraz mniej w niej fantazji , a coraz więcej realizmu , niestety . Ireneusz Słupecki ma 91 lat , mimo że nie czuje się jakoś najgorzej , mimo pewnych bóli wciąż porusza się samodzielnie i całkiem rozsądnie działa u niego mózg , jednak trafia do szpitala z rozpoznaniem rozlazłego po całym organizmie raka . Lekarz mało delikatnie , za to bardzo obrazowo opowiada Irkowi co i w jaki sposób będzie mu po kolei odmawiało posłuszeństwa i proponuje , mamiąc złudą własnej woli i decyzyjności , przeniesienie na oddział O-L i zastosowanie over - leadingu . Czy nasz bohater się zgodzi i jak dalej potoczą się jego losy ? to już musicie przeczytać sami . Ja jeszcze tylko wspomnę iż w książce prócz czasu '' bieżącego '' gdzie lekarze zmieniają swoje nazwiska szybciej niż ich pacjenci potrafią je zapamiętywać , ba , zmieniają nie tylko nazwiska na coraz dziwniejsze , ale i codzienny makijaż wraz z kolorem oczu i gdzie kościoły , właściwie nie są kościołami tylko jak mówi autor '' My właściwie nie jesteśmy kościołem (...) nie mamy poczucia żadnej misji , sprzedajemy refleksję religijną na miarę dzisiejszego człowieka i tyle . '' (str.80) , dostajemy też wgląd do czasów minionych poprzez opowieści Ireneusza o swojej córce i żonie i o relacjach z ojcem . Mamy też okazję posłuchać innych '' opowiadaczy '' . Książka jest niewątpliwie bardzo ciekawa i jak napisał jeden z czytelników w swojej opinii , '' każdy bezwzględnie powinien ją przeczytać '' , to mnie nieodparcie nasuwa się skojarzenie z pewnym filmem . Zwłaszcza opis samej zaplanowanej i samodzielnie wykonanej śmierci ewidentnie przypomina scenę z filmu '' Zielona pożywka '' nakręconego zresztą również na podstawie książki wcześniejszej niż '' Bóg zapłacz '' , o tytule '' Przestrzeni Przestrzeni '' Harr'ego Harrisona . Książka Harrisona jeszcze przede mną , ale jeśli film jest nakręcony w miarę wiernie , to wygląda na to że Kowalewski zapożyczył sobie over-leading od Harrisona .
Bóg zapłacz za to . Bóg zapłacz... Polecam , naprawdę szczerze polecam

''Każdy idzie w to tango : czy kardynał , czy szklarz , czy milioner , czy wszarz . Taka prawda . ''

Jakaś niedaleka bliżej nie określona przyszłość ale raczej bardzo niedaleka , ponieważ już tylko niewiele rzeczy jest '' do przodu '' . Książka jest wydana w roku 2000 , więc siedemnaście lat temu , wtedy jeszcze można było powiedzieć że to co opisuje autor to jakaś...