„Wiek chaosu” to ostatnia księga cyklu „Zniszczona Ziemia”. Pojawiają się w nim wszyscy bohaterowie, którzy choćby na chwilę zawitali na kartach poprzednich tomów i wspólne podejmują walkę z siłami Dalekiego Wschodu. Oczywiście centralną postacią fabuły jest Gemma, ale czy w przypadku Klucza do Snu mogłoby być inaczej? Pojedynek magii z zaawansowaną technologią obfituje w dramatyczne zwroty akcji i wymaga wielu ofiar. I czasami bardzo trudno unieść ciężar poświęcenia jednostek dla dobra ogółu.

Jonathan Wylie lubuje się w spektakularnych opisach i delikatnym szkicowaniu zależności emocjonalnych między bohaterami. Konsekwentnie doprowadza poszczególne wątki do końca, prócz najistotniejszego – Wielki Przywódca i motywy jego działań pozostają tajemnicą, co dla mnie jest największym minusem tej powieści.

Cały cykl „Zniszczona Ziemia” nie należy do utworów, które z entuzjazmem bym komukolwiek polecała. Jest to raczej lektura z gatunku „jak już nic innego nie ma pod ręką, można przeczytać”.

„Wiek chaosu” to ostatnia księga cyklu „Zniszczona Ziemia”. Pojawiają się w nim wszyscy bohaterowie, którzy choćby na chwilę zawitali na kartach poprzednich tomów i wspólne podejmują walkę z siłami Dalekiego Wschodu. Oczywiście centralną postacią fabuły jest Gemma, ale czy w przypadku Klucza do Snu mogłoby być inaczej? Pojedynek magii z zaawansowaną technologią obfituje w...

Do połowy nic się nie dzieje, jest sprzątanie bałaganu z poprzednich części, potem wątki ruszają ku wspólnemu końcowi. Cykl "Zniszczona Ziemia" zawiera bardzo dużo elementów fantasy i to jest jego pierwszy plus. Drugi plus należy się za pozytywność tych książek. Jeśli się lubi fantasy można przeczytać.

Do połowy nic się nie dzieje, jest sprzątanie bałaganu z poprzednich części, potem wątki ruszają ku wspólnemu końcowi. Cykl "Zniszczona Ziemia" zawiera bardzo dużo elementów fantasy i to jest jego pierwszy plus. Drugi plus należy się za pozytywność tych książek. Jeśli się lubi fantasy można przeczytać.

Koniec jest taki, jak i początek, czyli sztampa, wtórność i przeciętność. Wielka miłość, wielkie zło, powielanie, wręcz kopiowanie wcześniejszych, lepiej poprowadzonych pomysłów ("Świat czarownic"). Do tego fabuła nudna jak flaki z olejem, przez wiele stron nie dzieje się absolutnie nic, autorzy skupiają się na klejeniu kolejnych romansów, a gdzieś w tle jakaś tam kiepska podróbka Saurona siedzi sobie w swoim stechnicyzowanym Mordorze grzecznie czekając, aż nasi bohaterowie przyjdą i dadzą mu łupnia.

Koniec jest taki, jak i początek, czyli sztampa, wtórność i przeciętność. Wielka miłość, wielkie zło, powielanie, wręcz kopiowanie wcześniejszych, lepiej poprowadzonych pomysłów ("Świat czarownic"). Do tego fabuła nudna jak flaki z olejem, przez wiele stron nie dzieje się absolutnie nic, autorzy skupiają się na klejeniu kolejnych romansów, a gdzieś w tle jakaś tam kiepska...

Arcydzieło!
Piękne zakończenie cyklu, szczególnie końcówka.
Epickość promienieje. Idealne high fantasy z dodatkiem magicznej filozofii i dobrego humoru, a nawet małego romansu. Książka dla każdego!!

Arcydzieło!
Piękne zakończenie cyklu, szczególnie końcówka.
Epickość promienieje. Idealne high fantasy z dodatkiem magicznej filozofii i dobrego humoru, a nawet małego romansu. Książka dla każdego!!

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam